Natuurlijk zijn er instellingen die misbruik maken van de nulurencontracten door jonge medewerkers die graag een vaste baan willen aan het lijntje te houden. Maar helemaal verbieden van de nulurencontracten is een paardenmiddel. Het is een van de minpunten in het sociaal akkoord dat werkgevers en vakbonden hebben gesloten. Een ander minpunt is het schrappen van de verplichting voor bedrijven om arbeidsgehandicapten in dienst te nemen. In plaats daarvan is een inspanningsverplichting afgesproken om jonge gehandicapten in dienst te nemen. In 2015 moeten 5000 jongeren op die manier aan werk zijn geholpen. Dat zijn er niet zo veel als je bedenkt dat er momenteel 200.000 Wajongers zijn van wie een groot deel een zinvolle daginvulling zoekt.
Blauwdruk van de toekomst
Nu het sociaal akkoord een feit is, kan ook staatssecretaris Martin van Rijn van VWS verder met zijn blauwdruk voor de toekomst van de langdurige zorg. De nullijn voor de salarissen is van de baan. Die hoeft hij niet mee te nemen in de plannen. Volgens de jongste berichten zou de ‘blauwdrukbrief’, die gebaseerd is op overleg met zo veel mogelijk partijen, pas in mei naar de Tweede Kamer gaan. Het blijft afwachten. Duidelijk is al wel dat de indicatie op basis van zorgzwaartepakketten verdwijnt. Daarvoor in de plaats komt een systeem waarbij eerst gekeken wordt naar de mogelijkheden van een cliënt in plaats van naar zijn beperkingen. De trend is dat mensen, ook degenen met beperkingen, meer zelf moeten doen en dat er minder geld beschikbaar is om een begeleider in te huren. Of dat nu iemand is met een nulurencontract of niet.
Is het verbieden van een nul-uren contract een paardenmiddel of draagt het bij aan goede arbeidsomstandigheden die het werken in de zorg ook op de lange termijn aantrekkelijk maken? Dit is geen gemakkelijke vraag om te beantwoorden. Laten we eens beginnen vanuit een regio die sterk wordt gedomineerd door een zorgaanbieder op het gebied van thuiszorg. Die ene zorgaanbieder controleert de vraag naar verzorgenden in die regionale markt en kan die verzorgenden zeer onaantrekkelijke contracten aanbieden. Vervolgens hebben die verzorgende de optie om het slechte contract te accepteren of te stoppen met werken in de zorg. Dat laatste gebeurde op grote schaal waardoor zorgaanbieders al heel veel jaar klagen over de lage kwaliteit van het zorgaanbod. Het tekort aan gekwalificeerd personeel werd veelal opgevuld door lager opgeleid personeel.
Kwamen de zorgaanbieders door dit gedrag in de problemen? Nee, zij hadden hier financieel juist baat bij. En van de IGZ/zorgkantoren/gemeenten hadden zij niets te vrezen.
Deze markt was niet in balans, en de overgang van de AWBZ naar de WMO (gemeenten) heeft de positie van deze groep niet verbeterd. Kon je vroeger groeien in een schaal en had je een zeker inkomen, nu wordt personeel dat bovenin een schaal zit minder snel overgenomen of gedwongen tegen een lager salaris aan de slag te gaan.
DUIDELIJK is : Indicatie op zorgzwaartepakketten verdwijnt. ? ? Waarop waren zorgzwaartepakketten dan ooit geïndiceerd ? ? niet meer kijken wat de beperkingen zijn , maarrr.. de mogelijkheden ? . Niet meer kijken of het glas half leeg is , maarrrr ….half vol ? ? Als onzin uitkramen niet meer beloond zou worden , zou dat niet alleen veel tijd en dus geld , maar vooral veel PAPIER besparen , en dus bijdragen aan de milieu-hygiëne , en ook belangrijk het klimaat. Hoezo ,”’ de nullijn voor salarissen is van de baan”’ , waar in de ZORG veel te veel salarissen aan OVERBODIGE nullen betaald worden ? ?
Beste Eric. Hoe vaak denk jij dat een oproepkracht nee kan zeggen, voordat zij/hij helemaal nooit meer wordt opgeroepen? Kom op zeg, verdiep je een beetje in de arbeidsverhoudingen in de thuiszorg. Onderzoek zat waaruit toch echt blijkt dat vooral werkgevers dol zijn op oproepcontracten en werknemers helemaal niet. Reden: veel plichten, weinig rechten.
Er is iets aan het Sociaal Akkoord dat ik niet snap. Wat is nu eigenlijk bereikt? Het lijkt er op dat het akkoord bestaat uit eerdere voorstellen die van tafel zijn gehaald. Zo kan ik ook een akkoord sluiten. Ik stel idiote dingen voor, slik die vervolgens in en heb dan een briljant akkoord bereikt. Gekker moet het in de politiek niet worden. Daar is politiek te belangrijk voor.