Voorlopig laatste nieuws is dat bestuursvoorzitter Huybert van Eck is ontslagen. Of: ‘in goed overleg is besloten dat hij zijn functie neerlegt’, zoals het ADRZ het formuleert. Het was te verwachten, nadat zorgverzekeraar CZ hem vorige week publiekelijk afviel. Het vertrouwen was op nadat bleek dat het ADRZ over 2014 een verlies van 9 miljoen euro moest inboeken. Raad-van-toezichtvoorzitter Willemien van Montfrans wreef het er nog eens goed in door bij omroep Zeeland te klagen dat de raad van bestuur hun een veel te rooskleurige voorstelling van zaken had gegeven. Collegabestuurder Bert Vos was in 2013 al ‘in goed overleg’ vertrokken, vlak nadat de Inspectie het ziekenhuis onder verscherpt toezicht had gesteld.
ADRZ
De bestuurders hebben het tij niet kunnen keren. Sinds de fusie in 2010 tussen de ook al slecht presterende Oosterschelde Ziekenhuizen in Goes en Ziekenhuis Walcheren in Vlissingen is het eigenlijk alleen maar slechter gegaan. Patiënten bleven weg, te fuseren maatschappen gingen rollend met elkaar over straat en de maatschap cardiologie werd zelfs onder toezicht gesteld van collega’s uit het Amphia ziekenhuis in Breda. Ook dit mocht niet baten, de gehele maatschap is intussen vertrokken. Levert dit op zich al veel onrust op en zwalkend beleid, financieel is het maar de vraag of het ADRZ dit kan trekken. Vertrekkende bestuurders kosten geld, zeker als ze zijn aangetreden voor de ingang van de WNT in 2013, dan gelden de oude rechten nog. Vos kostte het ziekenhuis in totaal 200.000 euro bij vertrek, zo berekende RTL toentertijd en Van Eck zal ook geen kinderachtig bedrag mee willen krijgen. Dat valt in het niet bij de afkoopsommen die de cardiologen eisen: volgens Medisch Contact zouden zij per persoon 6,5 ton euro eisen, wat het totaal brengt op 6,9 miljoen euro. Extra verdienen mag het ziekenhuis niet, want de NMa eiste bij de fusie dat de ziekenhuisprijzen het landelijke gemiddelde niet mogen overstijgen.
ZorgSaam
Het ziekenhuis aan de overkant doet het zo mogelijk nog slechter. Bij ZorgSaam in Terneuzen komt het verlies zelfs op 25 miljoen euro uit. Niet op tijd rekening gehouden met de overgang naar prestatiebekostiging, zegt interimbestuurder Maarten Rutgers. Ook het bestuur van ZorgSaam is erdoor gesneuveld. Voormalig bestuursvoorzitter Paul Rademacher en Joep Paulides legden hun functie vorig jaar per direct neer. Arnold Schelfhout kondigde zijn vertrek op eigen initiatief aan. Ook hier zullen prijskaartjes aan hangen. Rademacher was bijna 22 jaar bestuurder. Tel dat maar op bij het verlies.
Gevolg is dat beide ziekenhuizen al honderden medewerkers hebben ontslagen of dat nog zullen doen. Van samenwerking hoeven we in Zeeland niet veel te verwachten. De ziekenhuizen vochten vijf jaar geleden een ruzie uit over een nieuw te starten dottercentrum. Beide ziekenhuizen wilden een eigen centrum, uiteindelijk ging ZorgSaam ermee vandoor. Enkele jaren terug leken de ziekenhuizen de strijdbijl te willen begraven en sloten zij een samenwerkingsconvenant. Nooit meer iets van gehoord.
Zeeuwse zorg
Rapporten vol zijn er geschreven door externe deskundigen over de Zeeuwse zorg. De commissie-Vierhout schreef er al twee. Kwartiermaker Jos de Beer kwam begin dit jaar met een handzaam, goed leesbaar, doch droevig stemmend rapport. Hij constateert een schrijnend gebrek aan samenwerking in alle geledingen van de zorg. Minister Schippers reisde af naar Zeeland. Opnieuw is een nieuwe onderzoeker benoemd in de persoon van Victor Slenter, oud GGD Zeeland-directeur. Zijn de ziekenhuizen in Zeeland zoveel tijd en geld waard?
En wie durft er eigenlijk nog naar het ziekenhuis in Zeeland? Bewoners van Zeeuws Vlaanderen gingen al naar Gent. Inwoners van Walcheren en de Bevelanden zijn als ze even doorrijden in het Bravis fusieziekenhuis in Bergen op Zoom en in ruim een uur in Breda. Beter een veilig ziekenhuis dan een stuurloos ziekenhuis. Als dit zo door gaat, gaat de Zeeuwse ziekenhuiszorg vanzelf aan zijn eigen gekrakeel ten onder.
Wanneer moet/gaat de overheid ingrijpen om de toegankelijkheid voor basis-ziekenhuiszorg te kunnen blijven garanderen?
De overhed heeft de verantwoordelijkheid voor toegankelijkheid, kwaliteit en betaalbaarheid van de zorg overgedragen aan de veldpartijen: zorgverzekeraars, zorgaanbieders en patiënten. Als deze partijen deze verantwoordelijkheid (blijkbaar) niet kunnen waarmaken, moèt de overheid in het belang van de burger ingrijpen.
-De ziekenhuizen lukt het tot dusver niet
-Zorgverzekeraars lijken onvoldoende invloed te hebben
-Patiënten spelen nauwelijks een rol
NB: Provincie en gemeenten zouden wel willen, maar hebben geen bevoegdheden.
Daarom de serieuze vraag: wat is de ondergrens voor ingrijpen door de Minister?