Het gaat erom of ze – het is bijna altijd een vrouw – al poetsend bemerkt of de gezondheidstoestand van mevrouw P. achteruit gaat. Gemeenten indiceren in de meeste ‘poetssituaties’ HH-1, die alleen schoonmaakt en bovendien goedkoper is. Dat deze thuiszorgmedewerkster wel degelijk opmerkt én rapporteert aan haar leidinggevende dat de gesprekken met mevrouw P. steeds moeizamer verlopen, ziet ze niet terug in haar functiebeschrijving en haar salaris. Haar werkgever, de thuiszorg, wil haar wel als HH-2 inzetten, maar de gemeente heeft mevrouw P. geïndiceerd en bepaald dat zij een goedkopere HH-1 krijgt, die alleen schoonmaakt.
Basistarief thuiszorg
Onlangs is het wetsvoorstel aangenomen waarin gemeenten worden verplicht om een basistarief te hanteren bij de huishoudelijke verzorging. De Socialistische Partij wil dit resultaat graag als overwinning op haar conto schrijven. Want het andere SP-wetvoorstel, dat het Wmo-geld van het rijk naar de gemeenten geoormerkt moet worden, haalde het niet in de Eerste Kamer. De gemeentelobby was sterker. Is het basistarief een overwinning voor de huishoudelijke hulp? De branche vreest dat een minimumtarief gelijk ook het maximumtarief van gemeenten zal worden. ‘De nadruk komt nu weer te liggen op concurrentie op basis van kwaliteit’, zegt de SP. Maar elke gemeente stelt zijn eigen basistarief vast, heeft de Eerste Kamer bepaald en de SP is akkoord. Op dit moment wordt het tarief door het gemeentebestuur (wethouder) vastgesteld, eventueel na een gemeenteraadsvergadering over dit onderwerp.
Winst?
Met de wetswijziging van de SP zit de gemeenteraad er standaard tussen: daar moet het basistarief worden vastgesteld. Is dat de winst? Waarom zou de gemeenteraad wel op een “reëel tarief dat is gebaseerd op de kwaliteit van de huishoudelijke zorg” gaan zitten? Om de belangen van de cliënt te behartigen. Als de gemeente dan toch bij de meeste cliënten HH-1 indiceert, wie schiet er dan iets mee op? (Zorgvisie – Carolien Stam)
Van belang is nog toe te voegen dat het ex-minister Donner was die de CAO VVT van toepassing verklaarde en niet de CAO Schoonmaak omdat huishoudelijke zorg voortkwam uit “zorgwetgeving”. Het gaat dus niet aan om het alleen over poetsen te hebben of over een overwinning van de SP. Immers het was met name Abvakabo FNV die vanaf 2007 heeft aangedrongen op minimumtarieven op basis van de functiewaardering(FWG) in de zorgsector. Abvakabo heeft altijd gesteld dat het afgelopen zou moeten zijn met concurrentie op arbeidsvoorwaarden (=over de rug van de laagstbetaalden in de zorg). De VNG en veel gemeenten (waaronder ook veel PVDA-wethouders) zijn fel gekant tegen de wetten Leijten/Kant. Vergeten wordt ook dat door “De Kanteling”ongeveer 40% minder uren beschikbaar komen voor de huishoudelijke zorg. Dit projekt van VNG en gemeenten is gewoon een verkapte bezuiniging ook al wordt dat niet direct erkend. Tel uit de winst. Hoeveel minder uren huishoudelijke zorg worden er sinds 2007 daadwerkelijk geleverd door gemeenten? Is het niet zo dat door een uitdijend ambtelijk apparaat, kostbare aanbestedingsprocedures er minder geld is voor de huishoudelijke zorg bij clienten thuis? Volgens mij deden de ouderwetse thuiszorgorganisaties het eigenlijk niet zo slecht maar door de politieke wil tot marktwerking zitten we met elkaar nu met de gebakken peren! Afschaffen die marktwerking en terugkeren naar kleinschalige, regionaal verankerde thuiszorgorganisaties!