Van oudsher is iedereen geneigd zoveel mogelijk informatie te ontsluiten om maar niets te missen. Niet doen! Je moet datgene aanbieden wat iemand op dat specifieke moment in die specifieke situatie en in die specifieke rol nodig heeft. De informatiewaarde moet optimaal zijn. Loop je als chirurg-oncoloog in de polikliniek? Dan heb je geen behoefte aan – bijvoorbeeld – bloeddruk- en temperatuurgegevens van je patiënt. Loop je je ronde over de verpleegafdeling, dan heb je die behoefte wél. En een internist-oncoloog kijkt weer met een heel andere blik naar eenzelfde patiënt. Daar moet een elektronisch patiëntendossier rekening mee houden.
Filteren en selecteren
Zorgverleners moeten hun informatie aangeboden krijgen op basis van drie elementen: hun rol, hun functie en de context. Vervolgens is het de kunst om via filtering en selectie een hoge informatiewaarde te bereiken.
In het Deventer Ziekenhuis hebben we hiermee een start gemaakt. In HiX 6.0, ons epd, hebben wij dossiers ingericht op basis van ‘zorgvraag’. Die zorgvraag is bij ons de benaming van een overkoepelend niveau dat als kapstok fungeert bóven de dossiers. Op basis daarvan brengen we de relevante issues, zoals labuitslagen en radiologieverslagen, rondom de patiënt snel in kaart voor degene die de patiënt behandelt. Onderzoeken, operaties, opnames, DOT’s et cetera zijn altijd gerelateerd aan een probleem, de zorgvraag. Die relatie wordt zichtbaar in de structuur van ons epd waaraan de traditionele vakgroepstructuur ondergeschikt is. Informatie die niet direct zorgvraag/dossier gerelateerd is, wordt dus ook niet direct getoond. What-you-order-is-what-you-see.
Dat wil overigens niet zeggen dat de overige informatie niet snel beschikbaar is. Het is net als in die cockpit met dat ‘no smoking’-knopje. Het staat iets verder weg en leidt daardoor niet onnodig af van de focus. Dit principe voeren we steeds verder door binnen Deventer Ziekenhuis.
Pioniers
Sommigen zien ons in die denkwijze als pioniers, maar zelf zie ik het als een logisch vervolg op het centraal stellen van de patiënt. Overigens gaat die patiënt in de toekomst veel vaker zélf aan de knoppen draaien. In dat kader zullen ook de online portalen op de zorgvraag ingericht moeten worden. Het zou helemaal ideaal zijn als huisartsen, klinieken en ziekenhuizen in hetzelfde systeem gaan werken. Daar gaan we wat mij betreft wel naartoe. Maar eerst stap 1: een cockpit op basis van de zorgvraag (en ‘no smoking’ altijd aan).
Harry de Vries is chirurg-oncoloog in het Deventer Ziekenhuis en als Medical Information Officer (MIO) betrokken bij de ontwikkeling van het epd.
Goed stuk, helemaal mee eens. Om de druk voor registratie en verslaglegging te reduceren, wordt er naar mijn idee te weinig innovatief gedacht. Bezuinigen is niet het wegstrepen van innovatie trajecten maar juist onderzoeken hoe we die meer in kunnen zetten. Maar wie moet dat dan gaan doen?
Hier ben ik het absoluut mee eens. We worden dagelijks verwend met (al dan niet mobiele) applicaties die zo ingericht zijn dat je alleen ziet wat je op dat moment nodig hebt. De gebruiker heeft dat vaak niet eens in de gaten, en dat is precies waarom het zo goed werkt.
Er wordt veel gepraat over registratielast. Dit is niet alleen een zaak van veel registratieplicht, maar ook van de systemen die deze registratie al dan niet goed faciliteren. Over de volle linie van de medische sector is hier ontzettend veel winst te behalen (maar vraagt wel om prioritering en kennis van zaken).
Als ICT-innovator in de zorg is dit voor ons een continue uitdaging. Wij houden ons weliswaar niet bezig met EPD's, maar ook in de opleidingsportfolio's is dit precies wat nodig is: relevante informatie op het juiste moment. Als je een beoordeling wilt geven, hoef je niet alle oude beoordelingen te zien, en als je een stagegesprek wilt voeren, heb je behoefte aan inzicht (en niet een bak met data).