Minister Klink lijkt het gehad te hebben met de fusiegolf in de zorg. Volgens hem moet naast marktwaakhond NMa ook de Inspectie voor de Gezondheidszorg toezicht houden op fuserende zorgbedrijven.Daarbij moeten volgens de minister zorgbestuurders noodscenario’s opnemen in hun fusieplannen voor het geval de fusie niet doorgaat. Dit idee van Klink markeert een belangrijk moment. Angst voor zorgfusies is niet langer alleen een emotie van Tweede Kamerleden. Ook wetenschappers kwamen al tot de schrikwekkende conclusie dat succesvolle zorgfusies zeldzaam zijn. Jan met de pet had er al lang geen vertrouwen meer in. Die leest de laatste tijd in de krant alleen maar over uiteenvallende zorgcombinaties. Geen wonder dus dat Klink de rem er op wil zetten.

De argumenten die zorgbestuurders altijd ten faveure van fusies opwerpen, hebben steeds minder vat op Klink. De redenaties dat samenwerking altijd de efficiëntie verhoogt en synergievoordeel oplevert, lijken door de praktijk te zijn weerlegd. Toch hoeft de minister niet alle punten van fusievoorstanders direct naar de prullenbak te verwijzen.

In Zorgvisie heeft professor Hans Schenk vorig jaar betoogd dat één argument voor zorgfusies wel degelijk hout snijdt. En dat is het gegeven dat zorgaanbieders door te fuseren een betere onderhandelingspositie krijgen ten opzichte van de grote verzekeringsconglomeraten. Een grote jongen laat zich immers minder snel door een verzekeringsmoloch in een hoek drijven. Als dit inderdaad zo is, dan zullen de maatregelen van Klink de fusiegolf niet stoppen. Zorgorganisaties kunnen niet anders dan samenwerken, omdat de verzekeraars allemaal al bij elkaar gekropen zijn. Aanbieders blijven, ondanks de grote kans dat de verbintenis mislukt, proberen de krachten te bundelen. Wil de minister voor eens en voor altijd de stroom aan zorgfusies stoppen, dan zit er maar één radicale stap op. En dat is ervoor zorgen dat de UVIT’s van deze wereld aan diggelen gaan. Maar of dit een reëel scenario is? (Zorgvisie – Wouter van den Elsen)