Stijgt het water tot aan de lippen of houden we onze voeten droog? We zien de gevolgen van de eerste golf nog steeds; medewerkers die getroffen zijn door het coronavirus starten vaak een langdurig hersteltraject. Maar ook veel ‘gezonde’ medewerkers dragen de mentale gevolgen of de angst voor herhaling met zich mee.
Daarnaast zit de ‘r’ weer in de maand. De verkoudheden en griep doen weer hun intrede. Zorgmedewerkers melden zich niet bij elk kuchje of elke snotneus ziek. “Paracetamol erin en gaan” is/was de mentaliteit. Deze winter kan dat niet, want deze klachten kunnen ook duiden op corona. Testen kan, mits de GDD de vraag kan bijbenen, snel. Toch is een medewerker twee tot drie dagen niet beschikbaar. Dit gebeurt altijd onverwachts en komt nooit uit. En dat geldt niet voor één, maar voor veel medewerkers die de komende maanden een verkoudheid oplopen. Terwijl ik dit overdenk, moet ik terugdenken aan de ‘pyjamadagen’ die deze eeuw al vaker ter sprake kwamen vanwege het chronische personeelstekort in de zorg. Ik hoop niet dat het zover gaat komen, maar zijn wij of voelen wij ons als zorgprofessionals er volledig verantwoordelijk voor om dit te voorkomen?
‘Gelukkig’ mogen zorgmedewerkers ook bij twijfel aan de slag als ik als bestuurder vind dat er anders sprake is van discontinuïteit. Uiteraard verpakt in alle mogelijke persoonlijke beschermingsmaterialen. Maar is dat eigenlijk wel zo gelukkig? Is kiezen tussen deze twee kwaden wel de oplossing? Is er dan echt geen alternatief voor schipperen met veiligheid?
Overal zien en horen we de slogan van de overheid voorbijkomen: samen tegen corona. Toch lijken we als zorgorganisaties in dit probleem alleen te staan. Terwijl heel Nederland na thuiskomst uit een ‘oranje gebied’ tien dagen in thuisquarantaine moet, mag of moet een zorgmedewerker – in overleg – aan het werk. Ik vind dat we ook hierin veel meer mogen kijken naar welke rol bijvoorbeeld familie of andere mantelzorgers kunnen spelen in het opvangen van zorg. Het meer als iets van ons samen zien. Wat kunnen zij betekenen? En op welke vlakken is de zorg de noodzakelijke aanvulling hierop?
Kortom: laten we niet alleen samen tegen corona strijden, maar ook samen tegen de pyjamadag!
Deze column van Jacqueline Joppe, bestuurder van Zorggroep Elde, verschijnt in Zorgvisie magazine 07.
