Maar soms staat iemand op die gewoon fris en vrolijk roept om minder regels. Zoals het Platform Zorgen om de Zorg, dat elfduizend handtekeningen vergaarde voor een petitie. De grootste steen des aanstoots voor het Platform is dat het Centrum Indicatiestelling Zorg bepaalt hoeveel zorg een cliënt mag krijgen. Het aanvragen van indicaties kost tijd, energie en ergernis. Geen nieuws, erkent een initiatiefnemer van de petitie. Alleen: “Het wordt al jaren geroepen, maar er verandert weinig.”
De medezeggenschapsraden stellen dat de bureaucratie zorgverleners wegjaagt. Reden te meer om weer eens stil te staan bij hun grieven. Verpleegkundigen in de thuiszorg zijn verworden tot uitvoerders van strakke indicaties. Als een cliënt een nieuwe vorm van zorg nodig heeft, moeten ze daarvoor telkens toestemming vragen. Dat is vervelend voor zorgverleners, maar ook voor cliënten. Vandaar dat ook de patiëntenorganisaties NPCF en LOC de indicatiestelling willen beperken. Zij hebben met beroepsorganisatie V&VN een manifest opgesteld over verpleging thuis. Volgens hen kunnen verpleegkundigen in de meeste gevallen prima zelf beoordelen wat nodig is.
Wijkverpleegkundigen moeten weer ruimte krijgen om naast verpleegkundige handelingen ook de zorg aan ouderen en chronisch zieken te coördineren. Staatssecretaris Bussemaker heeft positief gereageerd op beide pamfletten. Ze passen in haar straatje: zij wil terug naar de ‘ouderwetse’ wijkverpleegkundige en heeft de indicatiestelling her en der versimpeld. De hartenkreten van onderaf stimuleren haar wellicht om door te pakken. Instellingen en zorgkantoren kunnen zich daarbij niet onbetuigd laten. De indicatiestelling is immers niet het hele verhaal. Zorgkantoren eisen vaak zeer gedetailleerde registraties en controleminnende organisaties doen daar nog een schepje bovenop. Om dat te veranderen, zullen waarschijnlijk nog heel wat petities moeten verschijnen. (Zorgvisie – Krista Kroon)
Nu weer twee jaar verder en het bureaucratisch monster heeft er weer een paar koppen bij.. voorbeelden: klantgericht declareren (ga maar na, we moeten nu per klant verantwoorden ipv aan het eind van het jaar via een nacalculatie, die ook nog moet… dubbelop) Taakmandaat, wat is dat simpel… ik heb de uzi pas na een half jaar nog niet werkend en moet dan nog de weerbarstige praktijk gaan doorstaan.
Wow, ik moet er echt niet aan denken, hoeveel managers met hoge lonen weg kunnen worden bezuinigd wanneer één en ander simpeler gaat worden!!!
Als de gezondheidszorg nog betaalbaar moet blijven zullen eerst alle fukties eens op de schop moeten dit rijst de pan uit in de gezondheidszorg.Zo ook het beroep verzorgende en verplegende moeten ze eens wat meer gaan waarderen, ook in de instellingen zelf want die denken alleen in cijfertjes en poppetjes.
De kreet “Nederland is ziek”, een uitspraak van Lubbers meen ik, sloeg overigens op de WAO, op uitkeringsverstrekking dus en niet op de zorg. In het algemeen gebiedt de professionaliteit van zorgverleners hen om geen pillen, injecties of wat dan ook toe te dienen aan mensen die dat niet nodig hebben. In Nederland zijn artsen relatief zuinig met antibiotica en andere medicijnen, dus wat dat betreft heb ik wel vertrouwen in ze en zouden ze niet elke keer de verzekering om toestemming hoeven vragen.
In het verleden werd er bv. in het sociale domein kennelijk te weinig controle op eventueel misbruik gepleegd. “Nederland is ziek “werd er geroepen. Dus via wetgeving probeerde men tot in detail alles dicht te timmeren om misbruik tegen te gaan. Controle, check en balance zijn de gevolgen hiervan met heel veel bureaucratie. In goede economische tijden niet zo’n groot probleem, want het leverde ook heel veel werkgelegenheid op. Denk hierbij aan de doorgeschoten subsidieregelingen; sommige bedrijven hadden zelfs “subsidiologen”op de payroll staan. In mindere economische tijden gaat de wal het schip keren. Er is inderdaad een overkill aan regelgeving en aan controles met de daarmee samenhangende criteria en formularia. Hoogste tijd om deze verspilling in te dammen en de vrijkomende miljarden, in deze discussie, te besteden aan de mensen/patiënten die daadwerkelijk zorg behoeven. Kortom: prima discussie onderwerp.
Al eerder aan de orde gesteld in deze rubrieken. De Minister van VWS kijkt toe , hoe er in onze samenleving MILJARDEN worden verspild in de Zorg, en daar blijft het bij. Een Daadkracht om de Burocratie aan te pakken ligt en blijft Politiek gevoelig en daar durft onze Minister niet in te grijpen.