Schatkistbewaarder Wouter Bos probeerde het nare nieuws nog op doorzichtige wijze onder het vloerkleed te moffelen met de opmerking dat hij “daar nog even niets over wilde zeggen”. Het verbeten gezicht waarmee hij dit no comment bracht, sprak boekdelen.

Een van de dossiers die Bos doorlopend hoofdpijn bezorgt, is de gezondheidszorg. Stijgende zorg- en AWBZ-premies vormen een van de voornaamste en meest constante bedreigingen van de koopkracht. Niet voor niets is de NZa deze zomer op pad gestuurd met de opdracht om zorginstellingen er aan te herinneren dat meer produceren dan het budget toestaat geheel voor eigen risico is.

Opmerkelijke uitkomst

Nu kunnen aanbieders net zo lang op hun vingers getikt worden tot ze stilletjes op beide handen gaan zitten, de vraag is of dit iets aan de stijgende zorgkosten verandert. Die worden namelijk voor een belangrijk deel veroorzaakt door de ingewikkelde systeemwijzigingen bedoeld om de omslag naar marktwerking in goede banen te leiden. Zorgverzekeraars hebben becijferd dat de zorg tot circa 10 procent duurder is geworden door de invoering van diagnose behandelingscombinaties (dbc’s). Een opmerkelijke uitkomst voor een systeem dat bedoeld is om de zorg efficiënter te maken.

Onvoorspelbare rekengrootheden

Niet alleen kosten de dbc’s klauwen vol met geld, ook hebben ze hoogst onverwachte inkomenseffecten. Berucht is inmiddels het voorbeeld van de dbc voor het eerste poli bezoek. Waren de kosten voor dit eerste poliklinische consult eerst een papieren parameter, nu er een reëel kostenplaatje aan gehangen is, blijkt de prijs vertigvoudigt. Met als gevolg dat duizenden verzekerden die toevallig een bezoekje aan de polikliniek moesten brengen, vrijwel in een klap hun no claim à 250 euro kwijt waren. Van zulke onvoorspelbare rekengrootheden zou toch iedereen hoofdpijn krijgen.