‘Thuisarts.nl geeft betrouwbare informatie over gezondheid en ziekte bij vragen en klachten thuis’, luidt de eerste zin op de website. De website is samengesteld door huisartsen en ontwikkeld door het NHG, ook namens uw huisarts.
Op de homepage een man, vrouw en een meisje in volle anatomie. ‘Klikken maar’ op een lichaamsdeel en je krijgt de bijbehorende in begrijpelijk Nederlands geschreven medische informatie. (Even je fantasie gebruiken en het meisje kan ook jongetjesproblemen hebben.) Het is fijn is dat her en der bij ziektebeelden foto’s zijn opgenomen; een infectie als krentenbaard bij kinderen krijgt zo letterlijk een gezicht. Je leert dat het veroorzaakt wordt door een bacterie. Je leest wat je erop moet smeren, hoe lang het duurt voordat het weg is, welke preventieve maatregelen je kunt treffen en welke ziektebeelden eraan zijn gerelateerd. Daarop kun je dan weer doorklikken. Ook is steeds de NHG richtlijn voor het desbetreffende ziektebeeld bijgevoegd. Transparantie pur sang!
Prima informatie
Er zijn verbeterslagen mogelijk in thuisarts.nl, bijvoorbeeld door leeftijdsgroepen aan te brengen onder de figuren van man, vrouw en kind. Want je moet heel wat klikken maken om via de hersenen naar dementie te komen. Heb je die slag eenmaal gemaakt dan krijg je via de opties ‘Ik ben bang dat ik dementie heb’ en ‘Ik verzorg iemand met dementie’ prima informatie met duidelijke links naar vergeetachtigheid, delier of de ziekte van Parkinson. Het zijn peanuts opmerkingen bij het monnikenwerk dat de huisartsen hebben verricht en de trend die zij richting de burgers hebben gezet. Ik ga de website voortaan zeker bezoeken, voordat ik naar een dokter ga. Als de eerste 500.000 bezoekers dat ook doen, dan ziet een percentage daarvan vast alsnog af van medische consumptie met een kostenplaatje. Dat is het bijhouden waard, ook voor de huisarts om zich te wapenen tegen aanslagen op zijn budget.
Kennisinstituut zonder subsidie
Voor het gemak kwalificeer ik de NHG als het huisartsenkennisinstituut. Al naar gelang het inkomen betalen huisartsen in verschillende stadia van hun beroepsuitoefening een contributie, ook als ze gepensioneerd of nog student zijn. Ik neem aan dat de NHG daarnaast inkomsten genereert uit zijn winkel en scholingsactiviteiten. Ik vind nergens iets over structurele overheidssubsidie.
Een klein duveltje fluistert in mijn oor: waarom moeten andere kennisinstituten in de zorg dan wel gesubsidieerd? Zit de kracht van een NHG, en in zijn kielzog de wetenschappelijke verenigingen van specialisten en de koepelfederatie KNMG niet in het feit dat het uit eigen wil, kracht en portemonnee van de beroepsbeoefenaren zelf is georganiseerd? En zou met name in de care niet ingezet moeten worden op sterke kennisgroepen op basis van lidmaatschap van HVRC en BIG-geregistreerde functionarissen?
Thuisarts.nl toont aan hoe dicht de huisarts staat bij de burgers en welk vertrouwen de huisarts stelt in die burger. Een vraag van de interviewer die angst moest inboezemen, ‘bent u niet bang dat burgers zelf gaan dokteren en u links laten liggen’, pareerde Timmermans met: ‘Internet is een feit. We hebben liever dat burgers van betrouwbare informatie kunnen uitgaan.’
Poortwachtersfunctie en bereikbaarheid
Het initiatief bevestigt de voorhoedepositie en de waarde van de poortwachtersfunctie van de huisarts in het Nederlandse bestel. Die poortwachterfunctie mag overigens op het gebied van de bereikbaarheid nog wel een extra slag maken. Mijn collega had vorige week op kantoor een struikelongeluk. De huid op zijn scheenbeen was daarbij tot op het bot opgerold. Als een open sardienenblikje lag het rolletje vlees boven een gapend gat, dat had kunnen dienen als een anatomische les voor medische studenten. Voor het eerst van mijn leven zag ik spierbundels en menselijk bot toen ik met een pleister en tinctuur aan kwam zetten in de verwachting dat het een schaafwond zou zijn. Mijn ervaring met de integratie van huisartsen- en SEH-posten kwam meteen van pas na mijn conclusie: “Dat moet gehecht worden”. Een huisarts had het heel goed kunnen doen. Alleen om half drie ’s middags kun je niet bij een huisarts binnenlopen. Niet bij je eigen huisarts, en al helemaal niet bij een huisarts in een andere plaats. Er is geen andere uitweg dan een tocht naar de te dure eerste hulp van het ziekenhuis om je door een pas afgestudeerde basisarts, na triage door een verpleegkundige, te laten hechten.
Besparingsmogelijkheden
Er is veel te doen rond de spoedeisende medische zorg. Achmea heeft de mouwen al opgerold om er eens drastisch in te snoeien. In Pauw en Witteman noemde de nieuwe leider van de PvdA Diederik Samson het zelfs als besparingsmogelijkheid en gaf als voorbeeld dat het toch van de gekke is dat in Amsterdam wel veertien spoedeisende posten zijn. Ik ben meteen gaan tellen. Diederik overdrijft een klein beetje maar twaalf zijn het er wel degelijk. In mijn column van december 2011 heb ik geschreven dat de spoedeisende zorg veel efficiënter, effectiever en dus goedkoper is in te richten. Zes geïntegreerde huisartsen/SEH-posten die open zijn van zeven uur ’s ochtends tot elf uur ’s avonds zijn in Amsterdam genoeg; in de nacht kun je met een of twee toe. Goed voorbeeld doet goed volgen. Een betere organisatie van de spoedeisende huisartsenzorg, ook buiten de eigen woonplaats, moet volgen.
De eerste miljoenen kunnen in het huishoudboekje van het Catshuisoverleg worden ingeboekt.
Hetti Willemse
www.publicarea.nl
www.zorgvisite.nl
Lees meer
Collega Roel Leerling bedoeld natuurlijk het NHG (Nederlands Huisartsen Genootschap) en niet het NNG (Nederlands Nutraceutisch Genootschap, welke laatste nu juist wel evidence based informatie over voeding geeft! Overigens ben ik het volkomen met hem eens
Beslist een nuttig initiatief van ons NNG dat zeker in een behoefte zal voorzien. Dat de verstrekte informatie altijd voor 100% betrouwbaar is, zoals het NNG zelf stelt, waag ik echter te betwijfelen. Er wordt namelijk ook advies gegeven op terreinen waarop de huisarts niet zonder meer competent is. Ik denk dan met name aan voeding. Voedingsgeneeskunde vormt geen onderdeel van hun opleiding, niet in het basiscurriculum en evenmin van de beroepsopleiding. Daarom zouden (huis)artsen geen adviezen over voeding en/of suppletie moeten geven. Ook hier geldt helaas dat hoe minder men van iets weet, des te stelliger vaak de uitspraken zijn. De op de NNG-site over dit onderwerp verstrekte informatie geeft dan ook slechts een nog bij veel artsen en leken bestaand oordeel weer dat eerder berust op gebrek aan kennis dan op wetenschappelijke competentie. Het zou het NNG sieren als het zou erkennen dat de huisarts op voedingsgeneeskundige gebied helaas niet competent genoeg is om vragen van patiënten over voeding c.q. voedingssuppletie te kunnen beantwoorden.
Broodje aapverhaal/Kolderpraat die het goed in de Media doet: “Een huisarts had het heel goed kunnen doen. Alleen om half drie ’s middags kun je niet bij een huisarts binnenlopen. Niet bij je eigen huisarts, en al helemaal niet bij een huisarts in een andere plaats.”
Eerder uitzondering dan regel indien dit zo is….
Mooi initiatief voor de patiënt. Verschillende keren geprobeerd (ook aesclopedia bijvoorbeeld) maar zonder medewerking huisarts lukt dat niet. Vraag me af of er echt geen publieke financiering onder zit, waarschijnlijk wel in een samenwerkingsverband of projectfinanciering. Mooie suggestie van Peter om patient beter te informeren, ook over waar hij/zij terecht kan met klachten. Er is een landelijk dekkend netwerk van Klachtenopvang bij de Zorgbelangorganisaties bijvoorbeeld, waarvoor helaas geen postbus 51 spotjes worden gemaakt. Dat kan beter!
De suggestie van Acute zorg door huisartsen juichen wij van harte toe. Sterker nog: in Dokkum wordt al 5 jaar naar tevredenheid zo gewerkt. Financieringsstromen aanpassen en gaan!! goed voorbeeld verdiend navolging…
Goedkopere spoedzorg?
Door volledige integratie van Spoedeisende Hulp afdelingen met huisartsenzorg. Schaalvergroting en gemeenschappelijk gebruik van resources maakt het goedkoper en efficiënter. Gewoon één loket en verdeling door triage. Geen domeindenken en identiteitdenken, maar samenwerking schouder aan schouder naast elkaar in op een afdeling. De vergoeding eerst nog op basis van wie de behandeling uitvoert, zoals het nu ook is. Direct daarna herstructurering van de financiering op basis van behandeling en loon naar werken. De prikkels liggen nu nog verkeerd. De ziekenhuizen hebben echter de te hoge vergoedingen voor het leveren van spoedzorg nodig om andere verrichtingen uit te kunnen voeren waarvoor zij onvoldoende vergoed krijgen.
Er is nu versnippering en verantwoordelijkheden zijn niet duidelijk. Kosten voor de zorg blijven oplopen met gevolg dat er maatregelen worden genomen die onnodig zijn. Er staat teveel op het spel en de overheid moet met een duidelijk plan komen en niet wachten tot de zorgverzekeraars, huisartsen en ziekenhuizen eruit zijn. Polderen is goed maar hier duurt het te lang!
(Aanvulling) Als de collega werkt in een andere plaats dan waar hij woont/waar zijn huisarts is gevestigd, dan moet dat ook helemaal geen probleem zijn. Dan zou meneer bij elke huisarts in de buurt voor wondbehandeling (=acute zorg) terecht moeten kunnen als passant.
(Die in te vullen codes zijn haast niet leesbaar, misschien is daar wat aan te doen!)
Besparingen in de spoedzorg begint bij de bron, de patiënt zelf!
Voorlichting, informatieverstrekking en opleiden is hierop het antwoord. Men heeft onvoldoende kennis over ziekte en letstel en waar men met wat moet zijn. Thuisarts.nl is een start en een prima initiatief hiervoor. Maar er is meer: ziekteleer en EHBO-lessen op het basisonderwijs, informatie over ‘de routing’ en bij welk ‘loket’ je moet zijn met een klacht (postbus-51-filmpje?), uniforme infofolder bij alle zorgverleners, Youtube infofilmpjes etc.
Wie is verantwoordelijkheid voor deze informatieverstrekking? De overheid moet deze verantwoordelijkheid nemen en zondig overdragen, maar op z’n minst coördineren en beleid op maken en controleren.
Zo wordt het probleem op termijn kleiner en de patiënt zijn zorgvraag kan in veel gevallen al beantwoord worden vóórdat hij hem stelt!
Even over die collega van u, met die wond op zijn scheenbeen. Hebt u de huisarts van die meneer wel gebeld? Ik kan mij niet voorstellen, dat uw collega dan niet geholpen zou zijn. Wondverzorging inclusief hechten hoort bij het werk van de huisarts. Iemand met een (hecht)wond hoort gewoon op de praktijk geholpen te kunnen worden. Dat is prettiger (sneller) voor de patient een aanzienlijk goedkoper voor de zorg!Natuurlijk wél even bellen, dat-ie eraan komt, zodat de huisarts de patient kan opvangen. Tenminste, zo is het bij ons geregeld en ik denk, bij de meeste huisartsen.
Cees Dekker, huisarts te Urk
Klopt Johan. En dan hebben we ook nog Kiesbeter.nl. Maar de basishouding van de huisarts is om overal tegen te zijn. De huisarts is zelfs tegen het ziekenhuis. Pas als de huisarts het zelf heeft úitgevonden’ is het een bruikbaar initiatief.Poortwachter refereert niet alleen naar patientenstromen, maar ook naar nieuwe intiatieven en hervorming. Komt helemaal goed, je moet alleen nog ff 10 jaar wachten (mocht Diederik daar ook nog een rol in krijgen, dan moeten we misschien we nog 2 jaar extra bijtellen)
Vooruitstrevend?
10 jaar geleden deed dokterdokter al precies hetzelfde. Een initiatief dat altijd door de NHG tegengewerkt is. Zelf de naam thuisarts is van dokterdokter ‘geleend’.