Zorgverzekeraars willen heel erg graag de kostprijs weten, want zij worden geacht om efficiënt hun zorg in te kopen. Ze hebben wel een idee, maar krijgen pas inzicht als de dbc’s zijn afgesloten. Dat kan jaren duren. Daarom dringen zorgverzekeraars al jaren aan op openheid over het ‘onderhanden werk’, de lopende dbc’s. Onduidelijkheid hierover was een van de redenen waarom de onderhandelingen over het Hoofdlijnenakkoord tussen VWS, ziekenhuizen en zorgverzekeraars zo stroef verliepen.
Onderhandelingspositie
Door een recent onderzoeksrapport van PwC dreigen de ziekenhuizen hun goede onderhandelingspositie kwijt te raken. De verzekeraars beschikken hiermee over een nieuw wapen in de strijd. Dat wapen heet: bevoorschotting. PwC pleit voor een landelijke bevoorschottingsregeling. Die is nodig omdat ziekenhuizen volgend jaar in grote financiële problemen kunnen raken. Het prijssegment waarin ziekenhuizen vrijeprijsonderhandelingen kunnen voeren met zorgverzekeraars neemt toe van 34 naar 70 procent van het totale zorgaanbod. Daardoor worden ziekenhuizen voor een veel groter deel van hun budget afhankelijk van hun zorginkoop. Zorginkoop gaat dus ergens over.
Geen inzicht? Geen voorschot
Tegelijkertijd doet volgend jaar een nieuw declaratiesysteem met DOT-zorgproducten zijn intrede. Omdat ook DOT-zorgproducten eerst moeten worden afgesloten voor er geld binnen komt, zou dit sommige ziekenhuizen in acute liquiditeitsproblemen kunnen brengen. Dus bevoorschotting is hard nodig. Zorgverzekeraars hebben al laten weten dat een landelijke regeling voor hen niet hoeft. Zij kunnen dat prima lokaal oplossen. Geen gek idee, want zorgverzekeraars moeten het zorgvolume en de kosten beheersen, op zo’n manier dat het landelijk totaal gelijk blijft. Elke verzekeraar maakt daar regionaal afspraken over. En wat helpt hen daarbij meer dan inzicht in onderhanden werk? ZN heeft al druk uitgeoefend op de ziekenhuizen: Geen inzicht? Dan ook geen voorschot. (Zorgvisie – Carina van Aartsen)
Lees meer:
prachtig abstract begrip ‘de kostprijs’. waarvan: van een verrichting, van een dbc of van een zorgproduct?? ziekenhuizen hebben over het algemeen een aardig goed inzicht in de kosten van een dbc. de komst van de DOT zorgproducten heeft als gevolg dat ze het wiel opnieuw mogen uitvinden. wens en mogelijkheden: wat ik begreep is het pas mogelijk om medio 2012 via de DIS het onderhanden werk te laten bepalen.
Het is of een principiële keuze; of je maakt een open calculatie en je rekent de werkelijke kosten af of je betaalt een prijs waarin het ondernemersrisico voor rekening is van de aanbieder.
Er zijn idd ziekenhuizen die hun kostprijzen niet weten, maar dat is dan hun eigen schuld. Deze ontwikkeling is jaren geleden al ingezet, een goed bestuurder kijkt vooruit en ontdekt dan dat hij misschien eens in kaart moet brengen wat hij aan kosten maakt per product…..
De zorgverzekeraars moeten groeien in hun rol om selectief in te kopen en te sturen op prijs, volume en kwaliteit. De eisen die de zorgverzekeraars nu stellen zijn misschien geen net onderhandelingsmiddel, maar als het helpt om hun positie tijdelijk te verbeteren dan moeten ze er gebruik van maken. Verder wil ik even opmerken dat ziekenhuizen vaak helemaal niet weten hoeveel het kost om een product te leveren. Een groot deel berekent wel kostprijzen op basis van een product van Tragpi. Ja daar komt een bedrag uit, maar nee de werkelijke kosten liggen vaak niet binnen een marge van +- 15%. Met een dergelijke onzekerheid is het slecht onderhandelen. Verlies de gunstige en win de ongunstige behandelingen en binnen een jaar komt een faillissement in beeld.
Leg deze analyse eens naast het verhaal de bestuursvoorzitter van het Westfriesgasthuis.
CJ slaat de spijker op zijn kop.
Niet betaald krijgen voor wat je wel doet! Wat een onzin, dat is geen vrije marktwerking
Ik zou ook graag wat meer inzicht willen hebben inde kosten die de zorgverzekeraar exact maakt per declaratie en per type verzekerde.
En inderdaad, ik denk dat we maar achteraf de zorgpremie moeten gaan betalen als de prestaties daadwerkelijk zijn geleverd.
Ik zou niet weten waarom een ziekenhuis zijn kostprijzen niet zou kunnen weten. De vraag naar het volume van lijkt mij, gezien alle ontwikkelingen, veel moeilijker in te schatten dan kostprijzen. Beiden zouden aan de onderhandelingstafel tussen ziekenhuizen en verzekeraars nog wel bespreekbaar zijn mits we de neoliberale ideologie van (vrije)marktwerking terzijde leggen. Tenslotte is dit met name geintoduceerd om kosten en volume te beheersen. Een oneigenlijk argument en zeker een als het om volume gaat een oneigenlijk drijfveer in marktwerking
Geen inzicht? Dan ook geen voorschot. Smerige chantage!
Mevrouw Van Aartsen lijkt niet op de hoogte te zijn van het fundamentele verschil tussen kostprijzen en vraagprijzen. Daarnaast veronderstelt ze dat een ziekenhuis wel weet wat een behandeling kost. Nog een misser. De vergelijking die CJ maakt met het kopen van een paar schoenen gaat ook mank. Als ik op grote schaal zorg inkoop wil ik weten wat dat mij kost, maar ook of ik niet te veel betaal. Dus wat het de leverancier kost. Niet zo heel erg raar. Ik wil namelijk niet betalen voor inefficiency.
De overheid wil toch vrije marktwerking? Zie jij bedrijven in het bedrijfsleven die hun kostprijzen bekend maken? Als je een paar schoenen koopt weet je toch ook de kostprijs niet?
Dit is wat de overheid wil. De verzekeraar moet verkoopprijzen gaan vergelijken en ziekenhuizen die te ‘duur’ zijn niet contracteren en de burgers van Nederland moeten bereid zijn om dan wat meer afstand af te leggen om naar een ‘goedkoper’ ziekenhuis te gaan. Kwaliteit versus prijs gaat dan ook een rol spelen. Ziekenhuizen mogen in 2012 niet groeien, m.a.w. je mag in 2012 niet meer dan 100 patienten behandelen, behandel je er 110 dan krijg je er maar voor 100 betaald. Enig idee wat de toegangstijden gaan doen in 2012? Stijgen?
@T: ja zeker mag u dat weten. Vektis publiceert jaarlijks zeer uitvoerig over de resultaten die verzekeraars behalen op de BV (1 % rendement) en de AV (enkele procenten meer).
Mag ik als burger dan precies de kostprijs weten van mijn premie, voor zowel de basisverzekering als mijn aanvullende verzekering. En uiteraard geen premie meer betalen per maand, maar na afloop van een jaar, zodat duidelijk is dat de ramingen ook werkelijkheid zijn.