Als ze straks in hun nieuwe hoedanigheid de velden in trekken, zullen de nieuwe minister Agema  en haar staatssecretarissen Karremans en Maeijer een andere werkelijkheid tegenkomen. Eén waarin het alle hens aan dek is, én hun moeders en vaders. Maar ook een werkelijkheid waarin op alle niveaus wordt gewerkt aan slimme, creatieve oplossing voor ogenschijnlijk onoplosbare problemen.

De beperkingen wreken zich

In dit magazine komt Freek Korver aan het woord, de bestuurder van ziekenhuis Bernhoven, toch wel beschouwd als de bakermat van passende zorg. Hij stapte in 2022 aan boord van wat even daarvoor nog een zinkend schip leek. Een schip dat ten onder dreigde te gaan aan een combinatie van corona en eigen succes. Het was gelukt om als ziekenhuis minder te doen, maar de structurele kosten die horen bij het in de lucht houden van zo’n organisatie daalden niet evenredig mee. De beperkingen van het zorgstelsel – meer doen loont – wreken zich.

Eenmaal in rustiger vaarwater, dringt de keuze zich op: terug naar hoe het was, of verder op de ingezette koers? Daarover is Korver duidelijk: “Terug naar financiering op basis van productie kunnen we niet meer.”

Alle ballen op preventie

Om de ‘productie’ in de zorg te remmen moeten alle ballen op preventie. Staat in iets andere bewoordingen ook in het hoofdlijnenakkoord dat aan de basis van het kabinet-Schoof ligt. Het lijkt simpel: als je kunt voorkomen dat mensen ziek worden, waarom zou je dat in gezondheidsnaam dan niet doen? Het cynische antwoord: commerciële belangen. Preventie is leuk, maar het moet niet ten nadele gaan van bedrijven die het oor van dit kabinet duidelijk ook hebben.

In de zorg is er echter geen twijfel. We weten wat gezond is en wat niet. Je kunt dit niet ont-weten. De zorg is weleens omschreven als een mammoettanker, ook door mij in deze redactionele kolom. Eenmaal op stoom nog moeilijk in een andere koers te krijgen. Dat kan een eigenschap zijn die de zorg ook bij een nieuwe politieke wind in de juiste richting houdt.