Protesterende ouderen, heuse actiegroepen van Didam tot Bergen en Zwanenburg en een 104- jarige uit Mijdrecht in hongerstaking, bepalen het beeld en bepaalden waarschijnlijk ook voor een groot deel verkiezingsuitslag voor de gemeenteraad. Je mening vormt wordt immers voor meer dan 70 procent door beelden bepaald.
Gemoederen bedaren
Staatssecretaris van Rijn heeft het er druk mee om de koers uit te leggen en de gemoederen te bedaren. In menige brief van zijn hand aan de Tweede Kamer (16 januari, 17 maart en in de bijlage bij de brief van 24 maart 2014) staat dat bestaande verzorgingshuiscliënten hun recht blijven houden op een plek in een instelling, ook als er locaties sluiten. En dat deze huidige cliënten niet gedwongen worden weer naar een zelfstandige woning te verhuizen. Ook schrijft hij op 17 maart dat hij met de zorgkantoren en brancheorganisaties heeft afgesproken dat de rechten van zzp 1 tot en met 3 in de huizen zullen worden gerespecteerd en niet gebonden zijn aan een limiet qua tijd.
Mammoetsdracht
De gewenste veranderingen in de AWBZ hebben een incubatie- en voorbereidingstijd gekend die ik – overdrachtelijk – zou willen typeren als een mammoetsdracht. De staatssecretaris is niet over een nacht ijs gegaan en heeft uitentreuren het draagvlak en commitment van alle betrokkenen gezocht en ten langen leste verkregen: van NPCF tot Actiz, van VNG tot Zorgverzekeraars. Bovendien zijn er tal van zorgorganisaties die al lang, voor de overheidstroepen uit, de bakens verzet hebben en waarvoor de nieuwe tijd al lang gemeengoed is. Zij hebben in de tijden van het zoet, de behoeften van de nieuwe ouderen al goed aangevoeld en ernaar gehandeld. Evenwel onzekerheid en onrust en onduidelijkheid domineren.
Onduidelijk overgangsrecht
De Informatiekaart over het Overgangsregime AWBZ cliënten die het TransitieBureau Wmo in februari 2014 heeft uitgebracht, bevat geen tekst waarin de woorden van de staatssecretaris luid en duidelijk staan: niemand in de verzorgingshuizen verliest zijn huidige AWBZ-aanspraken. In tegendeel. Op de kaart staat dat ‘het overgangsrecht voor cliënten die per 1 januari 2015 een indicatie hebben voor beschermd wonen inhoudt dat zij gebruik kunnen blijven maken van beschermd wonen gedurende een nog vast te stellen termijn, maar tenminste voor een periode van vijf jaar of als de indicatie korter is voor de resterende duur van de indicatie’. Een knappe woordenopeenstapeling. Maar wat staat er nou eigenlijk en wat betekent dat voor wie?
Als kandidaat-gemeenteraadslid sta je met je mond vol tanden als je het beleid van je landelijke coalities partner voor het oog van de kijker en de kiezer moet uitleggen naar gemeentelijk niveau. En ja, dan is het vrij schieten voor de oppositiepartijen.
Geen richtlijnen
Het hele beeld wordt ‘geholpen’ door incidenten bij zorginstellingen die in de media de indruk wekken dat je ouderen zo van de ene op de andere week uit hun huidige verzorgingshuis kunt verplaatsen. Naar aanleiding hiervan stelt de staatssecretaris dat hij meent dat ruim tevoren goed met de cliënten en hun naasten moet worden gecommuniceerd. Maar daarvoor wil hij verder geen richtlijnen aan de instellingen geven. Ik vind dat hij dat wel moet doen. Laat hij eens kijken of hij daarvoor geen leentjebuur kan spelen met de reguliere huursector. In die sector is jarenlange ervaring – zeker in de stedelijke vernieuwingswijken – met sloop en (ver) nieuwbouw en de rechten en plichten van en jegens de huurders wat betreft termijnen, informatie en compensatie.
Financiële informatie
Zorgorganisaties die om legitieme redenen besluiten, dat een pand gesloten moet worden of van functie moet veranderen, moeten ook met de juiste financiële informatie naar de cliënten komen. Om te beginnen kan ActiZ zijn websitedossier ‘Sluiting verzorgingshuizen’ met zulke informatie aanvullen.
Er is een NZa-beleidsregel Vergoeding van inrichting bij gedwongen verhuizing (CA-300-581) voor verzorgingshuizen die bedoeld is om cliënten tegemoet te komen, financieel te compenseren voor de kosten van een onvrijwillige verhuizing in verband met renovatie of vervangende nieuwbouw. Het gaat om bedragen per cliënt van 3427,17 euro in geval van een eenpersoonswoning en 1713,59 euro per cliënt in geval van een meerpersoonswoning. Deze prestatie kan tweemaal in een kalenderjaar worden vergoed. En deze vergoedingen gaan niet ten koste van de contracteerruimte (Circulaire Care/ AWBZ/12/13c 00009428/11930). In de reguliere woningmarkt ontvangen huurders die door sloop of renovatie hun woning moeten verlaten financiële vergoedingen met – sinds 28 februari 2014 – een minimum van 5799 euro.
Klip-en-klare taal
Mijn advies is dat VWS snel een informatiekaart maakt met de titel De feiten over en richtlijnen voor AWBZ-cliënten bij sluiting en verhuizing verzorgingshuizen. Een informatiekaart in gewone en klip-en-klare taal. Met informatie waaraan cliënten en hun naasten, maar ook de zorgorganisaties in deze grote veranderingsperiode werkelijk houvast hebben.
Reageer hieronder en geef uw mening!
Met alle gemeende respect voor het analytisch vermogen c.q. de deeldossierkennis van mw. Willemse, maar het hele beleid t.a.v. de hervorming van de langdurige ouderenzorg is gebaseerd op een onvolledige en deels onjuiste voorstelling van zaken door het kabinet. Vooral wat betreft de kosten van de ouderenzorg. En gelardeerd met en verkocht middels halve drogredeneringen.
Lees de nieuwe versie 3 van http://www.gezondezorg.org/ouderenzorg, die is aangevuld met nieuw ontdekte feiten en cijfers, alsmede een beschrijving van het politieke amateurisme/kiezersbedrog dat aan de voorlopige besluitvorming ten grondslag heeft gelegen. En huiver.
Geachte lezer,
Ik ken de zorgsector in beroepsmatige zin als o.a. verpleegkundig afdelingshoofd en leraar verpleegkunde al ongeveer 42 jaar.
Het kost mij al enige moeite om in de huidige plannen,bedenkingen en ideeen concrete hoofdlijnen te traceren.
Ik verwacht dat deze kwestie voor velen de onrust alleen maar zal doen toenemen.
Zorg in de buurt en een forse ondersteuning van de eerstelijnszorg verdienen onze sympathie.
Vriendelijke groet
voor informatie
http://www.stgeerstelijnsklinieken.nl
Het is daarom van belang om niet meer te focussen op betaling via het publieke zorgsysteem op basis van indicaties maar om te zoeken naar andere manieren van financiering. Het huidige oude budgetsysteem en het businessmodel van de organisatie (100% publiek) dient te worden opengebroken en de verantwoordelijkheden dienen opnieuw te worden belegd waar het in de nieuwe situatie hoort. Het ”overgebleven” deel publieke zorg is formeel nog de verantwoordelijkheid zorgondernemer en Wonen en Service dient te worden belegd bij client en/of diens vertegenwoordiger; betalen van huur en bijdrage voor service en dienstverlening. Daar kan de zorgorganisatie zich nog zeker ”tegen aan bemoeien” bijvoorbeeld door wonen en service nog zelf te faciliteren, maar dat moet dan juridisch gescheiden gebeuren. Het gaat uiteindelijk en feitelijk over iets anders dan publieke zorg. Het gaat er vooral om dat zorgbestuurders en toezichthouders hier fundamenteel mee aan de slag gaan. Om zo de professionele zorg te continueren en voor zover mogelijk aantoonbaar zorg te dragen voor een goede overdracht of stroomlijning van de verantwoordelijkheid voor wonen en service. Dit laatste ook in afstemming met stakeholders als gemeenten, zorgverzekeraar en toezichthouder. En indien van toepassing ook met woningbouwvereniging, vastgoed investeerders en dienstverleners.
Belangrijk om mee te nemen in de verhaal….de staatssecretaris kan zijn plannen wel gaan communiceren maar wat als Zorgkantoren een volumekorting geven op ZZP 1 t/m 3? Dan kunnen clienten wel blijven wonen maar je krijgt het niet betaald! En in de praktijk is zelfs ZZP 4 bijna niet meer mogelijk. Er is zoveel angst voor ‘upcoding’ dat het CIZ nagenoeg geen indicatie meer afgeeft. Dus luister vooral goed naar de praktijk. Die ziet er anders uit! Daar kan geen informatiekaart tegen op!
Het feit dat huizen gesloten worden en door bestuur en toezicht als meest voor de hand liggende ”oplossing” wordt gezien lijkt achteraf gezien een brevet van onvermogen. Zorgondernemerschap in trant van -genereer een nieuw businessmodel en kom tot nieuwe afspraken met (semi) private partijen, teneinde het woon/zorgconcept voor ”bewoners” te continueren- lijkt een illusie te zijn geweest.
Blijkbaar functioneerde het landelijke toezicht en commerciële advies ook onvoldoende. Een initieel strategisch businessplan in relatie tot sociaal overheidsbeleid en regeerakkoord is meestal ver te zoeken en is geen (verplicht) standaard onderdeel (geweest) van de publieke jaarstukken. Toch zijn er zowel publieke als private organisaties en/of personen die staan te popelen om met nieuwe marktconcepten te starten, of reeds zijn gestart. Ze hebben hun frustratie omgezet in positieve energie door geheel in eigen tijd te analyseren waar het nu stagneert bij Wonen en Zorg scheiden. Een greep hieruit:
Is het wonen en service vanuit een burger te bekostigen?
Hoe kan een zorgorganisatie continuïteit vasthouden?
Wat zijn financiele- en juridische consequenties en risico’s bij herordening?
Het college van Stichting Beheer Improvement Model heeft zich over deze vraagstukken gebogen. Zie Draaiboek Wonen van Zorg Onderscheiden. Mis het niet! Het is voor bestuurders nog niet te laat om gelegitimeerd en onderbouwd maatregelen en besluiten te nemen.
En die informatiekaart gaat Publicarea zeker maken. Het zou verstandig zijn dat ze in de zorg eens geen gebruik gaan maken van al die adviesbureaus die de sector continue uitknijpen. Laat zorginstellingen zelf investeren in kennis en kunde zodat ze met oplossingen komen.
Dat er bezuinigd moet worden is terecht, maar leg het probleem neer bij de zorginstellingen, deze hebben jarenlang verzuimd te vernieuwen en efficienter te werken. Met minder geld kan namelijk dezelfde zorg worden geleverd.
Gedwongen verhuizing uit een verzorgingshuis is al ingrijpend genoeg. Het bieden van voor cliënten duidelijke financiële compensatie is hard nodig ter preventie en bestrijding van ongerechtigheid.
Ze moeten zich in Den Haag diep schamen! Hier wordt geen gevoel meer gebruikt en gaat het om geld en de mens daarachter is niet meer belangrijk!