Qua timing kan het nieuws over de gouden handdrukken bij Amsterdam Thuiszorg en Zorgbalans niet slechter. De oud-bestuurders brengen de hele sector in diskrediet, net op een moment dat de thuiszorg een steuntje in de rug van de publieke opinie goed kan gebruiken. De imagoschade is enorm. Wie wil er nog in een sector werken waar elke zomer het geld op is en bestuurders zichzelf verrijken?

Drie jaarsalarissen krijgt de oud-bestuurder van Amsterdam Thuiszorg mee als ‘platina handruk’. Hoe durf je het te vragen als je leiding geeft aan een reorganisatie waarbij honderden mensen worden ontslagen? Zoiets valt toch niet te verantwoorden? Dan moet je als zorgbestuurder wel erg ver verwijderd zijn geraakt van de werkvloer. Bestuurders die zulke contracten afsluiten, leven in een eigen wereld waarin kennelijk andere normen gelden over wat normale beloningen zijn. Raden van toezicht zijn in de zorg verantwoordelijk voor de inkomens van zorgbestuurders. Hoe heeft de oude raad van toezicht van Amsterdam Thuiszorg zijn goedkeuring kunnen geven aan een salaris dat in het bedrijfsleven niet zou misstaan? En dat gekoppeld aan een afvloeiingsregeling die de zekerheid biedt als van een ambtenaar. Voor de toekomst lijkt er wel wat te gaan veranderen. De clubs van zorgdirecteuren (NVZD) en toezichthouders (NVTZ) gaan een bindende (!) salarisregeling maken met een maximum van een jaarsalaris als vertrekpremie. De vraag is wel wie dat gaat afdwingen en welke sanctie er staat op een afwijking. Ondertussen kan de zorg zich niet onttrekken aan het oprukken van de Balken­ende-norm in vergelijkbare sectoren, zoals de media, het onderwijs en bij woningcorporaties. Als de zorgsector die ontwikkeling negeert, moet de politiek het maar per wet afdwingen.