De restanten van Meavita krijgen 37 miljoen euro overheidssteun. Net als bij de bank zijn de Meavitaonderdelen zo groot dat ze wel gered ‘moesten’ worden. Maar het is volstrekt ondoorzichtig of de toegekende steun hoger uitvalt door verkeerde strategische beslissingen van de managers die de overheid heeft aangesteld of dat het echt niet anders kan.
Vlak voor het faillissement vroeg het toen nog landelijk werkende Meavita om 21 miljoen euro aan staatssteun. Na het faillissement kwam een steunaanvraag van 48 miljoen op tafel voor Thuiszorg Groningen en Haagse Wijk- en Woonzorg (HWW). Door 37 miljoen toe te kennen, gaat de NZa daar ongeveer tussenin zitten. Sensire, het andere omvangrijke onderdeel van Meavita, staat op eigen benen.
Inmiddels wordt steeds duidelijker dat de daadkracht die het ministerie van VWS aan de dag heeft gelegd om de organisaties teredden tot concurrentievervalsing leidt en tot een dubbelepetten-probleem voor de staatssecretaris.
Op vragen van VVD-Kamerlid Anouchka van Miltenburg heeft de staatssecretaris geantwoord dat eventuele steun aan Thuiszorg Groningen en HWW weliswaar wordt betaald uit de centrale AWBZ-kas, maar dat dit niet ten koste zal gaan van de contracteerruimte in het betreffende jaar. Maar de tegenvaller voor de centrale kas zal toch op de een of andere manier gecompenseerd moeten worden. En hoe zit dat in andere jaren? En hoe marktverstorend is het als een grote monopolist in een regio niet failliet mag gaan?
Naar nu blijkt, heeft een aantal thuiszorgorganisaties in de regio Groningen geprobeerd om de extramurale afdeling van Thuiszorg Groningen te kopen vlak voor het faillissement. En ook na het faillissement was er belangstelling. Het beeld wordt steeds troebeler. Als je weet dat de overheid toch wel bijspringt, kun je kopers gemakkelijk de deur wijzen. (Zorgvisie – Eric Bassant)
Lees ook:
