Ondertussen escaleerde een conflict op de afdeling longgeneeskunde. Medisch specialisten maakten ruzie. Voor patiënten is dat een levensbedreigende situatie, maar helaas komt dit in ziekenhuizen vaker voor. Je zou het zelfs een “standaardconflict” kunnen noemen waarmee een ervaren bestuurder wel raad weet. Niet dus. Reeds in maart 2011 stelde de inspectie een onderzoek in naar aanleiding van problemen op de afdeling intensieve zorg. De toezichthouder kwam met veertien aanbevelingen. In een tussentijds overleg met de inspectie verklaarde het ziekenhuis dat de samenwerkingsproblemen voorbij waren terwijl een kritisch mediationrapport het tegendeel beweerde. Toen de inspectie daar achter kwam, was het vertrouwen weg en werd het ziekenhuis onder verscherpt toezicht geplaatst. Daarmee werden Mulder en Van Ewijk de wacht aangezegd. In een interview met de NRC verklaarden ze nog dat de inspectie haar eigen straatje probeerde schoon te vegen. Eind van de week capituleerden ze alsnog.
Triest
Natuurlijk is het triest dat een ervaren bestuurder als Elmer Mulder, die sinds 1999 aan het roer staat van het ziekenhuis, op deze manier via de zijuitgang het pand verlaat. Maar het is veel triester dat de patiënten van het VUmc gaan twijfelen of het ziekenhuis wel veilig is. Ik vraag me nu wel af wat Mulder tegen Cees Veerman, de voorzitter van de raad van toezicht, heeft verteld voordat die dit jaar aantrad als voorzitter. Natuurlijk heeft Veerman gevraagd of er nog bijzonderheden waren. (Zorgvisie – Eric Bassant)
Hans van Toorn wil ik vragen , met welk ( m.i onderling elkaar bestrijdend ) machtsblok het bestuur van het vumc te maken heeft gehad ??
Een dertiende stelling luidde eens : ervaring is de optelsom van alle fouten die men gemaakt heeft. q.e.d.
Alles staat of valt met leiderschap. Tegen machtsblok vormende artsen is een heel sterk management nodig en helaas soms een dwingende derde nodig. Wederom helaas is dat vaak niet de raad van toezicht. Bekende namen zijn geen waarborg voor kwaliteit.
Op dit moment hebben de RvT’s in de Nederlandse zorg te weinig kennis om het functioneren van het bestuur goed te kunnen beoordelen. Daardoor is de macht van het bestuur te groot. Of zoals Lord Acton het formuleerde: “Power tends to corrupt, and absolute power corrupts absolutely. Great men are almost always bad men.”
Het grote probleem in de gezondheidszorg is dat de leiding vaak slechts met pappen en nathouden
denkt dat het probleem wel overwaait terwijl er van hen leiderschap met lef wordt gevraagd.