Opgelucht kan hij ademhalen. Honderdduizenden burgers zijn overgestapt naar een andere verzekeraar. De Belastingdienst heeft een huzarenstukje geleverd bij de verwerking van de zorgtoeslag. En de administratieve mega-oparatie is tot zijn geruststelling niet uitgelopen op een chaos.

Als Hoogervorst al aanvechtingen van triomfalisme heeft: afgelopen zondag in Buitenhof wist hij ze grondig te onderdrukken. Belangrijk signaal aan de kijker: we zijn er nog lang niet. Om er meteen een offensief uit te gooien.

De minister snapt er werkelijke he-le-maal niets van dat er in Nederland nog geen ketens van samenwerkende ziekenhuizen bestaan. Kijk eens naar Duitsland, Engeland en Zweden , toch bepaald geen schoolvoorbeelden van wild-west-economieën. Daar ziet hij ziekenhuisketens grote efficiencywinsten boeken. Ze boeken kwaliteitswinst door gezamenlijk op te trekken. Hun gezamenlijk vastgoed- en ict-management levert forse voordelen op. Overbodig om te zeggen dat gezamenlijke inkoop leidt tot lagere prijzen. En dat zijn nog maar enkele voordelen.

Zo brengt de marktwerking meer concurrentie. Tegelijkertijd dwingt zij samenwerking binnen ketens af. Die gaan op hun beurt weer feller met elkaar gaan concurreren. Dat is allemaal goed voor de zorgconsument.

De bewering dat Nederlandse ziekenhuizen helemaal niet bezig zijn met ketenvorming, gaat net een stapje te ver. En ook weer niet. Want naar verluidt staat het eerste serieuze ketenexperiment van een stuk of vijf ziekenhuizen al weer op springen. Als het niet al niet geknapt is. Maar daarover later meer.

Door: Ruud Koolen

Minister Hoogervorst leek mij wel degelijk triomfalistisch. Maar het is ook ongelofelijk wat hij klaar heeft gekregen. 1. Maar niets is gevaarlijker dan een geniale minister die zijn grenzen niet kent. En inhalen in de bocht blijft schandelijk gedrag. Hij vergeet de parallel met de geniale onderwijswetten, die voorbarig bleken. 2. Wie goed doordenkt, kan zeven andere cruciale factoren bedenken nodig voor de kwaliteit van de zorg. Welnu, díé moeten bevorderd worden. Marktwerking is daartoe striktgenomen NIET noodzakelijk. En gelukkig zijn er nog veel zorgverleners die de andere factoren behartigen. De adoratie van de minister voor de marktwerking is dus kortzichtig en wekt bij mij braakneiging. Seigneur ayez pitié de mon pauvre peuple.

Ton Postmes, oud-jeugdarts woensdag 28 juni 2006

Naar mijn ervaring is samenwerking binnen alle sectoren van de zorg juist uitermate actueel. Inkoopcombinaties van zorgverzekeraars, www.plectrum.nu in de V&V/Thuiszorg, ziekenhuisketens, Koala als alliantie tussen Menzis/KPN/SensireTZG, IZIT als samenwerkingsverband voor ICT in Twente, vele ketenzorgprojecten in bijv. de diabeteszorg, maar ook in bijv. de verslavingszorg, PsyQ als franchiseconcept in de GGZ. Uit eigen onderzoek blijkt dat bestuurders in de zorg juist samenwerking als groeistrategie kiezen boven fusie of autonome groei. Maar het is voor bestuurders wel puzzelen met samenwerken, concurreren en segmenteren, horizontale of verticale samenwerking en het vinden van proces, inhoud en vorm (en voor sommigen vorm-inhoud-proces). Naar mijn overtuiging zijn zorgorganisaties die beter in staat zijn tot samenwerking op langere termijn succesvoller. En daar valt nog veel te leren, want het is zeker niet vanzelfsprekend om ook op goede zakelijke gronden samen te werken én te concurreren. Ik sprak hierover de laatste tijd met veel bestuurders en kan wel uitleggen wat er knelt… Wilfrid Opheij Twynstra Gudde co-auteur van het boek Organiseren tussen organisaties

Wilfrid Opheij woensdag 28 juni 2006

In de genoemde landen (Geen wild west economieën) heeft men een wetgevende overheid die partijen via de wet dwingt om samen te werken. Niet samenwerken? Geen middelen. Moraal van het verhaal: Niet terugtreden maar verantwoordelijkheden nemen.

Jacques Wagtmans (MEE Brabant Noord) woensdag 28 juni 2006