1. Reactief beheer. Veel instellingen komen niet verder dan reactief IT-beheer, waardoor alleen symptomen bestreden worden. Beheerders hollen van incident naar incident en komen niet toe aan een structurele aanpak van veelvoorkomende problemen.
2. De snel toenemende complexiteit van de IT-omgeving door ontwikkelingen als virtualisatie en cloud computing. Die bieden belangrijke kansen voor de zorgsector, maar vereisen een goed overzicht van en inzicht in de bestaande omgeving. Dat is met een veelheid van beheerconsoles en gefragmenteerd beheer moeilijk te realiseren.
3. Gebrek aan werkelijk inzicht in de IT-infrastructuur. Dat is niet alleen een enorm risico voor de patiënten en cliënten, maar ook voor de continuïteit van de organisatie. Zo is er het risico van gebruik van niet-gelicensieerde of niet-ondersteunde software, dat juridische procedures of ernstige storingen kan opleveren. Ook is de kans op onnodige overcapaciteit groot en is er nauwelijks te rapporteren over het daadwerkelijke rendement van IT.
4. Bezuinigingen die ook het IT-budget raken. Dat leidt tot minder investeringsruimte en minder personele ondersteuning. Tegelijkertijd nemen de mogelijkheden van IT voor de zorg toe en moeten organisaties bijvoorbeeld gaan inspelen op een ontwikkeling als Bring Your Own Device (BYOD), waarbij medewerkers hun eigen smartphone of tablet gebruiken op de werkplek.
5. Werkplekbeheer wordt steeds moeilijker nu medewerkers nauwelijks nog zonder pc of laptop kunnen. Het is eigenlijk ondenkbaar dat een medewerker langer dan tien minuten zonder pc zit, omdat die bijvoorbeeld opnieuw ingericht moet worden.
6. Het creëren van profielen voor nieuwe medewerkers. Nieuwe medewerkers hebben onder meer een gebruikersnaam en e-mailadres. Maar dat is niet alles. Hun rechten moeten goed geregeld zijn, zodat ze alleen toegang hebben tot de informatie waarvoor ze geautoriseerd zijn. Dat kost vaak veel tijd en inspanning.
7. ´Selfservice´. Goedwillende medewerkers die ongecoördineerd zelf back-ups gaan maken, beveiligingssoftware installeren of updates draaien. Het is allemaal goed bedoeld, maar zeer risicovol omdat er dan geen overzicht meer is van de infrastructuur en van onbedoelde effecten van deze selfservice.
8. Het beveiligen van gegevens, dat in een medische setting extra hoge eisen met zich meebrengt. Het feit dat in de zorg veel gedistribueerde systemen bestaan, maakt beveiliging alleen maar moeilijker.
9. Capaciteitswijzigingen en virtualisatie. Hoe zorgt een instelling ervoor dat iedereen goed kan werken, zonder dat de kosten uit de hand lopen? Het is duidelijk dat virtualisatie daarin een belangrijke rol kan spelen. Vraag is hoe een instelling een virtuele omgeving het beste kan beheren.
10. Rapporteren is lastig als de IT-afdeling en het algemene management niet dezelfde taal spreken. Misverstanden of miscommunicatie ontstaan gemakkelijk als niet duidelijk is welke rol IT precies heeft en hoe ze presteert.
Totaalaanpak
Om deze pijnpunten te verminderen of zelfs te elimineren, is een totaalaanpak van het beheer een eerste vereiste. Daarbij moet het uitgangspunt zijn dat routinematig beheer geautomatiseerd plaatsvindt. De markt biedt hiervoor tal van tools. Daarnaast loont het om eenmalig te investeren in een gecentraliseerd, holistisch beheerplatform dat in staat is op elk moment de status van de volledige infrastructuur weer te geven, en dat proactief beheer ondersteunt door incidenten te voorspellen in plaats van deze te melden. Op die manier zijn zorginstellingen in staat om de continuïteit van hun IT-dienstverlening te waarborgen en hebben IT-beheerders vast minder slapeloze nachten.
Hans van Leerdam, Kaseya
