Bij de bouw van ziekenhuizen en de bijbehorende aanleg van de elektriciteitsvoorziening loopt de gehele keten – van installateur tot opdrachtgever – tegen twee zaken aan die voor problemen met de continuïteit van de energievoorziening kunnen zorgen. Allereerst zijn er de complexe, tijdrovende en kostbare gunningsprocedures.
De huidige manier van bestekschrijven is erop gericht om, op basis van prijs, de meest aantrekkelijke aanbieding te accepteren. Het bestek wordt daartoe in een grote hoeveelheid onderdelen opgeknipt. Eenzelfde veelheid aan aanbieders kan daarop een prijsvoorstel doen.
Het tweede punt is dat er in de zorg voldoende normeringen zijn die minimale voorwaarden stellen aan de veiligheid en energiewaarborging, maar deze normen zeggen niets over wat kwalitatief goede en toekomstvaste stroomvoorziening is. Beide zaken zorgen ervoor dat de kwaliteit van het ontwerp van de elektrische infrastructuur ter discussie kan komen te staan. In de zorg mag dat natuurlijk geen discussiepunt zijn.

Criteria bij aanbesteding

In de aanbesteding hanteren de zorginstellingen vaak verschillende en tegenstrijdige criteria voor de gunning van opdrachten. Voor de onderaannemers en toeleveranciers is het moeilijk om aan alle eisen, voorwaarden en wensen te voldoen. Hun offertes komen hierdoor helaas steeds vaker technisch onder druk te staan om maar een scherpe prijs te kunnen bieden.
Het voordeel van de publiek-private samenwerkingen uit het verleden was dat onderaannemers meer vrijheid hadden om met een eigen ontwerp het gewenste einddoel te behalen. De aanbestedende partij was immers vooral gericht op het gewenste eindresultaat. Met de komst van de Europese aanbestedingen is dat min of meer verloren gegaan.

Samenhang

De kunst is om te voorkomen dat je als zorgbestuurder in het aanbestedingstraject struikelt over de (bouw)technische tegenstrijdigheden. Dat kan om te beginnen door het bestek niet meer in een grote hoeveelheid onderdelen op te knippen, zodat je niet alle losse onderdelen van misschien wel twintig aanbieders hoeft samen te voegen. De elektrische infrastructuur is erbij gebaat te denken in totaaloplossingen, waarbij alle onderdelen volledig op elkaar zijn afgestemd en met elkaar samenhangen.
Door onderaannemers op een totaaloplossing in te laten schrijven wordt van hen veel meer organisatorische en zakelijke creativiteit gevraagd om een commercieel aantrekkelijke aanbieding te maken, met innovatieve en toekomstvaste oplossingen als resultaat. Het gaat immers om de beste som der delen, niet om de topkwaliteit van losse stukjes.

Commitment

Van de aanbestedende partij wordt bij deze aanpak lef gevraagd, waarbij al in een vroeger stadium commitment aan een kleinere groep toeleveranciers wordt uitgesproken. Wanneer de aanbestedende partij dat durft te doen, kan de gehele bouw- en installatieketen veel efficiënter werken wat de kwaliteit van de energievoorziening direct ten goede komt.

Door: Anton Schotman, commercieel manager bij Aqualectra