Toch is dit de toekomst voor een deel van de Nederlandse ouderen als de toekomstige Wet langdurige zorg (Wlz) niet wordt bijgesteld. De kans is dan zeer groot dat zij wordt geïndiceerd voor zorgzwaartepakket 4 (zzp 4).Tot nu toe is de AWBZ van toepassing en zou deze buurvrouw een indicatie krijgen voor een plaats in een verzorgingshuis. Maar volgens de huidige plannen van de regering worden deze mensen aan de zorg van de gemeenten toevertrouwd en moeten die ervoor zorgen dat ze zelfstandig kunnen blijven wonen.
De Tweede Kamer bespreekt binnenkort de Wet langdurige zorg. Hoewel ik de hervorming van de langdurige zorg begrijpelijk vind, maak ik mij grote zorgen over het tempo en de ingrijpende gevolgen voor deze kwetsbare groep: de mensen met indicatie zzp 4. Die moeten straks langer thuis blijven wonen, terwijl ze dat in mijn optiek niet kunnen.
Intensieve zorg en veiligheid nodig
Onlangs heb ik enkele bezoeken gebracht aan een aantal verpleeg- en zorginstellingen. Tijdens de dagen, avonden en nachten dat ik daar was, heb ik van dichtbij gezien welke 24-uurs zorg iemand met indicatie zzp 4 nodig heeft. De complexe zorg aan deze groep en de vele geplande en ongeplande zorgmomenten per dag maken dat mensen het thuis veelal niet meer redden. Zij hebben intensieve zorg en veiligheid nodig, binnen een zorginstelling. Dit is in het belang van de zorgvrager, maar ook in het belang van de omgeving. Dus ook de mantelzorger, die onevenredig zwaar belast wordt als een groot deel van de dagelijkse zorg aan hen wordt overgelaten.
Wmo en Wlz niet volledig afgestemd
Ondertussen is de gemeente Breda, net als veel andere gemeenten, hard bezig met de transitie van de AWBZ naar de Wmo. Het gevaar dat ik zie is dat de Wmo en de Wlz nog niet helemaal op elkaar zijn afgestemd. In de concepttekst Wlz wil het ministerie woningaanpassingen en verhuiskostenvergoedingen voor mensen met de Wlz-indicatie ’thuis blijven wonen’ onder de Wmo laten vallen. De consequenties daarvan zijn nog niet goed te overzien – er is ook nog geen duidelijkheid over de financiën die gemeenten krijgen – maar het treft wel een groep kwetsbare mensen. Deze groep staat waarschijnlijk voor kostbare woningaanpassingen, waarvoor men in de visie van het ministerie moet aankloppen bij de gemeente. Ze kunnen voor de kosten namelijk geen aanspraak maken op de Wlz, die is er straks alleen voor ouderen die in een instelling zitten. Er is ook niet zomaar passende woonruimte beschikbaar. Het is te gemakkelijk om te denken dat de corporaties dat kunnen oplossen, want die hebben door onder meer de verhuurdersheffing ook minder mogelijkheden om te investeren.
Wijkgerichte dementieondersteuning
De helft van de ouderen met een indicatie voor zorgzwaartepakket 4 moet in de toekomst thuis worden verzorgd. In Breda gaat het naar verwachting tussen de 120 en 150 ouderen.
Ik sluit zeker niet uit dat een klein deel van de groep met intensieve begeleiding buiten een instelling kan blijven wonen. Vooruitlopend op de geschetste ontwikkelingen is in Breda vorig jaar een pilot wijkgerichte dementieondersteuning gestart. Hiermee wil de gemeente stimuleren dat er op de werkvloer en in de samenleving een netwerk ontstaat waarmee de dementerende bewoner veilig en met kwaliteit van leven thuis kan blijven wonen. Daarnaast werkt de gemeente aan dementievriendelijke wijkvoorzieningen, zodat ook mensen met dementie langer in hun eigen omgeving kunnen blijven.
Ik heb de Bredase zorginstellingen gevraagd zich voor te bereiden op de toekomst. En dat gebeurt ook al. Bijvoorbeeld met een breed ‘buurtzorgconcept’. Er worden allerlei alternatieven bedacht voor diegenen die als het ware buiten de boot, lees: het verzorgingshuis vallen.
Geef gemeenten meer tijd
Desondanks ben ik van mening dat de overgrote meerderheid van de kwetsbare ouderen niet thuis kan wonen. Dat de Tweede Kamer in meerderheid deze mening deelt, blijkt uit het feit dat de voornemens uit het Lenteakkoord al zijn bijgesteld. Ongeveer 50 procent van de mensen met een indicatie zzp 4 kan in een zorginstelling blijven. Dat is een goede zaak. Echter, ik vind dat onvoldoende. Ik ben van mening dat het voornemen om ouderen met een zzp 4 indicatie thuis te laten wonen in zijn geheel niet doorgezet moet worden. Indien de regering bij haar voornemen blijft dan is het beslist nodig de gemeenten meer tijd te gunnen om in het belang van de bewoners een goede invoering mogelijk te maken.
Ik hoor graag hoe u over deze ontwikkeling denkt.
Bob Bergkamp, wethouder gemeente Breda
Mijn dementerende tante had trek in thee. Ze zette het gas aan en vergat dat ze thee wilde zetten. ’s Avonds vond mijn oom de keuken vol met gas. Dit keer ging het net goed. Hoe voorkomen we dat dit een keer vreselijk mis gaat?
Ik snap de reactie van Conijn; veel ouderen mensen raakten laatste decennia in het zorgcentrum met versneld tempo achterop doordat men vermoeid het centrum ingaat en dan -niet populair gesteld- als het ware meegezogen worden in het hospitalisatiesysteem van het oude/huidige intramurale systeem en alle regie overlaat aan het huis. Niet best voor welbevinden en onafhankelijkheidsgevoel (=gevoel van eigenwaarde). Indicatie op zich begrijpelijk met diagnoses oma (ernstige artrose, hartfalen, in wijk volledig gebruikmakend van traplift, trippelstoel, scootmobiel etc.). Maar oma knapte dus wel degelijk op in het zorgcentrum nieuwe stijl en aangepast concept. Dat kan dus toch; let wel wanneer burgerbelang en participatie benadering op een juiste wijze samenkomen. En dat is zeker niet vanzelfsprekend, en dan is er sprake van een heel ander verhaal, dat ben ik met Conijn eens.
@ Novire:
Uw oma heeft schijnbaar een veel te zware indicatie gekregen. Zoals u kunt zien in mijn eerste reactie (#17), zijn zelfs voor een Zzp 3-indicatie meer beperkingen en gebreken nodig. We gaan in de redeneringen uit van correctie indicatiestellingen, waarbij wel aangetekend dient te worden dat de conditie van hoogbejaarden snel kan verslechteren, zodat enige coulance wel op zijn plaats is.
Verder beschrijft u slechts het scheiden van wonen en zorg (SWZ) in zijn originele definitie (= in financiële zin). SWZ is in die zin terecht dat men buiten een verzorgingshuis ook huur dient te betalen, dus het is niet terecht dat men in een verzorgingshuis gratis zou wonen.
Maar SWZ dient om diverse redenen los gezien te worden van de indicatierechtenproblematiek. De eerste is dat men in een non-SWZ-verzorgingshuis (ook) een eigen bijdrage betaalt, die behoorlijk kan oplopen. De tweede is dat er voor mensen die dat nodig hebben op korte termijn een plaats in een verzorgingshuis moet zijn (o.b.v. huur of eigen bijdrage maakt niet uit).
En wel een plaats in hun eigen omgeving. Oude bomen moet je niet verplanten, en dat geldt des te meer oude kwetsbare bomen. Ouderen in een slechte conditie moet je niet verplaatsen naar een ander dorp of stadsdeel waar ze de buurt en de mensen niet kennen. Dat doet hun conditie extra hard achteruit gaan. Daarom moet het oude systeem in de zin van indicatierechten behouden blijven.
Ik breng ter illustratie de casus in van mijn moedige 95 jarige oma. Ze heeft tot voor een jaar geleden altijd ”in de wijk” gewoond met wat lichte ondersteuning. Toch voelde zich op een zeker moment niet meer zo veilig en sociaal aangesloten en dus begon ze zich steeds minder thuis te voelen in het huis waar ze 40 jaar woonde. Toen besloot ze te verhuizen naar een zorgcentrum. Waarom ze ZZP4 geïndiceerd kreeg begreep niemand achteraf want ze heeft nog steeds weinig professionele zorg nodig ondanks al haar beperkingen en broosheid. Echter; ze voelt zich in het beschermende klimaat veilig en ze geniet van de goede maaltijden, de kapper, de fitness en de activiteiten. Maar waarom ze ineens ”gratis” brood kreeg dat was haar een raadsel. Dat kon ze toch wel zelf betalen in de winkel? En waarom haar uitkering nu ineens werd ingehouden? Betalen van de huur heeft ze ook al die 40 jaar zelf gedaan, waarom dan nu niet meer? Dat zou haar dochter ook niet uitmaken, die de administratie altijd doet.
Wat is nu eigenlijk het probleem van de transitie?! Vanuit deze bejaarde burger geen enkele. Ze wilde gewoon verhuizen naar het zorgcentrum zodat alle faciliteiten wat dichterbij waren… Aan de samenleving om dit te voorzien; zoveel mogelijk vanuit private burgerschap (is consumeren en vrijheid) en zomin mogelijk publiek (is afhankelijkheid en kostenpost). Met hetzelfde geld meer markt, meer participatie en minder kosten.
Het verbaasd me dat de wethouder nog steeds redeneert vanuit het ”oude systeem”. Zolang we de locatie van het zorgcentrum nog als intramurale zorginstelling blijven zien en in een adem zeggen dat die appartementen bewonen niet als ”thuis wonen” geldt, maken we het probleem van de herordening nog veel groter. Immers leegstand, ouderen die gedwongen moeten verhuizen etc.
Natuurlijk hebben we als samenleving een transitie te maken daar waar het gaat om het nieuwe systeem van thuis wonen. Waarom kunnen zorgcentra hier niet gewoon in mee ?! Hogere ZZP’s tijdelijk nog oude intramurale concept, maar focus op lagere ZZP’s en voer nieuwe businessmodel in zodat je straks ook gereed bent voor hogere ZZP’s; uitkering terug naar burger, burger huurt appartement conform woningwaarderingswet terug en koopt aanvullend service in. Professionele zorg blijft hetzelfde maar dan alleen vanuit ambulant concept.
Daarom een zwaktebod om vanuit het oude systeem te besluiten om de huizen te sluiten… Ligt voor gemeenten een uitdaging om hier actiever op in te spelen door mee te denken met publieke en private ondernemers om nieuwe concepten rond te krijgen; zodat vastgoed bewoond blijft en 100 jarigen niet behoeven te verhuizen.
Helemaal eens met de wethouder. Het is zelfs zo dat mensen met een Zzp 3-indicatie al niet goed meer thuis kunnen wonen. Samengevat hebben deze mensen:
— vanwege omvangrijke somatische problematiek behoefte aan begeleiding en vooral ook intensieve verzorging;
— ten aanzien van sociale redzaamheid hulp nodig betreffende deelname aan het maatschappelijk leven, besluitnemings-/oplossingsvaardigheden, uitvoeren van eenvoudige taken en dagelijkse routine;
— vanwege het verlies aan geestelijke spankracht ten aanzien van verschillende psychosociale/cognitieve functies vaak hulp, toezicht of sturing nodig;
— bij het eten en drinken vaak toezicht en stimulatie nodig;
— bij de mobiliteit buitenshuis vaak hulp of overname van (vervoer) nodig.
Bron: rijksoverheiddocument op http://bit.ly/1gJEAAd.
En er zijn nog veel meer redenen waarom het beleid van dit en het vorige kabinet inderdaad zal leiden tot een chaos in de ouderenzorg. Zie daarvoor http://www.gezondezorg.org/ouderenzorg. Daar vindt men tevens een alternatief decentralisatieplan dat pretendeert die chaos te voorkomen.
Geachte Wethouder. als aanvulling op de reacties hiervoor ben ik met u eens. De Overheid gaat te rekenkundig om met de harmonisatie zorg.
Zolang de muren van de instelling rechtop staan moet je deze panden blijven gebruiken voor optimale zorg. Natuurlijk kan er bezuinigd worden. Maar beter was dan het dossier zorg NIET naar de gemeente was gegaan. De kwetsbare zieke of oudere burger wordt afhankelijk van de locale politiek. U schrijft uw zorgen! Een andere politici interesseert hem/haar niets. Vergeet niet: de gemeenteraad maakt keuzes. De wethouders zijn betaalde uitvoerders!
Dit lijkt zowaar een politicus die de essentie van het probleem ziet, er bestaat nu een grote groep mensen met een zzp4 die met de nodige zorg thuis kunnen blijven maar tegelijkertijd is er een minstens net zo grote groep waarbij dat volstrekt onverantwoord is en de redenen weet deze politicus precies te omschrijven.
Geachte lezer,
Ik ben het eens met de bezorgde mensen dat het tempo van de veranderingen te hoog is.Neemt U a.u.b. even de tijd,bijvoorbeeld twee jaar, ter voorkoming van schrijnende situaties.
Kijkt U ook even op de site http://www.stgeerstelijnsklinieken.nl voor een mogelijk antwoord op de vele vragen en zorgen.
Vriendelijke groet,
Fred.
Inderdaad een integer verhaal. Toch verwijst de wethouder naar een ander loket te weten het Rijk. Hij kiest niet voor licht dementerende bejaarden.
Aan mij dient de wethouder daarom uit te leggen waarom de gemeenten met de nieuwe WMO in de ene hand en een ruime totale financiering van gemeenten ( Er gaat per jaar ruim 68 miljard Euro naar gemeenten) hij geen andere keuzen wenst te maken.
Hij betaalt al heel veel aan zijn medewerkers via de gemeentekas. Dat maakt ondersteuning van licht demente bejaarden door GGD artsen, indicatie adviseurs, welzijn medewerkers , managers, straatcoaches, maatschappelijk werkenden, wijkverpleegkundigen, agogen, pedagogen en vele andere door de gemeente betaalden medewerkers zonder meer mogelijk. En dat nog in samenwerking met mantelzorgers en vrijwilligers. En bedenk u eens nieuwe samenwerkingsverbanden en innoverende ondersteuning met moderne communicatiemiddelen. Dat kunnen uw ambtenaren vast wel.
Ik zou zeggen wethouder aan de slag
Groet S.Martin van Geel
Een uitermate integer verhaal, waarin vanuit de huidige zorgvraag terecht met grote zorgen wordt gekeken naar de uitwerking van de megalomane bezuinigingsaanslag op de langdurige zorg. Het zou goed zijn als meer wethouders dit verhaal zouden durven houden en de VNG en hun eigen fracties in de Eerste en Tweede Kamer hierop zouden aanspreken. Misschien, heel misschien, zouden dat kunnen leiden tot reflectie op de huidige plannen voor AWBZ en Wmo en in het verlengde daarvan voor de Wlz.
Niet dat ik veel hoop heb. De VNG wil van geen kritiek op de decentralisaties horen, wat de gevolgen voor zorgvragers ook zijn. De mantra is daar ‘de gemeenten kunnen het beter’ en het rijk maakt van die kortzichtigheid handenwrijvend gebruik (misbruik).
Voor de coalitie van PvdA en VVD geldt alleen nog maar dat de decentralisaties een heel mooie manier zijn om zonder veel landelijk maatschgappelijk protest miljarenbezuinigingen op de zorg binnen te halen. Had de PvdA in de oppositie gezeten dan had ze zich hier terecht scherp tegen verzet. De huidige steun aan de VVD zal ze electoraal ook opbreken.
Deze wethouder heeft gelijk. En het enge aan deze hele situatie vind ik dat niemand beseft dat dit letterlijk levens kan kosten. Gaskraan open sigaretje aan etc etc. Dit is onacceptabel. Ik hoop dat dus de sociale en lokale en nieuwe partijen winnen en die idiote bezuinigingen willen opvangen in eigen stad.
Wij (OPA Nijmegen) en veel anderen willen dat in elk geval wel
Als zorgverlener hebben leidinggevende instanties niets als regeltjes zitten te bedenken om je handelen als zorgverlener te frustreren.
Dat er personen werken, die alles alleen als winstoogmerkm zien, laten ze ongemoeid(mogelijk belangenverstrengeling, veelvoorkomend bij zgn instanties, die de burger zorgbewust leert kiezen, maar wel met de bonus de deur uit gaan).
Dit een bekorte versie van hoe een bananenrepubliek eigenlijk functioneert.
Afbouwen van die megalomane instanties e.d. vormt een bezuiniging op zich.
Laat de direct-betrokkenen-in-de gezondheidszorg werken en het liefst op een zo transparantwe wijze
De bezuinigingen in de zorg zijn onbeschaamd. De regering probeert te voldoen aan de financiele eisen van EU Brussel en ‘vergeet’ daarbij haar eigen bevolking.
Volgens de Duitse Dr. Rath blijkt steeds meer dat EU Brussel eigenlijk een organisatie is die is opgezet door farmaceutische bedrijven. Tevens is het volgens Dr. Rath zo dat veel psychofarmaca (van die zelfde bedrijven) die wordt voorgeschreven voor onze ouderen helemaal niet nodig is en dat hun gezondheid veel beter gesteund wordt door een goed inzicht van het verzorgende personeel in gezonde voeding (bijvoorbeeld het belang van vetzuren voor de hersenen), vitamines en natuurgeneeskundige technieken. Er is veel te besparen, zowel op de nationale uitgaven die richting Brussel gaan als op de hoge medicinale kosten van toxische medicijnen die vaak erger zijn dat de kwaal.
http://www.dr-rath-gezondheidsalliantie.org/gezondheidsbrief/index.html
Er is nog een groep waarover zorgen zijn, GGz clienten die ‘ambulant’ behandeld worden ipv opgenomen in een kliniek. Het vraagt veel van een maatschappij om deze groep niet buiten te sluiten. Er zijn nog niet voldoende plekken voor beschermd wonen.
en dan is er nog een ander uitgangspunt, dat faliekant dreigt uit te pakken. het kabinet en de VNG gaan er van uit, dat mensen die zich bij de gemeente met een zorgvraag melden, in veel gevallen daarin toch zelf kunnen voorzien. ik vrees dat wordt onderschat, dat veel mensen zich pas naar zorgaanbieders en/of de gemeente wenden als alle (mantel)zorg is uitgeput. juist dan is er geen tijd voor keukentafelgesprekken, maar moet snel worden gehandeld om het uit de hand lopen van de situatie te voorkomen. zo’n keukentafelgesprek kan later wel, als de situatie gestabiliseerd is.
Al 25 jaar als wijkverpleegkundige maar ook 13 jaar als indicatieadviseur heb ik me altijd met ECHTE zorg bezig gehouden. Nu maar hopen dat de huidige wijkverpleegkundigen op hun taken zijn voorbereid!
Ingrid PS. Einde van het CIZ en leven de Sociale Wijk Teams, die de regie voeren ( met een duidelijk zorgbudget) en aan de hand van de werkelijke zorgvraag de zorg gaan leveren binnen hun wijk. M.a.w. de ECHTE zorg gaan leveren zonder veel regels en schotten!
Hier is dus een schone taak weggelegd voor de Cliëntenraden van de zorginstellingen in combinatie met de WMO-adviesraden om door middel van cocreatie en coproductie die kennis en kunde in te brengen. Gebeurt dit al niet het laatste jaar dan zie ik per 1 januari 2015 een tweedeling in de maatschappij, waarbij de kwaliteit van zorg extreem per gemeente verschilt, en er burgers tussen wal en schip raken. En dan heb ik het nog niet eens over Thuiszorg, waar de meeste zorgtaken komen te liggen, die NU door een bezuiniging van ca. 40% volledig op de schop gaat!
Met de integrale aanpak van de decentralisatie van de WMO, de Participatiewet, de Jeugdwet etc., van het sociaaldomein krijgen de gemeenten meer dan hun handen vol. Met de decentralisaties komt de vraag naar voren of en in hoeverre de huidige structuren toereikend zijn voor hun toekomstige opdracht.
Lees 1 januari 2015!
De meerderheid van de gemeenten hebben geconcludeerd dat de uitvoeringskracht van hun gemeente in de huidige structuren gecombineerd met de landelijke ontwikkelingen zeer tekort schiet om invulling te geven aan de nieuwe zorgtaken van hun gemeente. En dan heb ik het nog niet eens over de ontschotting!
De wil binnen de gemeenten is er zeker om de burgers centraal te stellen in de dienstverlening. Uitgangspunt is de eigen kracht en als deze toch gerichte ondersteuning nodig heeft wordt die, met respect voor de specifieke situatie en behoeften van de inwoner, geleverd. Helaas is bij gemeenten nu hun kennis en kunde ver te zoeken!
Een artikel naar mijn hart. Het is niet voor niets dat de indicatie uitkomt op een zorgzwaartepakket. Dat geeft al aan dat intramuraal wonen geïndiceerd is met zorg in de directe nabijheid. Dat de overheid bedenkt dat die persoon dan toch wel thuis kan blijven is ondermijning van de indicatieadviseur. Die heeft namelijk al de sociale kring (evt. partner, kinderen, overige mantelzorgers, vrijwilligers) en de omgeving (aanpassingen, veiligheid enz.) bij de weging meegenomen en komt tot de conclusie ‘dat het thuis niet meer kan’. Ik vind deze ontwikkeling onbegrijpelijk en zorgelijk.
Helemaal eens. Deze kwetsbare mensen mogen niet de dupe worden.