Waarom wordt ik niet nu geopereerd aan de hernia, specialist vond het niet ver genoeg dicht zitten.hoeveel pijn en rare klachten moet ik hebben voor ik hier geholpen wordt moet er nog meer beschadigd worden in mijn rug, zodat de medische kosten oplopen en dan nog eens die dure operatie waar de minister op bezuinigd heeft want hernia operatie daar moeten we nu voor over de grens gr

In navolging van Mr Sophie Hankes van SIN-NL wil ik Bart Kiers en Zorgvisie hartelijk danken voor deze publicatie. Twee jaar lang heb ik intensief onderzoek gedaan nadat ik ernstig ziek werd drie jaar geleden en fysiek beschadigd ben door het niet handelen van een internist waardoor ik, na 8 dagen lang op Interne als een varken te zijn behandeld, na de spoed o.k. op de IC werd nabeademd en nogmaals werd geopereerd. Deze arts nam niet de moeite om te verschijnen op verzoek van de deskundige internist om haar verhaal te kunnen doen.
Tegenover deze mensonwaardige arts staan de chirurgen die mij hebben gered, de intensivisten, de chirurgen die hersteloperaties hebben uitgevoerd waardoor ik lichamelijk ben opgeknapt. De laatste o.k. vond drie maanden terug plaats.
Echter, mentaal voelt het alsof er een aanslag op mijn leven heeft plaatsgevonden waarvoor tot op heden nog geen oplossing is gevonden hoe ik met deze wetenschap om moet gaan. De impact is niet te overzien en beheerst mijn complete leven.

Ter herinnering: jaarlijks krijgen minstens 37.000 patienten vermijdbare gezondheidsschade en overlijden minstens 1900 patienten op door onnodige medische fouten in NLse ziekenhuizen. Hoeveel jumbojets zijn dat per week? Nog steeds registreren artsen hun medische fouten nauwelijks in de medische dossiers, nog steeds informeren zij de slachtoffers nauwelijks, nog steeds geven zij de slachtoffers nauwelijks herstelbehandeling, nog steeds is er sprake van ernstige onderrapportage bij de IGZ ondanks ethische, professionele en wettelijke zorgplicht ogv WGBO en meldplicht ogv Kwaliteitswet. Zie oa rapporten van het NIVEL, de IGZ, prof mr Smeehuijzen,Consumentenbond.
Het is de hoogste tijd dat artsen hun verantwoordelijkheid nemen middels adequate maatregelen ter preventie van medische fouten en ter preventie van toebrengen van vermijdbaar leed bij slachtoffers van medische fouten, familieleden en nabestaanden. It is time to turn the lights on, zoals Berwick terecht stelt, maar dan ook voor slachtoffers van medische fouten!
SIN-NL is ten allen tijde bereid tot het toelichten van onze voorstellen:
http://www.sin-nl.org

Compliment voor Bart Kiers en Zorgvisie voor deze publicatie over de abominabele omgang door artsen met medische fouten en de slachtoffers oftewel de doofpot.
U slaat de spijker op de kop. Bovenstaande reacties van leden van de medische sector getuigen van arrogantie, gebrek aan zelfreflectie en zelfcorrigerend vermogen. Mr Legemaate destijds topjurist van de artsenorganisatie KNMG zei ons in 2006: de zelfregulatie van de medische sector faalt en alleen externe druk kan haar corrigeren.

Het stuk van de heer Kiers vind ik behoorlijk aanmatigend als je bedenkt dat de enige complicatie van zijn handelen gecorrigeerd wordt door de autocorrectiesoftware, terwijl het bij ons over verstrekkende gevolgen waar ook mijn collega’s nachten van wakker liggen.
Dit laatste wordt overigens maar al te vaak vooral niet door de media gemeld….

Kiers werpt zich op een nogal pathetische manier op als ‘de klokkenluider, zonder wie de zorg ten onder gegaan zou zijn. ‘
Helaas heeft Kiers hierbij zelf geen tekst.
Hij beperkt zich tot het hijgerig citeren van een zekere ‘ Berwick’ .
Vervolgens zien wij het typisch Nederlandse vingertje:
‘ Het doel is leren van vermijdbare doden. Bedenk dat het gaat om mensen ‘
Nee, dank u meneer Kiers. Laat ik nou altijd gedacht hebben dat ik als arts te maken had met zilveroeistities, c.q. keizertamarins !
Uw perceptie van zorgprofessionals is blijkbaar dat ze allen op de grond liggen van het lachen als er weer een vermijdbaar sterfgeval optreedt.
Dat het een hobby van ze is om hun patienten naar de Eeuwige Jachtvelden te helpen.
Heeft u overigens ooit overwogen dat zorgprofessionals ook afhankelijk zijn van de randvoorwaarden waaronder zij moeten werken?
Laat de zorg over aan professionals. Punt.
En laat de managers, consultants, ICT-ers slechts toe als voorwaardenscheppend, in plaats van voorwaarden creerend, c.q. sturend .
De gezondheidswinst, c.q. de vermijdbare sterfte zal exponentieel stijgen, c.q. dalen.
Gratis advies. Helaas is mijn naam niet Berwick.

Wat een kritiek op de oproep om cijfers openbaar te maken. De belangrijkste stap in transparantie vraagt geen extra inspanning, registratie etc, maar het openbaar maken van de cijfers die er al zijn. Het geheimhouden van de gestandaardiseerde ziekenhuissterfte, onnodige ziekenhuisHERopnames, ziekenhuisinfecties etc, is onverdedigbaar.
Het is een gotspe dat juist ‘artsen’ de publicatie tegenhouden. Ik weet, er zijn ook genoeg bestuurders die dat ook doen, maar als zij het al willen dan worden ze door de artsen uit hun ziekenhuis tegengehouden.
Natuurlijk zijn de huidige cijfers niet 100% vergelijkbaar en dat zullen ze ook nooit worden. Dat mogen, nee moeten, de artsen uitleggen. Dat helpt om de cijfers te interpreteren en beter vergelijkbaar te maken. Dan kunnen we over de cijfers gaan praten en beginnen te leren van de verschillen.
En dan krijgen we hieronder vast de opmerking dat de zorgverzekeraars de gegevens op een ruckzichlose manier zullen gebruiken bij hun zorginkoop, of dat alle patiënten naar de best presterende ziekenhuizen zullen lopen. Dat eerste is een terechte zorg gebleken, maar dat tweede blijkt niet te gebeuren. Het lijkt mij daarom goed om voor publicatie samen met de zorgverzekeraar(s) afspraken te maken. Als dat niet lukt, dan kun krijgen de zorgverzekeraars (terecht) de schuld voor het uitblijven van transparantie.
Geen ge-eikel meer, maak de cijfers openbaar!

Mijn vraag derhalve is: Hoeveel inwoners van NL worden jaarlijks opgenomen in ziekenhuizen of juist niet, vanwege afwachtend beleid, tengevolge waarvan de cijfers bovenvermeld zijn ontstaan?

@Paul Langendijk
100 miljoen contacten zou geen uitgangspunt moeten zijn; NL telt minder dan 17 miljoen inwoners waarvan een – mij onbekend – aantal patienten op jaarbasis zorg afneemt in ziekenhuizen. Op diezelfde jaarbasis (lees het – door KNMG ondersteunde – onderzoeksrapport Opvang en schadeafwikkeling bij onbedoelde gevolgen van medisch handelen van Amsterdam Centre for Comprehensive Law Vrije Universiteit Amsterdam, prof. mr. Smeehuijzen et al (2013)) krijgen in NL ruim 37.000 ziekenhuispatienten te maken met potentieel vermijdbare schade en overlijden mede daardoor 1.900 patienten.

Allemaal leuke prietpraat. Maar het is een utopie en niemand kan dit regelen. Dus onpraktisch. Laten we ons bezighouden met zo goed mogelijk uitvoeren, in plaats van eindeloos kletsen in de media. Stop de media…
Maar ja, het gaat om het leuke baantje. Walgelijk.

Met mensen als Bart Kiers wordt de zorg er stukken beter op ! Hij roept maar wat zonder enige onderbouwing. Als er in NL 100.000 keer ‘iets’ fout gaat klinkt dat heel veel, maar op 100 miljoen contacten slechts 0,1% procent. Geen enkel onderzoek dat aangeeft dat dit door anders inrichten van zorg tot 0 is te reduceren. Wel staat de zorg al decennia lang op het podium in diverse internationale lijstjes. Azijnzeiken kan de NL media daarentegen wel als de beste. Saillant detail bv. in deze is de discussie over concentreren van zorg. Dat dit niet betekend betere zorg laat een Europese studie zien naar slokdarm- en maagkanker. Zweden stak er bovenuit, 2/3 van de ziekenhuizen deed er minder dan 11 per jaar! Het is net als alternatieve geneeskunde. De redenatie klopt aardig en plausibel alleen ontbreekt de onderbouwing. Als we elkaar maar vaak genoeg napraten gaan we er nog in geloven ook!

U heeft ongetwijfeld gelijk meneer Kiers maar het is nog altijd de toon die de muziek maakt. En het begin accoord in uw column klinkt zo vals…..Ik haak direct af…

2.Iedereen die dagelijks in de zorg werkt, weet dat de protocollen zo zijn aangescherpt, dat die nou juist fouten voorkomen.We kunnen alle verantwoording niet op alleen de artsen afwentelen.Als ik denk dat een voorschrift niet juist is, dan kan ik de arts vragen er nog eens naar te kijken.Je werkt sámen

Ik ben verpleegkundige – al 52 jr werkzaam in de zorg- en ik zie heus wel dat we wel mogen werken aan meer transparantie, maar ik zou niet durven beweren dat mensen meer dan nodig lijden of zelfs overlijden door het gebrek aan wat dan ook of door fouten. Ik zie ook wel in dat de reactie van een op of aanmerking over de verzorging/behandeling van een cliënt een reactie op kan roepen, die bijna overtrokken is. Dat gebeurt ook soms en ik ga dat niet uit de weg.Iedereen die met een dergelijk vraag geconfronteerd wordt zou moeten antwoorden: ‘ik ga onderzoeken of u gelijk hebt en als dat zo is dan ga ik u dat eerlijk zeggen en er wat aan doen’.Lange tenen zijn er genoeg.Maar angsthazen ook.Want als ik iets constateer (en ik werk meestal palliatief) dan durf ik gerust tegen een arts of collega te zeggen dat iets niet okay is en ik heb nog nooit meegemaakt, dat die bereidheid tot bespreken/verbetering er niet was.Ik heb óók mijn verantwoording, die kan ik niet altijd afwentelen op de niet voortdurend aanwezige arts, of op collega’s.Ik zie niet in wat het voor zin heeft om sterftecijfers te gaan vergelijken met die van jaren geleden b.v. We weten allemaal, dat patiënten nu veel vlugger naar huis gaan en dat de patiënten die nu langer in de ziekenhuizen verblijven ook vaak heel ziek zijn.En wanneer er echte vermijdbare fouten zijn gemaakt: dan is het zaak daar eerlijk mee om te gaan en er een verbetering uit te halen.

De essentie van het betoog is dat transparantie kan leiden tot een beter resultaat. En dat op diverse terreinen. Qua ingrepen, Qua administratieve last, Qua sterftecijfers, etcetc. Ervaringen uit de praktijk leren ons dat iedereen met de waan van de dag bezig is. Zonder reflectie. Een eenvoudige analyse zou al heel verhelderend kunnen zijn: hoe doen we het nu eigenlijk in vergelijking tot die andere afdeling, het andere ziekenhuis, verpleeghuis of locatie? En waarom wijken wij af? En als we ongunstig afwijken, wat doet die ander dan anders/beter? En de hamvraag natuurlijk: kunnen we daar wat van leren? Helaas bereiken we niet altijd dat laatste stadium. DrukDrukDruk.

Deze hele column ademt de gedachte dat ziekenhuizen en het personeel erop uit zijn om fouten te verbloemen. Wat een framing. Zorgverleners zijn meestal intrinsiek gemotiveerde mensen, daarmee verschillen ze overigens ernstig van degenen die hun werk de laatste periode verstieren namelijk politici en zorgverzekeraars.
Makkelijk he, framing…

Geachte heer Kiers,
U begint uw stuk weer met het bekende specialist bashen, dat siert u niet.
Daarnaast haalt u de dica aan, wellicht bedoelt het instituut DICA of de DSCA, deze laatste is van de darmkankerregistratie.
Tevens heeft u heet weer over transparantie van resultaten van specialisten en ziekenhuizen, wellicht kunt u mij iets vertellen over alle opgedrongen instituten als de DBC en DOT, alsook de transparantie en de behaalde resultaten van alle managers administratieve last.
De behaalde verbetering, transparantie en dalende kosten hiervan heb ik nog niet mogen zien, in welk vakblad, dagblad of opniniestuk dan ook.