Jan Bouma (93), oud-directeur van een verzorgingshuis, deed in augustus jongstleden in de NRC een oproep om het verzorgingshuis nieuw leven in te blazen. Zijn pleidooi: ‘Het is wenselijk dat er meer in plaats van minder verzorgingshuizen komen. Daarmee zouden de moeilijkheden in de keten van zorg voor ouderen als sneeuw voor de zon verdwijnen, de capaciteit van de spoedeisende hulp zich wonderbaarlijk vermenigvuldigen en de sterfte onder bejaarden als gevolg van vallen drastisch afnemen.’
Langer zelfstandig thuis
Het motto van het kabinet Rutte-Asscher was: ‘langer zelfstandig thuis’. Technologie, domotica en wijkverpleging zouden een goed alternatief zijn voor het verzorgingshuis. De transitie van de ouderenzorg is inmiddels goeddeels achter de rug; de intramurale verzorgingshuizen zijn fors afgebouwd. Maar juist in de thuissituatie is veel aan de hand. Mantelzorgers hebben het zwaar. Hun partner behoeft steeds zwaardere zorg, waar ze vaak alleen voor staan. De ziekenhuizen liggen vol met ouderen, voor wie ‘terug naar huis’ geen optie is. Opname in een verpleeghuis is het gevolg.
De politiek en de media hebben veel aandacht voor de verpleeghuiszorg, waar meer dan voorheen mensen verblijven die zwaardere zorg nodig hebben. De Inspectie voor de Gezondheidszorg heeft het vergrootglas op de verpleeghuis gezet. Het gevolg is dat er extra gelden worden vrijgemaakt voor verbetering van de kwaliteit van verpleeghuiszorg.
Ellende achter de voordeur
Waarom is er zo weinig aandacht voor de wijkverpleging en de problemen en behoeften van ouderen die nog thuis wonen? In de begroting van VWS wordt voor de wijkverpleging de komende jaren niet meer dan 3,7 miljard euro per jaar voorzien. Dit zal niet voldoende blijken te zijn. De ellende achter de voordeur zal alleen maar groter worden.
Terug naar vroeger is denk ik niet de oplossing. Wel kunnen we ouderen veilig laten wonen in de nabijheid van zorgcentra waar vanuit zorg geleverd kan worden. In België noemen ze dit assistentiewoningen’, appartementen naast een verpleeghuis, waar diensten en lichte zorg kunnen worden afgenomen. De moeilijkheid is om dit betaalbaar voor iedereen te kunnen aanbieden.
Samenwerking in de regio
Veel ouderenzorginstellingen zijn nu bezig met hun strategische vastgoedplannen. Zij kunnen dat niet alleen. Er ligt ook een taak voor woningbouwcorporaties, projectontwikkelaars en beleggers als het gaat om de huisvesting van ouderen. Door samenwerking in de regio, ook met gemeenten die een visie hebben op wonen en zorg, kan het verzorgingshuis van de toekomst verder ontwikkeld worden. Naast banken kunnen ook pensioenverzekeraars een rol spelen bij de financiering van dit vastgoed. De politiek en de zorgverzekeraars zouden de wijkverpleging opnieuw tegen het licht moeten houden.
Hoe deze vorm van ouderenzorg dan heet is minder relevant. Aanleunwoning? Bejaardencomplex? Assistentiewoning? Serviceflat? Wat mij betreft krijgt het juist geen specifieke naam. Het zijn appartementen voor mensen die ‘ontzorgd’ willen worden en hiervoor diensten afnemen en de zekerheid willen hebben dat ze alle zorg kunnen krijgen wanneer dat nodig is. Veiligheid en een nabij sociaal netwerk zijn belangrijke waarden voor ouderen. Laten we de komende generatie ouderen omarmen door hen waardig te bejegenen met zorg en aandacht, door deze opdracht met elkaar op te pakken.
Jan Willem Spijkman, sector banker ING | Gezondheidszorg
Oude wijn in nieuwe zakken. We hebben een prachtig concept hier in Wezup. Zie mijn blogs op onze website http://www.huizewezup.nl Meer kleinschalige woonvormen zoals onze woonvoorziening. Maar dan echt kleinschalige zorg. Een andere visie op zorg. Extra gelden kan op termijn maar eerst efficiënt gaan werken en een andere kijk op zorg. Geen bijzondere aanleun constructies want deze huizen zijn groot, log. Schoemaker blijf bij je leest. In een onderzoek van het Trimbos blijkt onze constructie het goed te doen. Kom u eens kijken en praat met onze cliënten
Prachtig project! Wel met CIZ-indicatie, waarbij de zorg bekostigd wordt door de WLZ. Het gaat mij om de oudere mensen die nog geen CIZ-indicatie krijgen en afhankelijk zijn van wijkverpleging. Voor hen is er in de nabije toekomst onvoldoende geschikte woonruimte. Ik maak me niet zo zeer zorgen over het wonen met WLZ-bekostigede zorg, maar wel over de ouderen die te goed zijn voor verpleeghuiszorg en te kwetsbaar zijn om thuis te blijven wonen. Zij verdienen het om te wonen in geschikte appartementen met diensten en lichte zorg (wijkverpleging). Mijn oproep gaat over de samenwerking in de regio om dergelijk vastgoed voor ouderen te realiseren. Uiteraard zijn initiatieven zoals die van u (met WLZ-zorg) waardevolle woonvormen in uw regio. Mij gaat het in bovenstaand blog om oude kwetsbare mensen in nieuwe woonvormen! Daar valt uw project uiteraard ook onder.