Competitie kan tot nieuwe vormen van zorg leiden die prettiger zijn voor de patiënt. Vooral in de eerste lijn is nog een wereld te winnen. En de patiënt moet veel meer kwaliteitsinformatie tot zijn beschikking krijgen zodat hij kan kiezen voor een behandelaar of voor een instelling. In de begroting voor 2009 staan geen maatregelen die snel tot resultaat leiden. Het echte resultaat moet komen uit een aantal wijzigingen in de financiering die pas op lange termijn effect hebben. Het vrij onderhandelbare deel van het ziekenhuisbudget wordt uitgebreid naar 34 procent. De kapitaalslasten worden verwerkt in de tarieven. En er komt een nieuwe financiering voor de huisartsen en de apothekers.
Het contrast tussen minister Klink en staatssecretaris Bussemaker is groot. Terwijl de eerste de markwerking in de cure verder inkleurt, verklaart Bussemaker herhaaldelijk dat ze niets in marktwerking in de care ziet. En in de begroting voor 2009 is Klink vooral bezig lange lijnen uit te zetten terwijl Bussemaker bezig is met de korte termijn. Zij moet de financiële gaten dichten in de AWBZ door te snijden in de vergoeding voor begeleiding. De vraag is wat er gebeurt als cure en care elkaar raken en minister en staatssecretaris zaken moeten doen.
Er komen steeds meer chronische patiënten bij en daarom neemt de noodzaak voor ketenvorming toe. Arrangementen voor zorgtrajecten die preventie, behandeling, monitoring en bijvoorbeeld thuiszorg bevatten, stuiten nu vaak op de schotten tussen ZVW en AWBZ.
Zijn Klink en Bussemaker wel in staat om samen een oplossing te bedenken voor de organisatie en de financiering van die ketenzorg? Hoeveel concurrentie tussen zorgaanbieders is er straks in die ketenzorg mogelijk? Wie het weet, mag het zeggen. (Zorgvisie – Eric Bassant)
Steeds weer lijkt het erop dat met slimmer werken effectiever en efficiënter wordt bedoeld. Uit het AD van zaterdag 29 augustus omtrent de ziekenhuis enquête blijkt dat investeringen in ICT zorgaanbieders geweldig kunnen helpen ‘slimmer’ te werken! Ook in de 1ste lijn zal dat zeker van toepassing zijn. Huisartsen kunnen met een HIS/KIS systeem een mooie slag slaan in geïntegreerde ketenzorg, waarna in een later stadium patiënten op het KIS worden aangesloten. Hoewel zeer belangrijk is het HIS/KIS toch ‘maar’ een onderdeel van de geïntegreerde ketenzorg. Derhalve is een integrale aanpak met ondersteuning van en implementatie door een partij die dat kan erg gewenst.