Er vallen geen zorgorganisaties buiten de boot, want iedereen die kan aantonen voldoende kwaliteit te leveren mag meedoen. Het zijn de burgers, en niet de gemeente, die beslissen voor welke zorgorganisatie zij kiezen. Geen massaontslagen, geen maatschappelijke onrust.

Aan diggelen

Het model leek aan diggelen toen het leek alsof Zeeuwse gemeenten bij de indicatiestelling zich alsnog lieten leiden door geld. Door bijna alleen nog maar goedkope alfahulpen te indiceren zouden de zuinige Zeeuwen een fikse besparing op de WMO voor elkaar krijgen.

Massaontslag dreigde

De zorgorganisaties trokken aan de bel. Zo’n drastische verschuiving was hen niet voorgeschoteld bij de aanbesteding van de WMO. De gevolgen zouden dramatisch zijn: massaontslagen waren onafwendbaar.

Compromis

Maar in Zeeland blijkt het poldermodel springlevend. In goed overleg hebben gemeenten en zorgorganisaties een oplossing gevonden waar alle partijen vrede mee hebben. Oude klanten behouden hun vaste hulpverlener. Ook als er bij een herindicatie uitrolt dat een alfahulp voldoet. Zorgorganisaties krijgen invloed op de indicatiestelling als zij vinden dat er in bepaalde gevallen echt een foute uitkomst is. Met het compromis zal de overgang naar een andere verhouding tussen alfahulpen en thuishulpen geleidelijk plaatsvinden. Een massaontslag is afgewend.

Tariefsverlaging afgewenteld op alfahulp

Toch worstelen ook Zeeuwse instellingen met het geld. Met de lagere tarieven (14,50 voor alfahulp en 22 voor ‘gewone’ thuiszorg) krijgen zij de zorg niet kostendekkend. Een aanbieder wentelt de gemeentelijke tariefsverlaging zelfs af op de alfahulpen. Van deze niet-georganiseerde zelfstandige schoonmakers valt weinig verzet te verwachten.

Bussemaker wil rust

De kersverse staatssecretaris Bussemaker zegt vooral rust te willen rond de WMO. Voor de lange termijn zou ze dat voor elkaar krijgen door de Zeeuwse manier van aanbesteden in de wet te regelen. Voor de korte termijn kan ze eigenlijk niets anders doen dan de geldbuidel trekken. Als gemeenten meer geld krijgen voor de uitvoering, ontneemt ze hen het argument voor budgetgestuurde herindicaties of forse tariefsverlagingen.

Door: Bart Kiers

Reageer op deze bijdrage