Je kan de stelling aanhangen dat senioren massaal thuis zullen blijven wonen, zoals De Zeeuw en Drost vorige maand stelden in Zorgvisie magazine. Het feit dat de grenzen van de participatiesamenleving in beeld zijn en mantelzorgers op grote schaal overbelast raken, zoals het SCP deze week concludeerde in een advies, doet vermoeden dat er toch een substantiële vraag naar vastgoed zal blijven bestaan voor senioren die wonen, zorg en welzijn graag zien verbonden.
Specifieke behoeften
Hoe het ook zij, zorgorganisaties zien zich voor de opdracht gesteld voldoende vastgoed te creëren of in stand te houden dat voorziet in de specifieke behoeften van senioren. En dan vooral ook in de maatschappelijke sfeer, aangezien private investeerders op dit moment op ruime schaal de luxe markt willen bedienen. Nu is bij uitstek het moment om te investeren, aangezien er door sluiting van verzorgingshuizen geschikte locaties beschikbaar komen. Plannen en business cases zijn er genoeg, echter veel van deze plannen stuiten op dit moment op de financiering door een samenloop van omstandigheden. Zowel Zorgvisie als het Vastgoedjournaal organiseren de komende week conferenties over dit vraagstuk.
Krapte op financieringsmarkt
Zo zijn banken terughoudend met financiering door de krapte op de financieringsmarkt. Daarnaast vragen ze om borging, die vervolgens niet of te weinig afkomt als het Waarborgfonds voor de Zorg de vervangende investering niet tot zijn doel rekent (want geen intramurale zorg). Zorgorganisaties moeten daarnaast ook voorzichtig zijn met hun eigen vermogen teneinde dit te kunnen reserveren voor afvloeiingsregelingen in de naaste toekomst.
Andere financieringsbronnen
Op zoek dus naar andere financieringsbronnen. Beleggingsfondsen zijn niet altijd een oplossing gelet op de rendementseisen, die de business case kunnen bemoeilijken. Maar wat te denken van obligaties? Het is al even geleden dat ziekenhuizen op deze wijze werden gefinancierd. Deze voor de zorg relatief vergeten financieringsvorm wordt inmiddels weer afgestoft en de brancheorganisatie Actiz ondersteunt haar leden inmiddels met kennis en instrumenten. Het zou wijs beleid zijn van de ministeries van volkshuisvesting en volksgezondheid als zij deze financieringsvorm beleidsmatig dan wel fiscaal zouden ondersteunen, ook om hun eigen doelstellingen ten aanzien van voldoende vastgoed voor senioren te kunnen bereiken.
Op zoek naar nieuwe basis
Het zou heel goed passen in de ontwikkeling die sommige zorgorganisaties voorstaan: nu de overheid zich geleidelijk uit de zorg terugtrekt, wordt een nieuwe basis gezocht in de samenleving. Maatschappelijk vastgoed in zorg en welzijn weer terug naar de wijk, eventueel zelfs met behulp van een zorgcoöperatie (inmiddels al op ruim tachtig plaatsen in Nederland). Dan is het ook niet gek dat op lokale of regionale schaal gezocht wordt naar financieringsvormen zoals obligaties. Maatschappelijk vastgoed dat vraagt om maatschappelijke financiering: een mooi toekomstperspectief.
Guus Bannenberg, bestuurder Van Neynsel en voorzitter Corona Wonen
Geachte lezer,
Zeer interessant voor o.a. de senioren.Maar er zijn nog meer mogelijkheden.Kijkt U eens op http://www.stgeerstelijnsklinieken.nl
Vriendelijke groet.
Heldere uiteenzetting, er ontstaan zeker nieuwe kansen en uitdagingen! Echter verwar maatschappelijk vastgoed niet met publieke voorzieningen! In de businesscase moet daarom volstrekt helder zijn wat de initiele uitgangspunten zijn ten opzichte van de positie van de klant (client/burger/consument). En of het ondernemen rechtmatig (juist onderscheid publiek/privaat) is, en geënt op de principes basis van normaal burgerschap en regulier marktbeginsel.
Laten we wel waken voor het idee dat private investeerders alleen de luxe markt afstruinen, want wat is luxe dan? Er zijn immers al veel private initiatieven die ook betaalbaar zijn voor de gewone middenklasse. En vergis je niet in de eigen bijdrages die tot nu toe zijn opgebracht door de mensen die afgelopen decennia in de zorgcentra woonden. Dat waren zeker niet alleen de minima.
Burgers met lage inkomens zouden mogelijk extra moeten worden voorzien op wonen in samenhang met service en zorg, maar dat is nu ook al mogelijk via (bijzondere) huur- en zorgtoeslag.
Kortom, maatschappelijk ondernemen ja!, bepaalde burgers zakelijk anders behandelen, nee!
Als ik door de tekst van Guus heen lees dan deel ik zijn mening. Het wonen in de tijd na het traditionele bejaardenhuis gaat veranderen. Hoe, dat weten we nog nauwelijks. Ik denk dat er behoefte is aan woonvormen waar mensen zodanig bij elkaar wonen dat er naast zelfstandigheid ook een vorm van samenwonen ontstaat. Door het samenwonen ontstaat een nieuw vangnet.
Ik zie om me heen, en participeer daar zelf ook in, dat mensen zelf in de vorm van een Collectief Particulier Ontwikkeling hun woning voor de levensfase na 55 (of daaromtrent) gaan organiseren. Een mooi voorbeeld is http://www.wonenindeschrijver.nl Daar is een organisatie voor nodig, ondersteuning, en financiering door banken die hypotheken flexibel beschikbaar stellen. Uiteraard kunnen ook beleggers hier een rol in spelen.
Nog en stap verder is dat gemeenten een nieuwe visie op het wonen ontwikkelen. Van het (bijna) gescheiden wonen van de geboorte tot de dood moeten we toe naar wonen waarin jong en oud door elkaar heen wonen.
Kortom samen op weg naar een nieuwe toekomst.
Leren we nu echt nooit van onze fouten. Al jaren kopen grote instellingen vastgoed op en gebruiken deze voor woon/zorg-plekken. Hun eigen grote terreinen versloffen en de kosten van hun nieuwe vastgoed gaat jaar op jaar omhoog. Bewoners vereenzamen en krijgen een magnetron! De hoge extra kosten worden gefinancieerd met AWBZ. En dit gaat ‘natuurlijk’ ten koste van de directe zorg. Er staat nu al veel vastgoed te koop van grote instellingen waarvan de kosten niet meer te betalen zijn. Hoeveel meer fouten moeten we maken vooraleer we leren van onze fouten!!?? En hoeveel belastinggeld!!??
curieus natuurlijk dat terwijl de politici die wij – de kiezers in onze samenleving – gekozen hebben voor de financiering van activiteiten naar het bedrijfsleven kijken in het streven de zorg betaalbaar te houden voor de belastingbetaler, de zorgsector, en vooral de -aanbieders, nu voor financiering naar de samenleving kijken. terwijl wij als samenleving toch juist de politiek hebben georganiseerd om zulke vragen namens ons aan te pakken!