Het is natuurlijk niet helemaal fair om het zo op te schrijven, want er werken nog altijd zo’n 1,4 miljoen mensen in zorg en welzijn. Maar de indruk is wel makkelijk gewekt: al voor corona verlieten veel medewerkers de zorg, soms al na een paar jaar, zelfs ‘de beste werkgever’ in de ouderenzorg heeft 200 vacatures open staan en door corona leggen zelfs gespecialiseerde IC-verpleegkundigen het bijltje erbij neer.
Goed werkgeverschap
Dat de zorgverleners zo met de voeten stemmen, lijkt wel te werken. Steeds meer zorgorganisaties zien daardoor het licht. Je moet niet de patiënt centraal stellen en de medewerker in de bocht eromheen wringen. Zet de medewerker op de juiste plek, zorg dat die lekker in haar vel zit en zich kan ontwikkelen, en dan komt die goede, patiëntgerichte zorg er vanzelf wel. Goed werkgeverschap is een hype.
Maar let op, goed werkgeverschap is ook hard werken. ‘We moeten dagelijks ons best doen om medewerkers goed te faciliteren’, lees ik in het tweede Zorgvisie magazine van dit jaar. Je moet contracten vergroten en roosters verruimen, je moet opleidingen en traineeships in het leven roepen en daarbij een open leerklimaat cultiveren en vooral geen afrekencultuur. Want: ‘Zodra je iets een “toets” noemt, vult de ruimte zich met de geur van angstzweet.’ Je moet bovendien opletten dat je medewerkers ook goed voor zichzelf zorgen en daar desnoods leefstijlcoaches op zetten. En je moet jezelf als bestuurder vooral niet vergeten, want ‘goed werkgeverschap is ook goed leiderschap’ en ‘een goed leider ben en word je niet vanzelf’. ‘Gun het jezelf om te leren’, wordt jou als leidinggevende op het hart gedrukt.
Weinig geïnvesteerd
Maar zonder dollen, de feiten zijn soms bijzonder pijnlijk. ‘Er is de afgelopen jaren te weinig geïnvesteerd in de verpleegkundige beroepsgroep, in termen van salaris, ondersteuning, waardering en professionele ruimte’, lees ik. Het is een ruiterlijke erkenning, die velen in de sector ook onder ogen zullen moeten komen. Tegelijkertijd neemt de zorgvraag nu en in de komende jaren zo sterk toe, dat er niet tegenop te werven is. (Schrik, moeten wij burgers dan zelf onze ouderen weer gaan verzorgen?!) Dus ja, vreemd is het niet als zorgorganisaties voor getalenteerde nieuwe medewerkers de rode loper uitleggen. Nu maar hopen dat ze komen.
Klopt helemaal Samira, als zorgmedewerkers goed in hun vel zitten komt die patiëntgerichte zorg vanzelf. Daarvoor is dienend, faciliterend leiderschap nodig. Vertrouwen in mensen. Wij merken dat we helemaal geen rode lopers hoeven uit te rollen, professionals melden zich vanzelf aan omdat ze van vakgenoten horen dat het hier prettig werken is. En dat is geen kwestie van steeds meer geld bieden, maar juist meer vrijheid, autonomie en vooral geen onnodige managers die zich overal mee bemoeien.