Inmiddels zijn we zover. Het kabinet is demissionair. Er komen nieuwe verkiezingen. Wat de uitslag ook zal worden, linksom of rechtsom zal de burger, de consument, de patiënt, de verzekerde gaan betalen voor de crisis. Wegvluchten voor bezuinigingen zal niet langer gaan, Berlusconi en Leterme kunnen hierover meepraten. De gezondheidszorg zal in het middelpunt van de belangstelling komen, omdat het de grootste en snelst groeiende collectieve uitgavenpost is. Politici lieten dit tot voor kort graag lopen. Ingrijpen in de AWBZ mocht in de kabinetten Balkenende-IV en Rutte niet eens bestudeerd worden. Maar de zorg is tegelijk een complex, taai en technocratisch monster.
Niet duidelijk
Zelfs de keuze van de ‘regenboogcoalitie’ in de huidige Tweede Kamer om binnen twee dagen een pact te sluiten rond de begroting valt binnen dit schema. Rond de zorg worden veel maatregelen aangekondigd (1 miljard bezuinigingen) en aangekondigde maatregelen (persoonsgebonden budget, eigen bijdrage per receptregel) teruggedraaid. Je wordt er duizelig van. De politici blijkbaar ook: veel op deze begrotingspost moet ‘nog worden uitgewerkt’. Niet onbegrijpelijk, want ook het voorgenomen beleid was niet altijd duidelijk. Zoals rond de pgb’s waar een afschaffing figureerde naast een onduidelijke, halve nieuwe maatregel. Deze inhoudelijke keuzen, veel zeer relevant voor de zorg, worden nu alweer overstemd door de ‘politieke analyse’. Wie sluit met wie een akkoord? Is dit goed voor het land of goed voor CDA en VVD, die immers de verliezers waren in het falen van de gedoogvariant met de PVV.
Electoraal risico
Deze coalitie neemt een groot electoraal risico. In de kern zetten ze in op een uitstraling dat zij ‘het land redden’ en ‘hun verantwoordelijkheid nemen’, met een ‘middenpakket’, waarin verschillende ideologische stromingen zich tegelijk moeten herkennen. Toch leren alle analyses van de afgelopen jaren dat de kiezer deze bestuurlijke houding steeds minder waardeert. Alle bestuurlijke partijen, ook de PvdA, hebben dat gemerkt. De kiezer wil ideologische duidelijkheid, op het scherp van de snede en geen gepolder rond de middenstip.
Polderbestuur
Ook voor het bestuurlijke vermogen geldt dat de kiezer geen polderbestuur wil, maar echte expertise. Het beste voorbeeld: na de bankencrisis wonnen in diverse landen (Duitsland, Nederland, Engeland) niet de antikapitalisten, zoals de socialisten, maar de liberalen. Blijkbaar dichtte men die toch beter economisch management toe.
Samsom
Uit de analyses van de ‘wandelgangen van Jan Kees de Jager’ blijkt dat Diederik Samsom (PvdA) tot twee keer toe is uitgenodigd mee te doen. Dat heeft hij laten lopen. Ik denk om de volgende reden. Juist de PvdA heeft gemerkt dat een bestuurlijke houding tegen haar werkt. Dat geldt al vanaf ‘Paars’ en dit akkoord is het nieuwe Paars. Dat is ook het overduidelijke verschil tussen Cohen en Samsom. Het bestuurlijke ‘meedenken’ van Cohen rond de eurocrisis werd ook niet beloond in de peilingen.
Politieke turbulentie
De vraag die voorligt in de komende verkiezingen zal zijn: geldt dit nog steeds of is de kiezer alweer toe aan de homogene rust van een bestuurlijke elite die onderling ‘zaken doet’. Ik had het gevoel dat het beeld van een Wilders die zeven weken aanzit in het achterkamertje van de Catshuistuin niet werd gewaardeerd door zijn eigen achterban. Stijl, niet inhoud is politiek geworden. De zorg zal deze politieke turbulentie onontkoombaar gaan merken. Daarvoor is ze financieel en emotioneel te belangrijk.
Steven PM de Waal www.publicspace.nl
toezichthouders ed moeten maar bij een instelling hun functie uitoefenen!
Net als brinkman en nijpels hebben te veel onder hun toezicht-ook loek hermans-WAT VREEMD OVERIGENS, je hebt toch genoeg werkwillige en bekwame mensen???Het lijkt wel of een ander niet aan de bak mag komen!!!
toezichthouders ed moeten maar bij een instelling hun functie uitoefenen!
Net als brinkman en nijpels hebben te veel onder hun toezicht-ook loek hermans-WAT VREEMD OVERIGENS, je hebt toch genoeg werkwillige en bekwame mensen???Het lijkt wel of een ander niet aan de bak mag komen!!!
De grap is, dat de gemeenten na 1965 de WMO uitvoerden, maar dat heette toen Tijdelijke Rijksgroepsregeling Mindervaliden.
De bovenstaande analyse is een analyse die eindigt met een vraag. De vraag is of de kiezer weer in de politieke belofte van de partijen tuint. Helaas zal dat wel zo zijn. Immers iedere keer weer zal er in de onderhandelingen veel water bij de wijn gedaan worden. Wat rest is oude verdunde wijn in nieuwe zakken. Al dan niet gevuld door Samsom. Samsom die er voor gekozen heeft niet mee te doen. Het waarom is onderbelicht in de analyse. DePvdA wordt gegijzeld door de SP zoals de VVD en het CDA door de PVV gegijzeld werden. De PvdA toonde geen moed uit angst dat de SP er dan met de kiezers vandoor zouden gaan. Daarnaast is er gewoon te weinig verstand van zaken in de Kamer waardoor er hele slechte voorstellen ter tafel kunnen komen. De de PGB’s naar de WMO en de Gemeente is de wens van de PvdA. Dit wordt wederom een groot slachtveld van bestuurlijke denkers die ver van de werkelijkheid af staan. Gemeenten zijn net als de Overheid onbetrouwbaar en de zorggelden zijn niet ge-oormerkt. Dus die kunnen aan van alles besteed worden… De Eigenbijdrage is een gedrocht van het CDA. Korten op de zorg zonder dat je echte inzage hebt in de kostenstructuur is gevaarlijk. Het is een grote grove kam. Kijken wie er kermt , dan zullen we die gaan compenseren… Maar men vergeet dat aan de onderkant van de markt mensen wonen die vaak niet weten hoe ze moeten kermen. AU! Rondpompen van geld, meer is het vaak niet.
Zolang de zorg aanbieders en de controleurs daarvan feitelijk niet weten hoe het zit moeten we ons hart vasthouden want er zal altijd een genius opstaan die weer iets onzinnigs roept. Geen kosten baten analyse om het te onderbouwen.
Het gaat straks inderdaad om de stijl en het gaat al heel lang niet meer om de inhoud. Populisme wordt door alle partijen bedreven. Vingertjes wijzen heeft dus geen zin.
Daarom is het toch te prijzen dat er een clubje is opgestaan dat wel een compromis wilde sluiten zonder dat ze keken naar een andere partij zoals Samsom deed. Dat ook van dit clubje nog wel wat verrassingen zullen komen is zonneklaar. Dat was zo , dat is zo en dat zal altijd zo blijven. Wees op je hoede zou ik zeggen.
De analyse van De Waal is leuk maar welke consequentie dit verhaal voor de zorg zal hebben is mij onduidelijk.
Dus moeten advertenties van opticiens “heeft u uw budget voor een nieuwe bril dit jaar al opgemaakt”verboden worden.Dit heet kweken van calculerende burgers.
Mark, een zeer terechte reactie. Premies inkomensafhankelijk maken voorkomt niet de aldoor stijgende zorgkosten. We blijven lekker door (zorg)consumeren, de kosten worden alleen meer door hogere inkomens betaalt. Overigens: we betalen via ons loonstrookje al inkomensafhankelijke premie voor de zorg.
veel mensen die in financiële problemen zitten, hebben zelf een belangrijke rol in de problemen. Denk daarbij aan grote schulden bij telecom- en postorderbedrijven. De wil om mee te doen met anderen en vinden dat je recht hebt op bepaalde materiële zaken is sterker dan zuinig leven en bijvoorbeeld een baan accepteren. Begrijp mij goed, voor velen is het geen vetpot en er zijn zeker mensen die een zeer grote afstand tot de arbeidsmarkt hebben. Maar, maar de drang weerstaan om schulden aan te gaan, om ‘mee te doen’ en te denken in rechten (ipv voorrechten en plichten) zou moeten worden ingedamd. Ik hoop dat het politieke debat over de zorg over keuzes en grenzen gaat. Die maatschappelijke discussie is tot nu toe vanwege electorale angst uit de weg gegaan. Er ligt nog een schaduw om overheen te stappen.
Premie ziekenfondspremie moet weer afhankelijk worden naar inkomen.
Vele mensen zitten nu al financieel in de problemen.
Het moet niet zo worden,dat alleen de rijken dit kunnen betalen,maar ook Kees en Ingrid.
Sinds het duo Dees/Brinkman weten wij dat de dames en heren in Den Haag niet te vertrouwen zijn.