Na een kostprijsonderzoek van de NZa komen de behandeltarieven van de ggz gemiddeld 6,4 procent hoger uit en die in de forensische zorg 7,6 procent. Zorgverzekeraars roepen de minister op om de tariefverhoging uit te stellen. Dat is onverstandig, want de huidige tarieven zijn te laag en leiden via perverse prikkels tot hogere kosten. De tariefverhoging kan zelfs worden gezien als de belangrijkste prikkel tot het realiseren van echt duurzame besparingen.
Kwaliteitsverlies
Een van de taken van de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) is om, op basis van gedegen kostprijsonderzoek, maximumtarieven vast te stellen. Bovenop het maximumtarief is in de ggz 10 procent ruimte voor maatwerk tussen aanbieder en verzekeraar, bijvoorbeeld voor speciale patiëntgroepen of complexe behandelinterventies. De tarieven weerspiegelen de realiteit. De stelling dat deze te hoog zijn is alleen verdedigbaar als aangetoond kan worden dat in de ggz inefficiënt wordt gewerkt of fors in de kosten gesneden kan worden. Dat laatste is vrijwel onmogelijk omdat ruim driekwart van de kosten bestaat uit personeelskosten die in de cao vastliggen. Werken onder de kostprijs leidt dan helaas al snel tot kwaliteitsverlies.
Gaat het volume omlaag of omhoog?
Zorgverzekeraars Nederland noemt de tariefverhoging ‘volstrekt onverantwoord’. Zij claimen dat alles wat er in de prijzen bijkomt, ten koste gaat van het zorgvolume. Dat lijkt een logische redenering, maar wel een die is gebaseerd op het oude denken in termen van verrichtingen. Hogere prijzen gaan niet automatisch ten koste van het volume in termen van aantallen behandelingen en aantallen patiënten. Immers, als we door hogere tarieven doelmatiger kunnen werken, dan zou het wel eens kunnen zijn dat we met dezelfde middelen meer patiënten kunnen helpen. Het patiëntenvolume gaat dan omhoog bij gelijkblijvende kosten. Als de zorgvraag constant blijft, zouden we zelfs een besparing kunnen realiseren.
Perverse prikkels
Zorgverzekeraars lijken zich blind te staren op tarieven en zorgvolume. Anno 2013 weten we echter beter. In het bestuurlijk akkoord voor de ggz hebben we ons ten doel gesteld om 30 procent van de klinische behandelingen te vervangen door ambulante alternatieven. Ambulant behandelen is vaak effectiever en doelmatiger. Cliënten worden dan in hun eigen omgeving en in (nauwe) samenwerking met naastbetrokkenen geholpen. Op dit moment kent het stelsel echter allerlei perverse prikkels die deze doelmatigheidsverbetering in de weg staan. Intramurale behandeling is nog altijd rendabel, terwijl ambulante programma’s verliesgevend zijn. In een tijd waarin instellingen fors moeten bezuinigen is het bedrijfsmatig lastig te verkopen om je rendement bewust te verlagen. Nog lastiger is dat als je daarvoor ook nog zogeheten ‘frictiekosten’ moet maken: vervroegde afschrijving van gebouwen en afscheid nemen van personeel. Zorgverzekeraars stellen dat het zorgakkoord voor de ggz feitelijk onuitvoerbaar wordt door de tariefverhoging. Het tegendeel is waar: het akkoord is juist onuitvoerbaar als de tariefverhoging niet wordt doorgevoerd.
Penny wise pound foolish
Het wordt tijd dat we leren hoofdrekenen. De kosten in de ggz zijn scheef verdeeld: 20 procent van de cliënten zijn goed voor 80 procent van de kosten. Met deze kennis is het niet moeilijk te bedenken dat de grootste besparing gezocht moet worden in doelmatiger werken bij de duurste groep. Een doelmatigheidsverbetering van 25 procent bij deze groep zou leiden tot een besparing van 20 procent op macroniveau (25 procent van 80 procent is immers 20 procent). Willen we echt kosten besparen in de ggz, dan moeten we ophouden penny wise, pound foolish te denken en alle mogelijke prikkels tot doelmatiger werken introduceren. Invoering van kostendekkende behandeltarieven is in dat kader een van de belangrijkste prikkels.
Roel Verheul, voorzitter raad van bestuur de Viersprong
Beste gastauteur, verdiep u eens in het volgende: hoort iemand die tijdens een psychose gordijnen in brand heeft gestoken omdat ze dacht daarmee de wereld te helen opgesloten te worden in een penitiare instelling? Deze mevrouw verdient de beste juridische hulp die er te krijgen is, een maatje en deskundige verzorging.Informeer bij GGZ NHN voor de details.
maak een ‘dun’ toegangsbeleid in de zorg, door het indicatiegebied in te perken
Iemand, die psychisch niet in staat is te werken is met zorgbudget en resocialisatie niks te bereiken(want dit is een item om maar ziek te blijven!), totdat je de persoon in kwestie zelf laat ervaren, dat eens dat gekeutel ophoudt??????
er zijn twee basisproblemen in dit debat.
het ene is het vertrouwen in elkaar. het vertrouwen van vroeger in medici en andere zorgaanbieders is helaas ver geërodeerd, niet in de laatste plaats door de nadruk op commercieel handelen. daarom durft de overheid geen beleid meer te baseren op het vertrouwen dat zij primair zullen werken aan de beste behandeling voor hun patiënt/cliënt, maar worden steeds meer controlemechanismen op het handelen van vooral de eerstelijn ontwikkeld. treurig is in dit verband de terugkeer naar indicatiestelling door alleen het CIZ. administratief heel begrijpelijk, maar door de bureaucratie volstrekt ineffectief en kostbaar.
het andere probleem is de eenzijdige focus in het beleid op makro-economische afwegingen en de daaraan verbonden regierol van de zorgverzekeraars. niet alleen hebben de verzekeraars daardoor een andere belangrijke functie, het adviseren van hun individuele verzekerden, uit het oog verloren, maar het heeft ook drempels opgeworpen voor substitutie van behandelingen. want de zorgaanbieders en behandelaars worden met – voorlopig nog vooral zachte – dwang gestuurd in de richting van de producten die de verzekeraar bij hen heeft gecontracteerd en een keuze van de patiënt voor een andere benadering wordt afgeremd.
het mechanisme dat Verheul beschrijft zou vanuit deze problemen bezien inderdaad best eens kunnen werken.
Verder zie je dus dat zorgverzekeraars zich INHOUDELIJK met zorg bezig gaan houden en alleen gekeken vanuit bezuinigen. Menzis gaat onverdroten door in de GGZ: 90% uitbetalen 10% steken ze in eigen zak. Je krijgt meer als je per sessie vragen beantwoord( dat is gewoon privacyschendend en pervers..je krijgt meer betaald als je doet wat zij wensen) en nu weer een geintje patienten met ADHD diagnose: 30% mag nog maar 1 jaar in behandeling zijn. Kortom weer zo ’n perverse prikkel waarmee zij zich met de zorg inhoudelijk gaan bemoeien . En moet de hulpverlener nog meer boekhouder zijn naast alle rompslomp ook nog eens een systeem gaan bedenken dat je dus die 30% eruit haalt. GGZ anno nu is: een goede boekhouder is een goede zorgverlener. Stop met de macht aan de zorgverzekeraars te geven! Stop de VVD
nou begrijpen…dat is echt teveel gevraagd. Ze snappen het nog steeds niet…DBC-en en alle bijbehorende veranderingen: te duur en pervers. Maarja de VVD is begonnen met de zorg kapot te maken onder het mom van bezuinigen. En zorgverzekeraars tja hoe dom kun je zijn te geloven dat zorg hun een een is. Het zal hun een zorg zijn als ze maar winst maken. Kijk naar het voorbeeld van maandag: sturen kankerpatienten liever naar Duitsland, maar regelen dit niet. Pas als het werkt mag er verder gebouwd worden. En eenieder met verstand van zorg en nieuwe ontwikkelingen weet je moet innoveren. Als dit zo doorgaat lopen we echt enorm achter op onze buren. Maarja dat is hun org niet. Winst!!
Net als bij die bankiers begrijpen ze het onderhand bij de zorg ook nog niet???
Blijf ze maar belonen en bonussen uitdelen, het lijken wel ratten???