Patiënten in de grensstreken stappen massaal over op een aanbieder over de grens, vooral aan de zuidkant van ons land. En die uitgaven aan zorg in het buitenland vallen wel binnen ons zorgbudget, ongeveer 4 procent. Hoe meer er in het buitenland gedaan wordt, hoe minder er in Nederland gedaan kan worden. Verzekeraars kunnen dat niet tegenhouden als de zorg in ons land onvoldoende geboden kan worden en er wachtlijsten ontstaan. De zorgverzekeraar als budgetbewaker is een utopie. Zo probeerde een verzekeraar een ziekenhuis in België uit te sluiten. Maar toen patiënten dreigden over te stappen naar een andere verzekeraar werd het besluit snel ingetrokken. In de grensstreken is het niet ongebruikelijk dat zorgverzekeraars via hun callcenters bij een vraag van patiënten over een (beperkte) wachtlijst snel een adres in België regelen.

Moedig pakketbeheer

De enige manier om het budget te bewaken is door verdere kwaliteitsverbetering en door moedig pakketbeheer. Hoge kwaliteit betekent doelmatige zorg, adequate diagnostiek en behandeling met zo min mogelijk complicaties. Adequate diagnostiek is een diagnostiek die overbodig onderzoek zo veel mogelijk voorkomt. Moedig pakketbeheer laat niet noodzakelijke en achterhaalde zorg los en implementeert snel goede innovaties. Pakketbeheer moet dan wel de mogelijkheid hebben om op grond van kwaliteitsaspecten beslissingen te nemen en niet voor iedere keuze die gemaakt wordt door de politiek (ook zij hebben klanten: kiezers) kunnen worden teruggefloten.

In slaap sussen

Budgetbewaking in de zorg is noodzakelijk maar moet wel langs haalbare lijnen worden ingezet: procesverbetering en kwaliteitsverhoging. Het convenant is leuk om ons weer even in slaap te sussen maar zal onvoldoende effect hebben omdat aanbieders zorgplicht hebben en geen nee kunnen en willen verkopen. Of het gaat tot wachtlijsten leiden en daar zullen onze Belgische en Duitse vrienden blij mee zijn.

Pieter Vierhout