De relatie tussen patiënt en professional wordt omheind door vele systeemschillen. De ‘instelling’, de raad van bestuur, cliëntenraden, ondernemingsraden, accountants, verzekeraars, brancheorganisaties, inspecties, een minister, een kabinet, een parlement en het mediacircus er om heen. Als ergens iets niet goed gaat is de reflex om de oplossing in systeemschillen te zoeken. Deze reflexen kwam we onlangs in het debat over kwaliteit van de verpleeghuiszorg ook tegen. Veiligheidsincidenten?… meer toezicht; kostenoverschrijdingen?….budgetteren, pakketingrepen, eigen betalingen omhoog; creatief declareren?… fraudebureaus. Maar hoe zichtbaar is die primaire relatie tussen cliënt en professional nog met al die schillen erom heen?
Samen
Er moet toezicht zijn, kosten moeten beheerst, fraude bestreden. Maar als we geen gerechtvaardigd vertrouwen kunnen hebben in wat zich afspeelt tussen cliënt en professional, dan zal de zorg alleen maar verschralen. Dat moet anders en dat kan anders,
Zorginstituut Nederland brengt patiënten, zorgaanbieders en zorgverzekeraars bij elkaar. Samen moeten zijn met elkaar afspreken wat goede en zinnige zorg is. We willen ook laten zien wat de gemaakte afspraken opleveren voor de cliënt. We willen de mening van de cliënt zelf ook laten horen. Op deze manier kunnen we weer terug naar de basis, terug naar waar het om draait in de gezondheidszorg, de relatie tussen de cliënt en de professional. Dat is waar kwaliteit en doelmatigheid begint.
Bijeenkomst
Kwaliteit in de langdurige zorg is het centrale thema van een invitational die Zorginstituut Nederland op 9 december organiseert. Het afgelopen jaar is met meer dan veertig partijen gesproken over wat kwaliteit in de langdurige zorg inhoudt. De inhoud van deze gesprekken heeft Zorginstituut Nederland verbonden en samengevat in een aantal kernpunten. Deze worden tijdens een invitational besproken en uitgediept met alle betrokken partijen.
Arnold Moerkamp, Voorzitter raad van bestuur van Zorginstituut Nederland
Als je over de grens kijkt liggen er mooie oplossingen voor het oprapen: Het interRAI netwerk ontwikkeld sinds de jaren 90 geïntegreerde instrumenten waarin de behoeften van de client in kaart worden gebracht door de eerst verantwoordelijke professional. Uit deze vastlegging, in het primaire proces, worden vervolgens alle andere ‘verplichte’ registraties geextraheerd zoals uitkomst indicatoren en zorgzwaarte bepaling zonder dat de professional er mee belast wordt. VUmc liet zien dat deze aanpak de kwaliteit in de langdurige zorg een grote impuls geeft tegen vergelijkbare maatschappelijke kosten: zelfredzamere en tevredener clienten en tevredener professionals. Dit wordt in meerdere landen op grote schaal toegepast. Laten we aub niet opnieuw het wiel gaan uitvinden. http://www.vumc.nl/onderzoek/nieuws/ouderen-langer-zelfredzaam/
http://www.interrai.org
Als je dit letterlijk bedoelt, Arnold, misken je de tálloze opties rondóm de professional die juist waarde toevoegen en geen verspilling dus ballast zijn.
Wel deel ik de opvatting dat systemen en bureaucratie over het algemeen doorgeslagen ballast zijn geworden.
Maar de ideale wereld biedt cliënten op het voor hen meest geschikte moment, informatie, communicatie, bejegening en continuïteit, naast en tijdens een kwalitatief goede behandeling.
Er zijn tálloze andere opties om daarin te voorzien, zónder dat de professional daar aan te pas komt.
Bijvoorbeeld: de telefonische en digitale bereikbaarheid en beantwoording, de fysieke bereikbaarheid (gemak en parkeergelegenheid of bezoek aan huis), de website en andere informatiebronnen, opvang, begeleiding en advisering door anderen dan de professional… tenzij je ook die betrokkenen professional noemt, wat mijn voorkeur heeft… en zo bladzijden vol opties meer…. én nog vele meer te bedenken en te innoveren.
Dat is even meer dan ‘de professional’ toch Arnold?