Gemeenten hoeven dus niet langer de dure en veelal omslachtige Europese aanbestedingsprocedures te volgen. Zij kunnen meer afstemming zoeken met zorgaanbieders en gerichter sturen op kwaliteit. Dat is pure winst: het bespaart tijd en kosten. Maar belangrijker nog is de invoering van basistarieven, waardoor de nadruk weer komt te liggen op kwaliteit in plaats van op prijs. Er komt een eind aan het afwentelen van te lage tarieven op de medewerkers.
De grote vraag is echter wie de basistarieven vaststelt. De centrale overheid en de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) in ieder geval niet. De VNG heeft zich in beginsel zelfs verzet tegen de invoering van basistarieven, met name omdat deze lastig te operationaliseren zouden zijn. Bij het bepalen van de hoogte van deze basistarieven adviseert de VNG haar ruim 400 leden dan ook om marktconsultaties uit te voeren, afstemming te zoeken bij regiogemeenten of de huidige tarieven simpelweg te indexeren.
Teleurstellingen
Invoering van basistarieven lijkt een veelbelovende doelstelling. De uitvoering zal echter tot de nodige teleurstellingen leiden als de hoogte ervan wordt overgelaten aan de lokale ambtenaar, die 15,85 euro wel prima vindt . De nieuwe wet geeft immers geen inhoud aan de term ‘reële kostprijs’. En dat is terug te zien in het hele land. Veel gemeenten verlagen per direct de tarieven, terwijl het loon (inclusief de sociale lasten) van medewerkers alleen al zo’n 18 euro bedraagt in de huidige CAO. Tel daar circa 5 euro aan bedrijfskosten bij op en een tarief van 23 euro is al snel nodig om huishoudelijke hulp op verantwoorde wijze te organiseren. Wie gaat het uitvoeren voor 15,85 euro? Niemand in loondienst neem ik aan, aangezien dat onmogelijk is met een dergelijk tarief. De vakbonden zijn er ook klaar mee en geven aan dat het tarief voor huishoudelijke hulp minimaal 24,50 euro zou moeten bedragen.
Alfahulpen
Prima, de gemeenten gaan dus voor 15,85 en de vakbonden voor 24,50 euro. Dat was het dan… Of gaan we weer terug naar de inzet van alfahulpen? Daar hebben we enkele jaren geleden massaal afscheid van genomen. En het heeft miljoenen gekost om deze alfahulpen een dienstverband te geven. Gaan we nu weer investeren in de omgekeerde route? Als het aan de gemeenten ligt wel. Nieuwe aanbestedingsrondes en contractverlengingen leveren het bewijs. Medewerkers krijgen nauwelijks nog een vast dienstverband, maar telkens een jaarcontract. Na drie contractverlengingen moeten deze medewerkers weer ontslagen. Terwijl de cliënttevredenheidscijfers lijken te verbeteren, verslechteren dus wederom de arbeidsvoorwaarden voor medewerkers.
Tegen welke prijs
Medewerkers zijn continu het kind van de rekening als het gaat om wetswijzigingen. Nu is dus opnieuw een golf van veranderingen in beweging gezet, met gevolgen voor loon en arbeidsduur. De gemeenten moeten zorgvuldig nadenken over wat nog acceptabel is in hun tariefstelling. Want hoe lang gaan zij nog door met het leveren van huishoudelijke hulp? En tegen welke prijs? Of stoppen we nu al met huishoudelijke hulp? De politiek lijkt zijn keuze al te hebben gemaakt. Huishoudelijke hulp wordt straks toch niet meer vergoed uit de Wmo-pot.
Welkom in de bijzondere droomwereld van de overheid. Maar de meeste dromen zijn bedrog, toch Marco?
Ger Henstra, directeur Assist
Lees ook:
Geen mens in dienst van de gemeente die er over zou denken om voor die prijs ook maar iets te doen. Te vrezen valt dat ambtenaren zonder enige kennis of gevoel voor dit werk gemakzuchtig een tarief gaan bepalen. De tekorten in gemeentekassen vanwege slordig en narcistisch denken worden nu afgewenteld op zwakkere groepen. Hoe lang gaat de samenleving dit nog accepteren?
Beste Hilda, huishoudelijk werk wordt straks door de client zelf geregeld voor een zwart tientje per uur, dit doen veel werkende vrouwen nu ook al. De observaties mooten worden gedaan door de mantelzorg (die werken tot 67 jaar)Kortom er moet een maatschappelijke discussie gaan plaatsvinden over wie hoe wat kan regelen voor ouders en (gehandicapte)kinderen.
Het werk van de huishoudelijke hulp is al jaren een hekel punt. We worden door de Gemeenten erg ondergewaardeerd. De Gem. zien ons nog steeds als werksters maar er komt meer bij kijken zoals signaleren van problemen die er ontstaan Al 23 jaar doe ik dit werk en krijg waardering van de clienten n daarom is het werk ng steeds leuk. Maar als het aan de Gem.ligt kunnen we allemaal gaan werken voor nog geen 10 euro per uur. Langer werken voor minder geld en de Gem. maar oppotten. Je kan het beter beleggen op de verkeerde bank. Vergeet niet dat de ouderen van deze tijd gezorgd hebben dat wij een goede jeugd hebben gehad. Mogen we nu wat terug doen.
Gemeenten ga nadenken wat u doet.
De zorg lijkt de laatste jaren op een worst, die aan beide uiteinden dichtgeknepen wordt. En in het midden wordt de spanning zo hoog, dat het vroeg of laat moet barsten.Je kunt niet ongestraft het aantal plaatsen in verzorgings/verpleeghuizen inkrimpen en ook thuis steeds minder zorg bieden en dan ook nog verwachten dat de ouderen niet achter de geraniums blijven zitten.