Dat er veranderingen in de gezondheidszorg nodig zijn, is inmiddels wel bekend. Het personeelstekort en de vergrijzing schreeuwen om ‘passende zorg’. Aan goede voorbeelden geen gebrek. Maar hoe voorkomen we dat het bij goede voorbeelden blijft? Of dat de kritiek erop verandert in cynisme? De definitie van passende zorg en wat er precies onder valt, verschilt nogal, blijkt ook uit het artikel van onder andere Paul van der Nat. Samen met collega’s pleit hij voor concrete acties en een integrale aanpak, ongeacht de term die je gebruikt.

Dansen met het zorgstelsel

Inclusieve passende zorg moet rekening houden met de verschillende sociaaleconomische en maatschappelijke omstandigheden waarin mensen leven. Dit gebeurt nog te weinig. Een ander veelgehoord geluid is: “we willen wel, maar het systeem werkt niet mee.” Het uitblijven van de financiering lijkt een belangrijke belemmering voor passende zorg. Koplopers lopen regelmatig tegen de grenzen van het zorgstelsel aan. Tijdens het onlangs gehouden Zorgvisie-congres Passende Zorg opperde Jochen Mierau dat zorgpartijen moeten leren ‘dansen met het zorgstelsel’, om zo geleidelijk het systeem te veranderen.

Actie nodig

Kortom, er is actie nodig om van passende zorg een vast en concreet onderdeel te maken binnen alle lagen van de gezondheidszorg. En vertrouwen. Zorgprofessionals hebben zelf de beste ideeën als het gaat om verbeteringen. Patiënten weten het beste wat ze nodig hebben. Die twee verdienen het vertrouwen van overheid en zorgverzekeraars. Geef hun dat, zodat passende zorg echt een beweging wordt in plaats van een begrip.