Ze vindt de aanspraken op ondersteunende begeleiding (OB) veel te ruim geformuleerd. Sinds 2003 is het beroep op dit soort begeleiding explosief gegroeid. Van alle mensen met een persoonsgebonden budget heeft meer dan 75 procent een indicatie voor OB. De staatssecretaris wil de functie afschaffen en vervangen door ‘begeleiding’. Die wordt straks alleen nog maar geïndiceerd als de zelfredzaamheid in het geding is. Participeren in de samenleving valt dan niet langer onder de AWBZ. Ze wil duidelijk afbakenen waar de eigen verantwoordelijkheid van mensen begint en waar de collectieve verantwoordelijkheid eindigt.
Voor dat laatste is best wat te zeggen. Je kunt niet iedereen die eenzaam is, ondersteunen vanuit de AWBZ. Maar het gaat veel te ver om met karikaturale voorbeelden alle ondersteunende begeleiding in diskrediet te brengen. Volgens de staatssecretaris zou je er zelfs de verbouwing van een school mee kunnen financieren. Instellingen en beroepsbeoefenaren weten dat dit beeld niet klopt. Ze weten ook dat professionele OB niet gemakkelijk te vervangen is. Gezinnen met jonge kinderen met autisme krijgen geen hulp van vrijwilligers omdat die geen zin hebben in zware gedragsproblemen. Misschien kan minister Rouvoet eens gaan praten met de staatssecretaris.
Bussemaker wil de zorgkantoren tot 2012 in stand houden. Ook dit is een merkwaardige keuze als de zorgkantoren niet meer mogelijkheden krijgen. De zorgkantoren hebben de afgelopen jaren weinig laten zien. Ze verdelen de schaarste binnen het aan hen toegekende regiobudget. Het is veel zinvoller om het regiobudget zo snel mogelijk af te stemmen op de werkelijke zorgvraag in een gebied. Dan is direct glashelder dat een zorgkantoor een instelling het hele jaar zorg kan laten leveren. (Zorgvisie – Eric Bassant)
Het financiëel probleem van de AWBZ ligt er omdat er een vraag is vanuit de samenleving. Echter wie lost deze in of wie betaalt de rekening, het collectief of het individu. Mijn ervaring met de AWBZ is dat het een opgetuigde kersboom is. Al die deskundigen cultiveren gewone menselijke eigenaardigheden tot probemen in plaats te zoeken naar oplossingen en resultaten. Er is geen systematiek die deze in beeld brengt en daarmee de focus anders kan richten van de deskundige in termen van voortgang of het effect van handelen. Zonder een inhoudelijke verantwoording blijft naar mijn mening de AWBZ een bodemloze put. Het enige absolute is de zorgvraag en het geld. Deze twee conflicteren en worden daarbij niet geholpen door de inhoudelijke verantwoording.