Ik ken de intake-procedure inmiddels, en enkele van de verpleegkundigen van 8 West herkennen mij van de vorige dag. “Wat sneu voor u gisteren. Maar vandaag gaat het lukken!” Ik maak de grap dat het gelukkig de twee kortste dagen van het jaar zijn – al te lang ben ik dus niet in het ziekenhuis.
Inderdaad, om één uur ‘s middags gaat het dan toch gebeuren, tien dagen na het fatale moment in de sportzaal. Lonneke van 8 West brengt me weg, samen met iemand van beddenvervoer. Even in de wachtruimte, en dan de OK in. Erg vriendelijke, zelfs hartelijke mensen: verpleegkundigen, anesthesist, chirurg. Dat boezemt vertrouwen in.
De ruggenprik verloopt zonder enig probleem, en ik krijg een ‘slaapmutsje’ toegediend. Voor de duidelijkheid: dat is geen narcose. Anderhalf uur later is het bijkomen dan ook een fluitje van een cent. De dokter heeft bovendien goed nieuws. Botten en gewricht zijn in goede conditie en de schroefjes zitten stevig vast. Over dik een week mag ik al loopgips, en in een week of zes zou het bot aangegroeid moeten zijn.
Een uurtje in de verkoever- of uitslaapkamer en tegen vieren ben ik weer terug op verdieping 8 West, kort verblijf. De ruggenprik werkt nog enkele uren door, het voelt alsof je benen van rubber of siliconen-gel zijn. Je moet eerst zelf kunnen plassen voor je naar huis mag. Net als gisteren dringt de verpleegkundige bij Chirurgie aan op een kort bezoekje van de dokter. Hij meldt zich inderdaad met enkele instructies. Ik geef aan dat ik de spuitjes tegen trombose al een week gebruik, maar hij blijft doorpraten. Luisteren is niet altijd de sterkste eigenschap van met name de jonge artsen, heb ik deze week ervaren. Je voelt je soms een kleutertje.
Om acht uur ‘s avonds zit ik weer thuis achter mijn computer en telefoon om vrienden en kennissen bij te praten. Verbazingwekkend. De volgende dag belt Bianca van afdeling 8 West. Hoe het met me gaat en of ik nog vragen of problemen heb. Erg attent! “Het gaat uitstekend.” Nu hopen dat ik tussen alle feestdagen door snel een afspraak kan maken. Want dat loopgips lonkt.
Lees ook de zesde aflevering ‘Zelfredzaamheid’ in deze reeks over de tocht van Walter van Hulst door de Nederlandse zorg.
