De tijd begint te dringen voor medisch-specialistische bedrijven om passende zorg gelijkgericht te realiseren. Dit vraagt uiteraard van het ziekenhuis dat het openstaat voor de inbreng van de msb’s, schrijven Barend Buutfeld en Tjon Chen van LOGEX.

Het advies ‘Is dit wel verantwoord?’ van de Raad voor Volksgezondheid & Samenleving (RVS) vond zijn weerklank in de zorgpraktijk, beleid én politiek. Iedereen staat achter het doel om de verantwoordingpraktijk te verbeteren en meer te laten stoelen op vertrouwen. Toch lijkt het soms alsof niemand de bureaucratie in de zorg écht wil terugdringen. Deze week doet Hans Hendriks, senior beleidsadviseur bij de NZa een poging om de Gordiaanse knoop te ontwarren.

De nieuwe coalitie heeft besloten het eigen risico meer dan te halveren. Dit wordt gebracht als een investering in bestaanszekerheid, terwijl het die juist aan kan tasten. Politici die bestaanszekerheid willen borgen, investeren in waardegedreven zorg.

Regelkolder noemen wij het bij MantelzorgNL, de vier uur per week die mantelzorgers noodgedwongen vullen met stapels formulieren en organisaties die langs elkaar heen werken. Tijd die ten koste gaat van de zorg voor hun naaste. Houd in gedachten dat vier uur per week een halve werkdag is. Of misschien denkt u wel: een beetje administratie hoort er nu eenmaal bij. Dat is in alle beroepen zo.

Nu de Tweede Kamer de motie heeft aangenomen om de brancheopleidingen voor mensen met een beperking te financieren, moeten zorgorganisaties meer dan voorheen hun deuren voor hen opengooien. Dat bepleit Saskia Baas, bestuursvoorzitter van Philadelphia Zorg. Want voor veel bedrijven en organisaties, juist ook in de zorg, is het flink zoeken naar personeel terwijl er een enorm arbeidspotentieel is onder mensen met een beperking.

Vijf jaar geleden werden binnen de acute zorg de eerste stappen gezet richting zorgcoördinatie. Hoe kan het helpen om de grote vraagstukken van de acute zorg op te lossen? Managing director healthcare Bas Leerink en manager healthcare Maren Schaatsbergen van IG&H delen inzichten in hoe zorgcoördinatie zich ontwikkelde en tegelijkertijd een containerbegrip bleef, en waarom dat laatste juist heel positief is.

De zogenaamde monodisciplinaire bekostiging voedt de prikkel om omzet te behouden of uit te breiden. Het verhoogt schotten tussen betrokken zorgverleners en is zo een rem om samen het belang van de gemeenschappelijke patiënt te dienen. Hoe stimuleer je zorgverleners zodanig dat ze het patiëntenbelang dienen? Bas Nij Bijvank, gynaecoloog-perinatoloog en bestuurder geboortezorg en Matthijs Nijenhuis, AIOS obstetrie en gynaecologie, zochten het uit.

Jan-Willem Weenink, universitair hoofddocent aan Erasmus School of Health Policy & Management, reageert op het advies van de Raad voor Volksgezondheid & Samenleving ‘Is dit wel verantwoord? Hij doet een oproep aan zorgverleners en ziekenhuizen: wees niet te afwachtend bij het anders verantwoorden van kwaliteit en veiligheid.

Het is nooit saai, iedere dag is anders en tegenstrijdige emoties liggen dicht bij elkaar: de zorg. Margret Kortooms-Visser, ziekenhuisverpleegkundige in loondienst en zzp’er in de palliatieve zorg, vindt haar beroep het mooiste beroep. Ondanks de hoge werkdruk en veranderingen die de afgelopen tijd hebben plaatsgevonden.