Opvallend is hoe beroepsbeoefenaren en brancheorganisaties in de zorg zich tamelijk succesvol keren tegen te veel bemoeienis van buiten. Telkens als er gevoelige informatie bekend dreigt te worden, klinkt hetzelfde argument: de cijfers kloppen niet. Veelverdienende zorgdirecteuren die ver boven de Balkenende-norm zitten? Niet waar, zeggen de branches. Het zijn er maar een paar. En daarbij: op die norm valt ook wel wat af te dingen.

Dan de Inspectierapporten. In alle ophef over het intensivistengebrek een jaar geleden, liet de NVZ weten dat het om cijfers ging van het jaar daarvoor en dat de situatie al lang was verbeterd. Dan de medisch specialisten die sinds de invoering van de dbc’s tot drie keer meer zijn gaan verdienen. Daar kunnen we nog niets van zeggen, roept de Orde van medisch specialisten. Diezelfde Orde doet al meer dan een jaar uiterst vaag over de inkomens van medisch specialisten en gooit er eerst nog maar eens een onderzoek tegenaan. Vreemd, want er zijn ook medisch specialisten op achteruit gegaan en die weten dat al lang.

Neem dan de sterftecijfers. Enkele dappere ziekenhuizen vermelden hun globale sterftecijfer op hun website.

Helaas zegt een cijfer over een heel ziekenhuis nog niets. Over de onderliggendesterftecijfers per aandoening wil geen enkel ziekenhuis iets kwijt. Meest recent is de kritiek op de Elsevierranglijst. Critici zeggen dat de lijst, die gebaseerd is op peer-review, te gemakkelijk is te manipuleren. Het wordt tijd dat de zorg openheid van zaken geeft over sterftecijfers, complicaties per aandoening en andere wezenlijke informatie. Professionals in de zorg weten precies waar ze wel en niet heen moeten als ze zelf ziek zijn. Waarom moet dit voor de rest van Nederland geheim blijven? (Zorgvisie – Carina van Aartsen)