De coronapandemie, maar ook eerdere fasen uit de geschiedenis van de zorg, maken dat we zouden moeten leren van deze ervaringen. Maar doen we dat voldoende? Passen we onze zorg aan op deze ervaringen? Zorgen we dat we in onze toekomst beter opgewassen zijn voor een volgende pandemie?
Als we iets van de geschiedenis zouden moeten leren, dan is het vooral dat we niet zonder de zorg kunnen. Om een verpleegkundige ten tijde van de Spaanse griep te citeren: “If you would ask me three things Philadelphia most needs to conquer the epidemic, it would tell you nurses, more nurses and yet more nurses.”
Tekort aan personeel
Vandaag de dag staan er 70.000 vacatures in de zorg open en voor 2031 verwacht de overheid een tekort van 135.000 verpleegkundigen en verzorgenden. Steeds meer verpleegkundigen en verzorgenden verlaten de zorg, het ziekteverzuim van de zorgmedewerkers is hoger dan ooit én hoger dan in alle andere sectoren.
Men wil een stop op de uitstroom naar zzp’ers, maar waarom en hoe pakken we dit aan? Er zijn plannen gemaakt om verpleegkundigen uit het buitenland te halen. Filipijnse verpleegkundigen die Nederlands moeten leren, BIG-getoetst moeten worden. Zijn ze dan zomaar inzetbaar? Wat denken we van al deze kosten, laat staan de huisvestingsproblemen?
Kunnen we niet beter kijken naar wat hier al is? Hoeveel vluchtelingen moeten er wel niet moedeloos toekijken terwijl ze aan het werk willen? Daar word ik wel triest van. Dan zie ik de toekomst van de zorg somber in. Het licht in de tunnel lijkt immers afwezig. Ja, de zorg staat op zwart.
Overheid laat steek vallen
Zorg is een van de meest fundamentele levensbehoeftes van de mens. Wordt het ook als dusdanig gewaardeerd? Doet men er in Den Haag alles aan om de zorg overeind te houden of te versterken? Ik ben van mening dat de autoriteiten hier een flinke steek laten vallen. Je kunt niet zeggen ‘we laten het aan de instellingen en zorgverzekeraars over’. Dan gaat de zorg eraan onderdoor, dan zit de zorg over een paar jaar op zwart zaad.
Laten we dit gebeuren of proberen we nu het tij te keren en komen we nu eens met goed beleid? We gaan allemaal ooit in meer of mindere mate zorg nodig hebben, van de straat tot in het Torentje. Ik hoop van harte dat we die dan kunnen bieden, dat we kunnen zeggen: “De zorg staat op groen en het is fijn om dit beroep te kunnen doen!”
Door: Margret Kortooms-Visser, verpleegkundige
