In de verpleging en verzorging is grote onvrede over het neerwaarts bijstellen van de tarieven en het beperken van het aantal uren per zzp. Het onderzoek van KPMG naar kostprijzen in 2006 maakte volgens ActiZ duidelijk dat er altijd onvoldoende middelen zijn geweest. Maar VWS moffelt de zorgkloof weg, want de voorwaarde voor invoering van de nieuwe AWBZ-financiering is dat die per sector budgetneutraal gebeurt.

De gehandicaptenzorg is bezorgd dat duizenden patiënten te weinig zorg krijgen. VGN waarschuwt VWS dat eenzelfde fiasco dreigt als met de dbc’s. Ook die waren niet rijp voor invoering, maar VWS drukte toch door. Daardoor worden ze maar voor een klein deel voor de bekostiging gebruikt. Ondertussen zorgen dbc’s wel voor forse administratieve lastendruk en gaat het systeem alweer op de schop.

De ggz heeft nu echt de kont tegen de krib gegooid. De ggz grijpt de nieuwe AWBZ-financiering aan om VWS te dwingen al haar grieven serieus te nemen. Vooral de invoering van dbc’s leidt tot grote financiële problemen, omdat ggz-instellingen pas achteraf krijgen uitbetaald. Sommige instellingen moeten hun hele jaaromzet lenen bij de bank.

De financiële verschuivingen zijn in de ggz het grootst. Een op de vijf instellingen gaat er meer dan 13 procent op achteruit. Op zich een aanwijzing dat er misschien iets niet deugt aan het systeem. Volgens de ggz zijn de zzp’s te veel geënt op de ouderenzorg en niet op de psychiatrie.

De confrontatiepolitiek is een begrijpelijke emotionele stap. Maar GGZ Nederland speelt wel hoog spel. Als VWS en NZa opeens wel oor hebben voor de ggz-grieven, is de tactiek succesvol. Het risico is echter dat VWS en NZa uit ergernis ‘doorbuldozeren’ zonder de problemen op te lossen. Dan ben je nog verder van huis. (Zorgvisie – Bart Kiers)