Bureaucratische rompslomp
Het zal menig professional uit het hart zijn gegrepen. De enorme administratieve rompslomp rond die indicatiestelling scoort hoog in de dagelijkse ergernissen. Veel aanvragen lopen vast in de bureaucratische molens van het Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ). Het invullen van papieren is tijdrovend. Zonde, want die tijd kunnen verpleegkundigen niet besteden aan mensen. Professionals zien het CIZ een overbodige schakel in de zorg.
Je zou verwachten dat de plannen van Bussemaker met gejuich worden ontvangen. Maar nee. Volgens het CDA loopt de onafhankelijke indicatiestelling gevaar. “Wij hebben geen behoefte aan een discussie over de toekomst van het CIZ”, zei CDA-kamerlid Jan de Vries. De papieren rompslomp neemt hij kennelijk op de koop toe.
Onafhankelijke indicatiestelling is farce
Dat Bussemaker terug naar af wil, roept de vraag op waarom het CIZ überhaupt in het leven is geroepen. Het moest een einde maken aan de willekeur in de indicatiestelling. In de praktijk bleken huisartsen en verpleegkundigen tot grote verschillen in indicaties te komen. Burgers moesten dus geluk hebben met hun huisarts, wilden ze voor bepaalde zorg in aanmerking komen. Een onafhankelijke instantie moest voortaan het recht op AWBZ-zorg onafhankelijk en uniform vaststellen. Net zoals dat gebeurt bij aanspraken op andere collectieve voorzieningen, zoals de WAO.
Maar in de praktijk blijkt de indicatiestelling van het CIZ helemaal niet uniform en onafhankelijk. Zorgverleners constateren willekeur in de indicatiebesluiten. De nieuwe bureaucratische laag blijkt dus niet het beoogde resultaat te hebben.
Dat zou tot daaraan toe zijn als het CIZ niet jaarlijks zo’n 180 miljoen euro opslorpt. Voor een groot deel is dat geldverspilling. Met fikse afslanking van het CIZ kan Bussemaker een voor haar welkome bezuiniging inboeken.
