Misschien moeten die medewerkers via hun OR en medezeggenschapsraad eens invloed uitoefenen op de Raad van Bestuur en de Raad van Toezicht, om het salaris van de bestuurder en het management ook aan te passen als hij zoveel minder personeel heeft? En of er ook voldoende gesnoeid wordt in overbodige managementlagen?

vervolg-2
Wat in dit hele spectrum ontbreekt is de stem van de zorgvrager. Bij vorige bezuinigingen op de langdurige zorg was het de CG-Raad die zich publiekelijk in het debat mengde en publiekelijk ook in beeld bracht wat de echte gevolgen voor echte mensen zijn (in tegenstellingen tot de statistische gemiddelden, het politieke debat in Kabinet, Kamer, B&W en Raad domineren. Omdat de minister van VWS geen behoefte had aan zo’n stoorzender is de CG-Raad financieel onthoofd en moest ze intensief gaan samenwerken met de NP/CF, die marktwerking en aanbesteden al lang hadden omarmd. Het zijn de kleinere patiëntenorganisaties die nu waarschuwen tegen de te verwachten gevolgen van deze megadecentralisatie op het terrein van de zorg, maar omdat het (verschillende) kansen en opbrengsten biedt voor Kabinet, VNG, ambitieuze wethouder en dito ZorgONDERNEMER, worden hun reacties afgedaan als “partijdig”.
Over vijf tot tien jaar zullen politici zich in de parlementaire enquête hierover afvragen hoe het toch mogelijk was dat ondanks alle bezwaren de extramurale langdurige zorg zo desastreus kon worden afgebroken. De bezwaren en acties van de ABVAKABO lijken mij in dat licht dan ook legitiem. Maar ik had graag gehoord dat ook anderen publiekelijk hun zorg hierover zouden uiten.

vervolg-1
Dat werkevers in de zorg zich hierachter verschuilen is ook waar. Goed werkgeverschap – dat is blijkbaar niet het zelfde als je voor laten staan dat je ZorgONDERNEMER bent – had ook kunnen inhouden dat je met de aanbestedende gemeenten in overleg gaat en probeert op gezamenlijk de schade voor je werknemers te minimaliseren. Maar in deze sector zij er weinig werkgevers die primair denken van de belangen van hun werknemers en de zorgvragers die zij zorg verlenen. ONDERNEMEN lijkt hier de inhoud te krijgen uit het vroegkapitalisme: loondruk, loonsverlagingen, werkdrukverhoging, meer ‘productie’ voor minder geld. In ieder andere branche zou dat uitbuiting heten.
Het is ook volstrekt terecht dat de ABVAKABO de werkgevers daarop aanspreekt en probeert om via de publiciteit over dit soort gedrag nog enige invloed uit te oefenen op het politieke spel in Den Haag. Ik vrees dat dat laatste tevergeefs is omdat de ook PvdA hert marktdenken en de daaruit voortvloeiende aanbesteding heeft omhelst en omdat de PvdA een staatssecretaris op VWS heeft die de grootschalige bezuiniging en overheveling van gemeenten van de langdurige zorg verdedigt alsof het hert grootste goed is dat de PvdA bij deze formatie heeft binnengehaald. De VVD was slim om dit aan de PvdA “te gunnen”:-(.

Natuurlijk ligt de basis van de ellende bij het Kabinet dat groots bezuinigt op de huishoudelijke hulp. Maar ook de gemeenten hebben flink boter op hun hoofd door vast te houden aan en systeem van aanbesteden waarbij het niet gaat om zorg op maat voor de zorgvragers binnen de gemeente (want daar heeft men eigenlijk geen zicht op), maar om zoveel mogelijk ‘inkoop’ voor een zo’n laag mogelijk budget. Niet de zorgvraag is daarbij het uitgangspunt, maar het budget.
Het kabinet kan daardoor roepen dat ze ‘de bezuiniging hebben gerealiseerd’ en op de gevolgen zijn zij niet aanspreekbaar, omdat dat ‘de verantwoordelijkheid is van de gemeenten’.
Gemeenten die jarenlang via hun lobby-organisatie VNG hebben geroepen dat decentralisatie per definitie goed is, maar zich nu her en der beginnen te realiseren dat de voorgenomen bezuinigingen en taakoverdracht op het terrein van de zorg voor hen misschien een maatje te groot is. Geen wethouder die dat publiekelijk durft te zeggen, omdat dat met het oog op het opstellen van de kandidatenlijst voor de de komende raadsverkiezingen politieke zelfmoord zou zijn. Tegen de tijd dat de nieuwe Colleges van B&W gevormd zijn is alle wetgeving die deze ‘grote operatie’ van decentralisatie van zorgbeleid al door Tweede en Eerste Kamer gemasseerd, kunnen gemeenten gen kant meer op en betalen zorgvragers (die vaak levenslang en levensbreed zorg nodig hebben) de rekeniing van deze bezuiniging door dit rechts-sociale kabinet.

De regering schuift de hoogste kosten van de samenleving, de zorg, door naar de gemeenten, maar niet de baten van de samenleving. Als de regering daadwerkelijk wil dat de gemeenten flexibel een andere zorgverleningstelsel kunnen inzetten, dan is de enigste mogelijkheid dat de overheid ook de baten van de samenleving direct overheveld naar de gemeenten. De inkomstenbelasting en de wegenbelasting als starters. De gemeenten verkrijgen daardoor de financiele flexibiliteit om van de grond af de zorg in de samenleving anders en meer economisch in te delen, te beginnen met het bouwen van veel meer gezamelijkwonen projecten, waardoor burgers niet meer, zoals door het huidige overheidsbeleid, van elkaar gescheiden worden, maar de mogelijkheden gegeven worden om op eigen initiatief elkaar weer bij te staan, mantelzorg en burenhulp te verlenen etc etc etc. De regering heeft hier een harde noot voor zichzelf te kraken en kan niet alleen maar haar plichten afstaan, zonder ook de macht te delen. Dat werkt voor geen kanten en lijdt tot volledige wanorde en mensenleed.

Binnen de gezondheidszorg en met name de langdurige zorg is een beweging gaande die ingezet wordt vanuit Den Haag. De zorg moet goedkoper dat begrijpt iedere burger. Elke burger kent ook situaties waar men met verbazing naar kijkt. Te denken valt aan indicaties bij klanten die het zeker zelf kunnen betalen of wel drie keer per week een huishoudelijk medewerker krijgen, terwijl dit niet noodzakelijk is. allemaal kennen we situaties met een vraagteken naast de absoluut noodzakelijke indicaties. Ik vraag me af of er een transitie van de zorg zou hebben plaatsgevonden als een korting op de financiën niet de drijfveer zou zijn. De afgelopen jaren zijn zorginstellingen alleen maar groter geworden, is de overhead toegenomen en vergeet de enorme regelgeving niet en absurditeit van aanbestedingen. Het mooie is dat de zorg, de gemeenten en de burger nu moeten nadenken hoe de zorg op de korte en lange termijn georganiseerd moet worden. Het is jammer, dat de ABVAKABO niet denkt in oplossingen, want het is voor diverse partijen verdraaid ingewikkeld en ja een transitie kan niet zonder het verlies of eigenlijk veranderen van banen met alle gevolgen van dien. Er is geen organisatie die niet zonder pijn in de buik ontslag aanvraagt voor medewerkers, maar in sommige gevallen ontkom je er niet aan.

Waarom wordt afgegeven op organisaties en ‘bobo’s’, maar zoeken deze medewerkers wel hun heil bij die organisatie? Misschien moeten ze zelf de aanbetoeding doen en gaan ondernemen?

Ik ben het dus zeker niet eens met andriesb.
Wachtgeldregelingen voor het gewone werkvolk in de zorg ? 38 maanden ? niets wachtgeld, gewoon ww en dan bijstand.
Maarten

Het is ook een strategisch drukmiddel.
Als de gemeente de ‘sensire’s’ niet contracteert dan vervallen de medewerkers door de slechtere uitkeringsregels al gauw in de bijstand, en wie betaalt de bijstand? de gemeente.
maarten

Wat steeds niet aan de orde komt is de riante wachtgeldregeling. Bij wegvallen van contracten moet men medewerkers ontslaan. Maar vervolgens (in veel gevallen) bijna 38 maanden een wachtgelduitkering betalen. 1e haljaar tot 100% laatste loon.

Je bent er klaar mee als je je een slag in de ruimte hebt gewerkt om goede zorg te leveren en je bent tegelijk wegwerpartikel van organisaties die geen buffer hebben om even af te wachten wat de gemeente doet of dit als excuus gebruiken om de trouwe krachten maar te droppen.Dat noem je in gewoon Nederlands ‘gebruiken of uitbuiten’ Wat ik heb gezien is ook gewoon bedrog en handigheden om mensen buiten de deur te krijgen, zelfs briefjes met een zin erin waarin toestemming werd verleend om de organisatie bij reorganisatie de handen vrij te maken.Ik heb iedereen die ik sprak gezegd niets te ondertekenen.Wie tekent nu voor de eigen ondergang?En laag inschrijven om de opdracht te verkrijgen door organisaties betekent alleen, dat je niet eens meer goed betaald krijgt voor je werk.Je zult maar kostwinner zijn.Hoe dan ook er wordt schandalig gebruik gemaakt van de goedheid van mensen en tot nu toe heb ik niet gehoord dat de commissies van Toezicht en andere bobo’s+ top ook maar 1 cent in heeft geleverd, het is dus wel duidelijk hoe men tegen de goede werkkrachten aankijkt.Respectloos tot en met.

Gemeenten krijgen een enorme bezuinigingsopdracht met de Wmo. Maar ze weten natuurlijk ook, dat al deze werkers aan het werk moeten blijven omdat ze anders op de pot voor uitkeringen een beroep doen. Daarnaast zullen ze zorg vnl beschikbaar stellen voor mensen die het helemaal niet zelf kunnen betalen en of regelen. Wat natuurlijk niet betekent dat de rest geen behoeft meer aan huishoudelijke hulp heeft. Er zal een nieuwe markt voor thuishulp ontstaan buiten de gemeente om verwacht ik. De prijs daarvoor zal door vraag en aanbod bepaald worden. Daarnaast zullen verzekeraars zich hier ook op gaan werpen. Maar van staatswege blijft slechts ‘armenzorg’ vrees ik.

het basisprobleem is, dat gemeenten in navolging van het rijksbeleid feitelijk de continuïteit van de zorg niet meer (kunnen) garanderen. en in de aanbestedingssystematiek is het uitgangspunt van overgang van onderneming (belangrijk omdat het de nieuwe uitvoerder verplicht met werkzaamheden ook de medewerkers die deze verrichten over te nemen) is weggevallen. het is dus inderdaad vooral de liberale rijksoverheid, waar de uiteindelijke verantwoordelijkheid ligt.
vervolgens zijn natuurlijk door de overgang van veel zorgaanbieders van dienstverlenende instelling naar onderneming voor de abvakabo FNV deze ondernemers niet alleen het formele, maar ook het zakelijke aanspreekpunt. de bond laat zich daarnaast voldoende horen in het publieke debat met de meerderheid in de Staten-Generaal. en die wijst er dan fijntjes naar, dat de formele aanspreekpartner de werkgevers zijn.

Aanbesteden?
Als of er een werkelijke markt is voor thuiszorg.
Zo die er is (ik weet dat hij er niet is) wordt een ‘race to the bottom’.
Iedere thuiszorghulp werkend voor een minimale vergoeding en slechte secundaire arbeidsvoorwaarden (of helemaal geen).
En dan:
Aanbesteden?
Intelligente ambtenaren gaan laten aan besteden en selecteren de laagste prijs plus een aantoonbare minimum performance (tevreden klanten, omzet over 5 jaar).
Het resultaat?
Slechte kwaliteit geleverd door bedrijven die personeel uitbuiten en waarbij innovatieve goede nieuwe bedrijven geen enkele kans maken.
In plaats van dom neo-liberaal denken wordt het tijd voor het GBV.
Gezonde Boeren Verstand.

Het besturen van een gemeente is toch niet zo moeilijk? Ligt toch allemaal vast in protocollen e.d.? Waarom gaan we dan niet degenen aanbesteden die zo’n plezier scheppen in het aanbesteden van andermans werk? Aanbesteden omdat de zorg toch allemaal is vastgelegd en geprotocolleerd? HKZ ISO of TUV?
Nederland vervalt in een samenleving van Mandarijnen die werkzaam zijn in het Openbaar Bestuur, 13de maand, 14 maand in de vorm van bijscholingsgelden, terugkeergarantie mocht je jeuk hebben gekregen en de politiek of andere baan hebt genomen, waterdichte levenslange garantie op betaling van loon, en degenen die als Dagloners per dag maar moeten zien rond te komen. ZZP’ers moderne stijl.
De kaste van de Mandarijnen graaft hiermee zijn eigen graf, maar daar komt ze vanzelf wel achter. Verdienmodel van het Openbaar Bestuur is immers onhoudbaar: wie betaalt hen ook weer? En wat gebeurt als die groep wegvalt?
Macrobeslag van de Overheid in Nedeland is op Cuba na het hoogste ter wereld. 60.3% van het BNP.
En daarom gaat de Gemeente de zorg aanbesteden.
Zie het als een vorm van ‘Creatieve Destructie’.

Gemeenten hebben een prikkel om doelmatige zorg in te kopen en besteden daarom aan. Thuiszorgaanbieders moeten daarom onderling gaan concurreren, en kunnen alleen winnen als zij de kosten laten dalen. Kostenbeheersing in een ruime arbeidsmarkt leidt tot een daling van de salarissen. Dat is vervelend, maar zodra de arbeidsmarkt voor verzorgenden weer aantrekt dan zullen de salarissen ook weer stijgen.
En terug gaan naar de oude situatie is zowel onmogelijk als onwenselijk. Zorgkantoren hadden geen prikkel om doelmatig ‘in te kopen’ en contracteerden daarom te dure zorg.

De wel juiste URL: http://www.gezondezorg.org/all-in-zorgverzekering.

Ik denk dat Abvakabo FNV het hier mis heeft. Als gemeenten wel op tijd hadden gecontracteerd had Sensire geen ontslagvergunning gekregen, er van uitgaande dat men het contract in de wacht had gesleept.
En sowieso zijn er meerdere, wegende redenen om zorgregie niet onder te brengen bij gemeenten maar haar bij de regionale zorgkantoren te laten. Zie voor het hele verhaal http://www/gezondezorg.org/all-in-zorgverzekering, onder het kopje All-in zorgverzekering.