Recentelijk kwam het HagaZiekenhuis in opspraak door de hoge sterftecijfers en de slechte communicatie op de afdeling cardiologie. Patiënten zegden hun operatie af en de afdeling kwam onder toezicht van de Leidse professor Robert Klautz. De longafdeling van het VUmc en het Ruwaard van Putten kwamen eerder in de spotlights door gelijksoortige problemen.
Slechte communicatie
Bij alle drie de gevallen draait het om slechte communicatie. De onderlinge strijd is dan blijkbaar belangrijker dan de patiëntveiligheid. Hierdoor ontstaan fouten, inclusief hogere sterftecijfers. De Inspectie voor de Gezondheidszorg of een externe arts houdt vervolgens toezicht op de falende afdeling. Loopt iedereen weer in het gareel, dan keert de leiding terug naar de oorspronkelijke staf. Maar zijn de problemen dan echt opgelost?
Middelbare school
Het doet me denken aan de middelbare school. Zonder toezicht van een leraar geldt het recht van de sterkste. Wanneer het uit de hand loopt, grijpt de leraar in en dreigt met strafwerk. Opeens is iedereen poeslief, maar zodra de dreiging verdwijnt, begint de ellende opnieuw.
Gemeenschappelijk vijand
Het is onmogelijk om op iedere afdeling in elk ziekenhuis een leraar voor de klas te zetten. Bestuur en toezicht zouden beter op kunnen letten, maar het is nog beter om de intrinsieke motivatie te stimuleren. Dat kan bijvoorbeeld door de sterftecijfers online te publiceren. Het HagaZiekenhuis kondigde zelf al aan om vanaf deze zomer de sterftecijfers te publiceren op internet. Andere ziekenhuizen zouden het voorbeeld moeten volgen. Laat de ziekenhuizen strijden tegen zichzelf of na correctie met elkaar. Het zorgt ervoor dat afdelingen iets hebben om samen voor te vechten. Artsen zijn resultaatgericht en willen niets liever dan hun patiënten weer gezond maken. Dat is een hele sterke basis. Met de sterftecijfers als gemeenschappelijke ‘vijand’ zullen samenwerking en communicatie verbeteren.
