Een vastgoedmagnaat zou smullen van de absolute toplocaties waarop het Londonse tweelingziekenhuis van de National Health Service is gevestigd.

De Engelsen zijn hun kolonies kwijtgeraakt, maar hebben er inwoners uit het gehele Gemenebest voor teruggekregen. Indiërs, Pakistani, Jamaicanen, you name them. Verpleegkundigen uit alle windstreken tekenen voor de verzorging van patiënten. De Londonse dokters spreken tezamen alle talen van het Gemenebest. En meer. De internationale workforce geeft de zorg in de metropool kleur.

Het ondernemerschap van immigranten leidt tot nieuwe verhoudingen. Italiaanse families halen restaurantpersoneel uit Oost-Europa. Typisch Britse gerechten als spaghetti en fettucine worden opgediend door jongemannen en vrouwen uit de Oekraine en Litouwen.

Een vermogende Indiër heeft zes weken geleden een klein, nieuw hotel geopend in Ealing, aan de westzijde van de stad. De manager heeft hij uit India gehaald, de rest van zijn personeel uit Oost-Europa. Poolse meisjes verzorgen het ontbijt en maken de kamers schoon. Een afgestudeerde bachelor of business administration uit Oezbekistan draait nachtdienst achter de receptie.

De mix van culturen leidt tot paradoxale taferelen. Ik heb nog nooit zoveel vrouwen in burqa bij elkaar gezien als afgelopen zondagavond in Hyde Park.Vele honderden. Vanachter haar gezichtsbedekking filmt een van de zusters van zeer dichtbij Europese en Caraibische vrouwen, die zwoel dansen op opzwepende muziek. Een Arabier danst gezellig mee.

In Speakers Corner discussiëren honderden mannen over politieke onderwerpen. Vooral immigranten, in grote meerderheid Arabieren. Een van hen lijkt weggelopen uit een reportage over de Taliban: lang gewaad, hoofddeksel, bovenaan een lange stok een vlag met Arabische tekst. Hij keurt de aanval op de Twin Towers af. Maar met kracht verdedigt hij vijf jaar na dato het recht van Ousama Bin Laden om een vliegtuig op het Pentagon – want een militair object en het is oorlog – te laten vallen. Hoezo democratie in Irak en Afghanistan? “De invallen zijn niet meer dan vuige streken van het seculiere kapitalisme.”

Ook in Ealing, waar naar verluidt enkele van de metro-zelfmoordenaars van 2005 vandaan kwamen, borrelt het onder het gezellige multiculturele oppervlakte. Op het versgeverfde tuinmuurtje van Hotel 55 aan Hanger Lane is de eerste graffiti verschenen. Een pijl wijst naar de voordeur, waarnaast de Rolls Royce van de eigenaar staat geparkeerd. Ter verwijzing naar verdoemd seculier kapitalisme staat er slechts een woord gekalkt: “Shark.”

Door: Ruud Koolen