Jarenlang om gevraagd bij de Inspectie en nu via een omweg toch gekregen. Namen en geboortedata van de slachtoffers hadden nu ook weer niet gehoeven, toch: een uniek samenraapsel van wat er zoal fout gaat in onze zorginstellingen. Heeft het lek ons een dienst bewezen? Wel als dit ertoe leidt dat het besef van urgentie toeneemt in de zorg.

Veiligheid

Veilig werken is nog te vaak een papieren realiteit. Plannen van aanpak blijven op de plank liggen in plaats van dat ze in de hoofden van de professionals een plek krijgen. In de ziekenhuizen zijn wel commissies die zich bezig houden met veilig incident melden, necrologiecommissies, klachtencommissies. Het gaat te langzaam, maar het is er allemaal wel en het gaat de goede kant op. Het zou jammer zijn als Inspectieleaks ertoe leidt dat fouten weer onder het tapijt worden geveegd. Wie geeft er nog informatie door aan de Inspectie als die de vertrouwelijkheid niet kan garanderen? Vorige week maakte minister Schippers bekend dat ze de Inspectie meer taken wil geven. De inspecteurs moeten er bovenop gaan zitten en ziekenhuisbestuurders en toezichthouders nog strenger controleren. Ik ben benieuwd hoeveel van hen bereid zijn een vertrouwelijk gesprek te houden met de inspecteurs. Voor je het weet, gaat de volgende nieuwszender of krant ermee van door.

Anonimiseren

In het ziekenhuis van veiligheidsgoeroe Gary Kaplan in Seattle vindt jaarlijks een herdenking plaats van een maatschappelijk werkster die in 2004 om het leven kwam door een medische fout. Voor nuchtere Nederlanders is dit misschien een brug te ver. Maar een jaarlijkse, geanonimiseerde foutenlijst waarbij zorginstellingen aan kunnen geven welke verbeteringen ze hebben doorgevoerd om dergelijke fouten te voorkomen, is ook een manier om zorgprofessionals scherp te houden. Dan heeft het lek toch iets goeds teweeg gebracht. Voor de Inspectie maar één devies: zo snel mogelijk dichten dat lek en zorgen dat het niet meer open gaat.