De veronderstelling achter de zwarte lijst is dat instellingen hun stinkende best zullen doen om niet op de lijst terecht te komen. En als ze er al op staan, zullen ze alles in het werk stellen om er zo snel mogelijk weer af te raken. Op het eerste gehoor klinkt dit plausibel, maar er valt wel wat af te dingen op de nieuwe benadering van de Inspectie. Het principe van naming and shaming mag dan gepresenteerd worden als een noviteit, in wezen is het een terugkeer naar de middeleeuwse rechtspleging, toen misdadigers op het marktplein te kijk werden gezet of een merkteken op hun voorhoofd gebrand kregen. Misschien heel effectief, maar of deze donkere jaren een lichtend voorbeeld van transparantie zijn…

Daarnaast kent de zwarte lijst een element van willekeur, in het licht van het personeelstekort bij de Inspectie niet onbelangrijk. Van de eerste vier genoemde instellingen komen er maar liefst drie uit Zuid-Limburg. Is de ouderenzorg in Limburg nu zo beroerd geregeld in vergelijking met de rest van Nederland of was de regio toevallig net aan de beurt bij het vaste rondje van de inspecteur van dienst?

Het belangrijkste manco is echter principieel van aard. In haar ijver om tegemoet te komen aan de roep om meer transparantie ziet de Inspectie een gulden regel uit de marketing over het hoofd. Die luidt: “there is no bad publicity!” Naamsbekendheid is niet alleen op de markt goud waard, ook in de AWBZ-sector kan “het genoemd worden” harde pegels opleveren. Geen beter argument voor bedelbrieven uit de instellingen dan een vermelding op de zwarte lijst! Wanneer wantoestanden het officiële stempel van de Inspectie meekrijgen moeten beleidsmakers en politici wel stevig in de schoenen staan om niet gelijk de portemonnee te trekken.

Door: Philip van de Poel

Reageer op deze bijdrage

Ik merk uit ervaring (als verzorgende in een verpleeghuis) dat het over het algemeen beter is om in te grijpen in een directie c.q. management dan een heel huis op de zwarte lijst te zetten. De verantwoordelijkheid voor het reilen en zeilen van een instelling ligt tenslotte bij de directie. Als goedwillende verzorgende word je maar al te vaak door de directie met een kluitje in het riet gestuurd als je met vragen, klachten of opmerkingen komt. Het zou beter zijn om een lijst aan te leggen van incompetente bestuurders om te voorkomen dat dezen zonder slag of stoot bij een volgende instelling aan de slag kunnen terwijl ze in eerdere gevallen jammerlijk gefaald hebben!

Jan Scotti donderdag 18 januari 2007

Het initiatief tot het publiceren van een zwarte lijst van zorginstellingen is blijkbaar noodzakelijk. willekeur is niet aan de orde. De IGZ maakte 21 augustus 2006 in de NRC bekend dat er bij meer dan de helft van de Nederlandse ziekenhuizen “te veel dingen tegelijk misgaan, maar dat er geen belang bij is om meer dan de helft van de ziekenhuizen te sluiten”. De 4 zorginstellingen zijn dus het topje van de ijsberg. Hr. vd Poel onderschat het publiek: men wil geïnformeerd worden en met name over artsen en ziekenhuizen die niet alleen zelf ernstige fouten met schade voor de patiënt veroorzaken, maar ook willens en wetens deze fouten verhullen en geen adequate herstelbehandeling verstrekken, want anders zou je de patïent alsnog informeren. Hopelijk zal de gezondheidszorg nu eindelijk in staat zijn om zijn falende zelfregulatie onder ogen te zien en te corrigeren. Publicatie en openheid zijn noodzakelijk. Slachtoffers van Iatrogene Nalatigheid-Nederland www.sin-nl.org en de IEU-Alliance www.ieu-alliance.eu complimenteren de IGZ!

sophie hankes, voorzitter SIN-NL en IEU-alliance maandag 22 januari 2007

Mij bekruipt ook een schandpaalgevoel als ik deze berichten lees. Ik ben er beslist van overtuigd dat lang niet in alle gevallen de oorzaak van tekort schietende zorg bij de organisatie ligt, maar dat er veelal meerdere oorzaken in het spel zijn. Door vermelding van alleen de naam van de betreffende organisatie wordt de schuld echter wel bij de organisatie gelegd, zonder aanvulling met gegevens van mogelijke andere oorzaken. Ook de willekeur die onstaat doordat bepaalde organisaties toevallig aan de beurt zijn voor een bezoek spreekt mij niet aan.

A. Vijfvinkel, verpleeghuisarts maandag 22 januari 2007

Ik heb gezocht op de site van de inspectie en vond wel inspectierapoorten maar geen lijst naming and shaming (ook niet met de zoekfunctie).

Monique Hansma donderdag 18 januari 2007

De inspectie geeft het gevoel op deze manier niet samen de kwaliteit van zorg te willen leveren, maar opnieuw zoveel mogelijk negatieve berichten naar buiten te brengen,het blijft op deze manier vechten voor de zorginstellingen om het slechte imago wat we afgelopen tijd over ons heen hebben gekregen te veranderen. Op deze manier kunnen we niet meer trots zijn dat we in een verpleeghuis werken. Ik snap niet dat direct alles in de publiciteit moet komen, veel inpact heeft het voor de medewerkers die de directe zorg aan de bewoner moeten geven.

A. Rosielle donderdag 18 januari 2007