De incidenten stapelen zich op de laatste tijd. In de Flevopolder zijn de operatiekamers van de IJsselmeerziekenhuizen niet steriel en is de postoperatieve zorg niet veilig. Dit was al sinds april bekend. Pas zes maanden en honderden onveilig geopereerde patiënten later zette de raad van toezicht de enige bestuurder op non-actief en werden op last van de inspectie de operatiekamers gesloten. In Amsterdam

zijn de ruimtes van ggz-kliniek Arkin verwaarloosd en is het personeel overbelast.

Er moesten twee cliënten overlijden voordat de kliniek in Amsterdam Oost werd gesloten en de bestuursvoorzitter enkele directeuren ontsloeg. En in Groningen zijn de infuuspompen van het universitair medisch centrum niet goed onderhouden. De inspectie constateerde het, de directie was al lang op de hoogte. Dit soort incidenten is niet goed voor het beeld van de zorginstelling waar je als onwetende patiënt in geval van nood met een gerust hart naartoe wilt kunnen gaan. Het wekt dan ook verbazing dat de raden van toezicht zich niet laten horen. Zitten zij te slapen? Het vertrouwen in de Nederlandse gezondheidszorg is nog groot. Alle ziekenhuizen scoren op tevredenheidslijstjes ruim boven de zes. Te denken dat het dus wel los zal lopen, is een misvatting. In het St Radboudziekenhuis galoppeerden het vertrouwen én de patiënten twee jaar geleden in rap tempo weg. Ook daar waren de problemen op de hartafdeling

al jarenlang aanwezig. Een raad van toezicht hoort haar verantwoordelijkheid te tonen door hard in te grijpen en falende bestuurders aan te pakken. Met als uiterste consequentie door zelf af te treden, zoals de raad van toezicht in het Twenteborgziekenhuis deed na de OK-brand. Wie naar de beurzen kijkt, ziet wat wantrouwen kan doen. Of de overheid ook financieel ingrijpt als ziekenhuizen dreigen om te vallen, is maar helemaal de vraag. (Zorgvisie – Carina van Aartsen)