De Abvakabo wil de voormalige bestuurders en toezichthouders van Meavita hoofdelijk aansprakelijk stellen voor de ondergang van de thuiszorgorganisatie. Het onderzoeksrapport over het faillissement van Meavita concludeert dat ‘riskant, ongeloofwaardig en onbegrijpelijk’ is gehandeld. Deze kwalificatie zou heel goed kunnen slaan op het handelen van de Nederlandse banken. Toch is het nooit tot een rechtszaak wegens wanbeleid bij ING of ABNAMRO gekomen. Waarom denkt de Abvakabo dan dat bij Meavita sprake is van wanbeleid?
Vier oorzaken
Voor de financiële problemen bij Meavita zijn vier oorzaken aan te wijzen. Om te beginnen leverde de fusie in 2007 tussen de vier organisaties waaruit Meavita bestond – Thuiszorg Groningen, Sensire, Vitras en Meavita West – niet de verwachte kostenvoordelen op. Achteraf gezien waren er geen goede economische argumenten voor de fusie.
Meavita investeerde daarnaast veel geld in een ambitieus project – de TV-Phone – om de kwaliteit van de thuiszorg te verbeteren. De Abvakabo noemt dit met de wijsheid van nu ‘een absurd project’. Op dat moment waren er echter goede redenen om dit te doen. Iedereen is het er over eens dat door de verwachte tekorten aan personeel zorg op afstand en telezorg noodzakelijk zijn. Helaas mislukte dit innovatieproject jammerlijk en dit leverde Meavita vele miljoenen euro verlies op.
Ook zonder fusie en te ambitieuze investeringsproject waren de organisaties waaruit Meavita bestond in financiële problemen gekomen. Net als veel andere thuiszorginstellingen in deze periode koos Meavita ervoor om huishoudelijke hulp in de WMO aan te bieden tegen een prijs die beneden de kostprijs lag. Meavita hoopte zo haar marktaandeel in de huishoudelijke hulp te behouden en uit te breiden en zo de werkgelegenheid voor de thuiszorgmedewerkers te garanderen. De Abvakabo vindt nu dat het niet nodig was om onder de kostprijs te werken: “Met het marktaandeel van de organisatie was een betere prijs af te dwingen, maar dat is niet gebeurd.” Het is op zijn minst opmerkelijk dat de Abvakabo dat indertijd niet vond. Toen klaagde de Abvakabo vooral over de gemeenten die ‘wurgcontracten’ boden aan thuiszorginstellingen.
Tot slot leverde Meavita meer AWBZ gefinancierde thuiszorg dan zij vergoed kreeg. De reden hiervoor was dat de vraag naar thuiszorg veel sneller toenam dan het beschikbare budget dat de overheid beschikbaar stelde. Vanwege het door de rechter vastgestelde ‘recht op zorg’ moesten deze cliënten ook geholpen worden. Meavita liet hier het belang van de client prevaleren boven het eigen financiele belang. Daarover kunnen we nu zeggen dat het ‘riskant’ was, maar mensen noodzakelijke zorg onthouden heeft ook zo zijn risico’s. Daarover horen we de Abvakabo helaas niet.
Fusievoordelen blijven uit
Van de vier oorzaken voor het failliet van Meavita is er ten minste één direct het gevolg van overheidsbeleid. De overheid stelde de budgetten voor de AWBZ thuiszorg te laag vast en dwong tegelijkertijd de thuiszorgorganisaties alle cliënten die zich aandienden zorg te leveren.
Meavita kende een kort en turbulent bestaan. Op zich is dat niet erg. Grote fusieorganisaties in de thuiszorg leveren niet de verwachte kostenvoordelen en innovaties op. Als de voordelen er niet zijn doet de markt zijn werk. Uit de failliete boedel van Meavita zijn nieuwe thuiszorgorganisaties ontstaan. Mensen die afhankelijk zijn van thuiszorg zijn door het faillissement geen dag in de kou komen te staan.
Onproductieve vechtstrategie
De procedure die de Abvakabo nu is gestart om de top van Meavita aansprakelijk te stellen voor wanbeleid is weinig kansrijk. De actie past wel in de vechtstrategie die de Abvakabo sinds een jaar hanteert om het ledenverlies te stoppen. Zo voert de Abvakabo al enige tijd actie bij zorgaanbieder HWW zorg. HWW zorg is een van de organisaties die uit het faillissement van Meavita is ontstaan. Intimidatie van bewoners wordt daarbij niet geschuwd. Dit keert zich nu tegen de Abvakabo. Een deel van de werknemers van HWW zorg is de agressieve actiemethoden van de Abvakabo zo zat dat ze de bond de rug toegekeerd hebben.
In de rechtszaak tegen de voormalige Meavita-top belooft de Abvakabo genoegdoening aan oud-Meavita-medewerkers. Als deze genoegdoening er niet komt omdat wanbeleid niet is aangetoond, kan deze vechtstrategie zich tegen de Abvakabo keren.
Wim Groot is hoogleraar gezondheidseconomie Universiteit Maastricht
Ik was de klokkenluider in 2005 die ruzie kreeg met haar baas over deze cameras.
Ofdat ik handtekeningen wilde vervalsen van de klant om zo de 4400 cameras bij klanten binnen te krijgen.
Ik heb het geweten.
Mijn fulltime contrakt werd aangevallen.
Ik mocht niet meer werken.
Me suf geprocedeert. Omdat ik dacht ik win niet bennik tweedehands winkel begonnen. Toen de baas dat hoorde en vernam dat ik toch wat verdiende beloofde ze me baan terug.
Ik winkel weg gedaan en daar begon het weer.
Nu mocht ik met smoesjes me uren niet halen.
Helaas werd ik ziek ( echt heftig) en ben ik overal naast gevallen.
Ik had extra pensoen.
Was lid van de bond.
Ik had toen al uurloon van 15 euro.
13e maand.
En werkte 36 uur vast contrakt.
Ik heb nooit getekend bij de fusie ik had immers het beste contrakt ooit
En moet je nu eens zien.
Mijn uwvtje is net 700.
Al 20 jaar zit ik vast hierin.
Ik dacht dat ik wat goed deed.
Ik hielp de ouderen met zoveel liefde.
Maar mijn naam was zwart gemaakt.
Elke dag denk ik daaraan.
En nooit zal ik een aai over me bol krijgen.
Of genoegdoening.
Lang leve de staat…..die liever naar fraudeurs luisterde dan naar liefhebbende hardwerkende.
Aldus mijn verhaal.
Als van Deuzen onderzoek had gedaan naar de inkomsten van de toezichthouders zou hij dergelijke onzin niet verkopen.
Het artikel van prof. dr. W. Groot bevat tal van feitelijke onjuistheden en hele en halve verdachtmakingen aan het adres van de Abvakabo FNV. Gezien het feit, dat ik maar 1.500 tekens ter beschikking heb kan ik niet op alles reageren.
Op internet is een zeer uitgebreid CV van dhr. Groot te vinden. Daaruit blijkt o.a. dat hij in de laatste 10 jaar meer dan 100 gemeenschappelijke artikelen/boeken/bijdragen geschreven heeft met mw. Henriëtte Maassen-v.d. Brink. laat dat nu juist een van de personen zijn, die door de advocaat van Abvakabo FNV persoonlijk aansprakelijk gesteld is voor de (financiële) schade van het wanbeleid van ‘Meavita’. Het had mij juist geleken wanneer prof. Groot dat vermeld had.
Naar verluid ontvingen de leden van de RvC ong 30.000 Euro per jaar voor hun werk. De leden van de Abvakabo FNV, die bij ‘Meavita’ werkten, zouden dit bedrag graag per jaar verdiend hebben. De Abvakabo-leden willen genoegdoening. Een goed en mooi concern is niet meer. zij konden er niets aan doen. De RvB en de RvC des te meer.
Ik neem aan dat de jarenlange betrokkenheid van dhr. De Vente als directeur bij Meavita geheel los staat van zijn oordeel in dezen?
Als advocaat van Abvakabo FNV (AKF) wil ik graag reageren.
De Abvakabo FNV heeft altijd gesteld, dat er sprake is van wanbeleid. In het conceptrapport vindt de AKF daarvoor bevestiging.
Onderdeel van het wanbeleid van ‘Meavita’ is o.a. dat de fusievoordelen niet geconsumeerd zijn, slechte financiële verslaglegging, mismanagement, riskante projecten etc. M.b.t. de TV-Foon verwijs ik u naar een artikel in ‘Lucide’. Tegen beter weten in werd toch voortgegaan.
Zoals in ‘1Vandaag’ opgemerkt werd wist de ‘Raad van Commissarissen’ van de chaos, maar heeft men vergeten in te grijpen. Dit kan men hen verwijten. Toezicht houden is geen riant (bij)baantje, maar schept (grote) verantwoordelijkheden, zowel naar de onderneming als de werkneemsters.
De RvB is verantwoordelijk, omdat men niet zo heeft gehandeld als men van een redelijk denkend en handelend bestuurder had mogen en kunnen verwachten.
De AKF heeft leden van de RvC, de RvB en de projectleider van ‘TV-Foon’ aansprakelijk gesteld. Om de verjaring te stuiten en vanwege het feit, dat zij verantwoordelijk zijn voor het debacle. Het oordeel van de OK m.b.t. het wanbeleid is relevant, maar geen voorwaarde voor de vervolgstappen. Of deze aansprakelijkstelling vaak voorkomt is niet relevant en uiteraard geen reden voor een (juridische) beoordeling van deze stap. Er zal geen jurist zijn, die ontkent, dat deze stap van de AKF, die allerwegen bijval ondervindt, mogelijk is. Deze zaak toont het belang van een sterke vakbond aan.
De bonden zijn wederom, zoals te doen gebruikelijk, meer met zichzelf bezig dan met de belangen van diegenen die zij denken te vertegenwoordigen
sluit me aan bij jan c. als er meer naar de mensen op de werkvloer was geluisterd had die tvphone fiasco niet gebeurd. dat er meer zorg werd geleverd dan geindiceerd was is mi ook n management fout geweest. dat pdevent zegt op bijeenkomst JULLIE moeten inleveren ik ben dat niet van plan vind ik ronduit schandalig. de zgn opleidingen die werden gegeven hebben meer geld gekost dan dat t heeft opgeleverd, papiertje was nix waard als je al je diploma ontving er zijn mensen die wachten daar nog steeds op.wat dacht u van de huur van zon luxe pand in dure wijk en daar een jarencontract mee sluiten ook n beleidsfout en dat de gemeente een groot aandeel heeft in wurgcontracten daar hebben wij als personeel nog op ingezet maar kregen geen gehoor. en volgens mij heeft de abvokabo daar toen ook op ingezet (geen abva lid) de bestuurders zijn wel met n mooi bedrag vertrokken bij meavita en de werknemers leverden in en mochten kiezen nog minder salaris bij tsn of iets minder salaris en naar de zorg. dus kom op wel eerlijk blijven
@pdevente. Aandachtig lezend zei deze zin me genoeg: ”De actie past wel in de vechtstrategie die de Abvakabo sinds een jaar hanteert om het ledenverlies te stoppen”.
Deze aktie wordt dus niet gedaan om wantoestanden aan de kaak te stellen en om gerechtigheid te verwerven: nee, om zieltjes te winnen voor de vakbond (ik heb 40 jaar gewerkt zonder de vakbond; heerlijk en veel geld bespaard)
Artikel niet goed gelezen!
Als dat allemaal gewone eenvoudige burgers waren, hadden ze allang aan de hoogste boom gehangen; wedden dat het nu met een sisser afloopt.