Laten we klein beginnen: binnen het sociaal domein wordt actief nagedacht over mogelijkheden om inwoners aan een beter bestaan te helpen. Onlangs deed Berenschot onderzoek naar loonkostensubsidie, en wat blijkt? Het loont, en flink ook. Mensen met een achterstand op de arbeidsmarkt kunnen zelf geld verdienen, zijn minder afhankelijk van een uitkering en worden gelukkiger en gezonder. Goed voor henzelf, de schatkist en de hele samenleving. De kosten gaan weliswaar voor de baten uit, maar een nieuw kabinet kan hier zijn voordeel mee doen omdat de sociale én financiële baten hoger zijn dan de kosten. Op dezelfde manier blijkt passend werk voor inwoners met een psychische kwetsbaarheid heel heilzaam te zijn, en ook hier verdien je de investering ruim terug.

Efficiencyslag

Binnen het bredere sociaal domein kunnen we een nog veel grotere slag slaan. Want ondanks succesvolle resultaten lekken er miljarden weg in alles wat we doen om inwoners te laten meedoen. Participatie, dagbesteding, beschut werk, doelgroepregister, het duizelt van de regelingen, indicaties, schotten en verantwoordingseisen. Een efficiencyslag met minder administratieve lasten levert goud geld op, zeker over een langere periode. Geduld is echter een schone zaak, en niet alleen in het sociaal domein. Als alle jongeren nu zouden stoppen met roken, zien we pas over twintig jaar dat minder mensen ziek worden. En dus ook dat de kosten voor gezondheidszorg voor een groot aantal aandoeningen omlaag gaan. Het effect van een grote beleidsverandering zie je dus niet altijd direct, maar dat het kan werken, staat buiten kijf.

Sociaal domein

We moeten het stelsel dus anders inrichten. Met het Integraal Zorg Akkoord (IZA) hebben we al een belangrijk middel om de toegang, betaalbaarheid en kwaliteit van onze zorg goed te houden. De toegang tot de zorg staat namelijk onder druk en door een dubbele vergrijzing neemt de personeelskrapte snel toe. In het IZA ligt de focus op de curatieve zorg, maar waar nodig wordt ook het sociaal domein erbij betrokken. Logisch, want de link tussen gezondheid en bestaanszekerheid is evident: bestaanszekerheid maakt mensen gezond en gezonde mensen komen sneller aan het werk, om maar wat te noemen.

Duurzame oplossing

Om die verbinding kracht bij te zetten is er dan ook veel te zeggen voor een ISA: een Integraal Sociaal Akkoord. Een brede overeenkomst die de kwaliteit, toegankelijkheid en betaalbaarheid van het sociaal domein veilig stelt en tot minder bureaucratie leidt. Duurzame bloei en bestaanszekerheid zouden het startpunt moeten zijn. De focus ligt nu nog te veel op het repareren van bestaansonzekerheid. Te vaak is zelfredzaamheid daarbij het leidende mensbeeld. Daarmee overschat de overheid het doenvermogen van een grote groep mensen in Nederland. Dit leidt ertoe dat mensen te laat en te kortstondig de hulp krijgen die ze nodig hebben en dat de zorgsector verder belast wordt. Dat kost handenvol geld, dat je eenvoudig kunt besparen door te kijken naar een duurzame oplossing.

Kijk vooruit

We hebben te veel in het systeem willen regelen, waardoor het stelsel aan alle kanten vastloopt. Inwoners, professionals en andere uitvoerenden worden er horendol van. Maak het stelsel dus gezond, neem de eerdere belofte van bestaanszekerheid serieus en kijk dan vooral verder dan de komende vier jaar. Een Integraal Sociaal Akkoord kan daarbij helpen, we verdienen de investering zonder enige twijfel terug.

Door: Godfried Bogaerts en Erik Dannenberg, beide raadslid van de Raad voor Volksgezondheid & Samenleving (RVS)