Door mijn vakantie heb ik jouw blog gemist. Tja Carina, Ik denk dat je nog langdurig vergelijkbare stukjes kunt schrijven. 
Ik verwacht niet dat de zorgverzekeraars ooit zicht en grip krijgen op kwaliteit. Maar dat is toch voor iedereen duidelijk? Het gaat slechts om kostenbeheersing. En wanneer dat wordt erkend, kan dat eenvoudiger en doelmatiger worden gerealiseerd. 
Het is niet zo moeilijk om uit te rekenen wat het bespaart wanneer we de zorgverzekeraars opheffen. De heffing van de individuele bijdrage kan in ieder geval simpel via de fiscus worden geïnt.
De fiscus heeft geen verstand van zorgkwaliteit zal je zeggen. Nee natuurlijk niet, maar dat hebben de zorgverzekeraars dus ook niet. De overheid zal op een simpele wijze kunnen ‘stimuleren’ dat professionals de eisen formuleren waaraan hun prestaties dienen te voldoen. 

Werkt de markt?:NEE!

@Henk — Belangrijker dan wie het bepaalt is hoe het bepaald wordt. 

Op een markt kan je kiezen. Dit stelsel is geen markt. De zorgverzekeraar bepaald wat goed voor je is, nadat de winstmarche voor henzelf is bepaald. De verzekeraar heeft een ander belang dan mijn gezondheidsbelang.
Dit stelsel kan alleen anders als we persoonsvolgende financiering krijgen. Pas dan staat de klant centraal (i.p.v. de zorgverzekeraar) en kan zelf (met hulp van de overheid) kiezen.

Vraag is natuurlijk wie dan wel moet bepalen welke zorgaanbieders worden geconstracteerd en hoe je het kaf van het koren scheidt? Vroeger deed de overheid dat en als ik me goed herinner leverde dat ongeveer dezelfde reacties uit het zorgveld op. Voordeel zou wel zijn dat we niet meer doen alsof en dat de Top2000 niet meer wordt vergald door een diaree aan reclameboodschappen van de zorgverzekeraars waarvan je toch geen steek wijzer wordt.

‘Onduidelijk blijft ook waarop de zorgverzekeraar selecteert. Op kwaliteit? Maar welke dan en hoe meet men die?’
FC: Dat is inderdaad een van de twee grote problemen met het huidige zorginkoopbeleid.
‘Het inkoopbeleid van Zilveren Kruis is nog niet goed uitgewerkt of blijft geheim. Niemand weet aan welke eisen hij moet voldoen en mag op de gok een aanbod doen.’
FC: Dat is het tweede grote probleem. En als men het al weet, bestaan die eisen uit dermate veel — niet-gevalideerde en zelfs onzinnige — structuur- en proceseisen dat je je moet afvragen of een dergelijk aanbod c.q. dergelijke contracten wel resulteren in kosteneffectievere zorg. De tijd en moeite die de zorgaanbieder kwijt is aan al die eisen zal toch betaald moeten worden, of gaat ten koste van de tijd en aandacht besteed aan de patiënt. 

Voor een patient bestaat er geen marktwerking. Daarvoor geldt alleen wat geschreven staat in Job 2 vers 4 – Hierop zei Satan (in ons geval de Zorgverzekeraar, de Zorgverlener, de Farnaceutische Industrie en de Minister): Zijn leven is hem alles waard. Daarvoor geeft hij zijn hele bezit’. En daarvan wordt in spijkerharde monopolieposites een onbarmhartig gebruik gemaakt. Altijd is de patient de klos – hij betaalt alles voor zijn leven.  Misschien dat openbreken van monopolies door de mogelijkheid van vrije vestigingen voor artsen, apotheken, specialisten, etc. en het openbreken van allelei idiote patenten op geneesmiddelen in de onderliggende positie van een patient enige verbetering kan brengen. Ik denk dat ik dat niet meer ga meemaken.

Ook mij niet ontgaan.

Het cynisme in de blog was mij niet ontgaan. Het cynisme dat me elke dag meer en meer overvalt als zorgprofessional.
Afgelopen week een contractaanbod GGZ ontvangen van VGZ. Ik voldoe aan hun ‘kwaliteitscriteria’. En ‘mag’ de zorg leveren als ik akkoord ga met 5% korting op de VGZ tarieven.
De ‘VGZ tarieven’ zijn hun eigen tarieven die sterk liggen onder de NZA tarieven, jaarlijks vastgestelde tarieven berekend op kostprijs. Dat komt neer op gecontracteerd leveren van zorg met daaromheen veel bureaucratie en onzinnige indicatoren voor een restitutietarief van onder de streep zo’n 75% NZA tarief.
Wanneer ik het contract niet sluit kunnen patienten het restutietarief van VGZ terugkrijgen en ligt mijn inkomen per behandeling zo’n 25% hoger, heb ik minder bureaucratie en ontvangt de patient meer directe behandeltijd – die krijgt dus gewoon meer zorg van minstens dezelfde kwaliteit want door dezelfde hulpverlener geleverd. Er zit geen derde partij tussen die blijkbaar 25% kost, zorgtijd opsnoept, privé gegevens van verzekerden verzamelt en onze behandelrelatie onder druk zet.
Wat zou u doen?

De zorg is geen markt. Marktwerking haha…Schippers NZA en Zorgverzekeraars is schijnbaar een nieuw slim opgezet kartel. Dus zowel patienten, die nota bene verplicht moeten inkopen,als zorgaanbieders mogen tekenen bij het kruisje.
Als je vragen stelt aan een zorgverzekeraar krijg je wel telefonisch antwoord nooit schriftelijk. Waarom zij dit doen is duidelijk…zo weet de klant nooit exact waar hij zij aa toe is en blijft alle macht bij de zorgverzekeraar. Daarnaast zijn de polisvoorwaarden voor 90 % van de bevolking niet te lezen/ te begrijpen. Ik begrijp echt niet dat dit uberhaupt mag! Het lijkt soms we georganiseerde misleiding. En de zorgverzekeraars hebben inmiddels miljarden reserves. Wat doen zij met mijn en uw geld??

Vanaf het begin was duidelijk dat de zorgverzekeraar de partij is die zorg gaat inkopen. Vanaf het begin was duidelijk dat inkopen gaat over prijs en kwaliteit. Marktwerking kan slechts ontstaan indien de koper en de verkoper kwaliteit goed kunnen vaststellen. De patiënt kan slechts in beperkte mate de kwaliteit vaststellen. En de zorgverleners en zorginkopers, ook. Marktwerking kan slechts ontstaan indien er wat te kiezen valt. Het vast stellen van kwaliteit in al zijn aspecten is niet goed mogelijk. Maar kiezen is ook lastig omdat alle zorgproducten en verzekeringsproducten niet makkelijk te vergelijken zijn. Kiezen is slechts mogelijk indien zorgverleners en zorgverzekeraars de producten transparant omschrijven op een wijze die gewone mensen kunnen begrijpen. Immers het IQ van de mensen is een Gausse curve. Ik zit een aardig eind boven dat IQ van 100 en heb grote moeite om de producten te beoordelen. Daar en boven, is het niet makkelijk om een andere keuze te maken voor een zorgverlener of zorgverzekeraar. Of praktijken zojn gesloten, of er is een te lange wachttijd, of je zit een jaar vast aan een contract. Alles bij elkaar genomen: Een zorgmarkt kan niet ontstaan. Het is altijd een imperfecte markt die leidt tot partijen met een kennisvoorsprong. Die vervolgens leidt tot ongewenste ontwikkelingen. Conclusie: Het mantra van de politiek, ‘de Marktwerking’, is of wordt een grote mislukking.

‘Enige transparantie is daarvoor wel gewenst. Als zelfbewuste zorgconsument wil ik weten wat ik koop. Wanneer zorgverzekeraars inkoopcriteria geheimhouden, wordt dat lastig’
Dat klopt inderdaad. Uit onderzoek voor het Longfonds bleek dat er grote verschillen zijn in inkoop van COPD zorg door zorgverzekeraars, maar dat deze niet te achterhalen zijn door de patiënt. Hoe kan er kan sprake zijn van markwerking in de driehoek?
<a title=’Longpatiënt tast duister over copd-zorg’ href=’https://www.longfonds.nl/nieuws/longpati%C3%ABnt-tast-duister-over-copd-zorg’>Longpatiënt tast duister over copd-zorg</a>

Als verzekerde c.q. patient moet ik kunnen uitgaan van de professionaliteit en kwaliteit van mijn behandelaar. Die is binnen ons zorgstelsel ruim voldoende georganiseerd. Ik ga in principe dus niet shoppen bij verschillende zorgaanbieders. Ik wil gewoon goed geholpen worden en ga er vanuit dat mijn behandelaaar professionele kwaliteit levert anders was hij al veroordeeld of gestopt. Ons land kent binnen de regulier georganiseerde zorg geen kwakzalvers. Wat de verzekeraar nu voor mij als patient doet is niet mijn zelfbewuste consumenten gedrag stimuleren. Nee hij heeft voor mij op vaak onduidelijke gronden en criteria een keuze gemaakt en een kennelijk verschil in kwaliteit gevonden tussen vershcillende aanbieders. Hij stuurt mij via zijn contract naar de aanbieder van zijn keuze. Kunnen we afspreken de begrippen zelfbewuste patient in relatie tot  marktwerking niet langer meer te gebruiken?

Wat is nog de marktwerking, als de zorgverzekeraar kiest voor 1 of 2 aanbieders.

Overstappen naar een andere zorgverzekeraar is in veel gevallen niet mogelijk. Zeker als je al aanspraak maakt op voorzieningen, word je vaak geweigerd voor een aanvullende verzekering of heeft de aanbieder, waar je tot volle tevredenheid klant bent, geen contract met juist die verzekeraar. 

De marktmacht ligt vrijwel uitsluitend bij de zorgverzekeraars. De ge maximeerde inkoopbedragen maken het voor patienten volledig onduidelijk tot hoever en wanneer hun voorkeursdokter mag behandelen. 

De zorgmarkt is intransparant.dat nemen wij (consumenten ) op de koop toe. Dat komt niemand ten goede, behalve de spelers zelf. De gezondheidszorg is een melkkoe geworden. Dat zal nog even zo blijven, vermoed ik. Dat weet Schippers ook. We laten het over san het veld…

het cynisme uit de laatste alinea gaat kennelijk een beetje aan Willy Gillissen en De Vogelvrije Huisarts voorbij. want het gevolg van het overheidsbeleid is inderdaad dat marktwerking voor de patiënten goeddeels beperkt blijft tot de jaarlijkse keuze van de zorgpolis. en die wordt gehandicapt doordat de meeste patiënten hooguit voor een klein deel kunnen overzien, voor welke producten ze in het komende jaar een beroep op hun verzekeraar kunnen doen. maar met die keuze beperken ze hun marktpositie, die in het zorgproces toch al niet sterk is, zeker niet tegenover die van de zorgaanbieders en -verzekeraars.
en bovendien moeten patiënten dan maar geloven, dat hun verzekeraar de beste zorg voor hun specifieke omstandigheden aanbiedt, en niet slechts de beste zorg voor haar exploitatie.
de overheid heeft de verkeerde marktpartijen de marktmacht gegeven en komt onvoldoende op voor de burgers met een zorgvraag, wier belang zij primair zou moeten dienen. waarbij we niet moeten vergeten dat die overheid gekozen wordt door kiezers, die vaak meer belang hechten aan betaalbaarheid van zorg dan aan de beschikbaarheid van zorg die ze (nog) niet nodig hebben.

Daar komt de bekende vanzelfsprekendheid naar voren: “Als zelfbewuste zorgconsument”. Hoeveel Nederlanders zien zichzelf zo? Is Uw zelfbeeld a: wel correct en b: representatief voor meerderheid van de “zorgconsumenten”. Denk het niet, om meer dan één reden.  Uw stuk zegt eerder iets over het beeld dat U van uzelf moet ververwachten.

Nee. De zorg is geen markt. Op de weekmarkt kan ik in 20 minuten overzien wat de marktkoopmannen in huis hebben aan koopwaar . En ,of de prijs en kwaliteit in balans is. Bij de zorgverzekeraars moet ik een week vakantie opnemen om alle polissen, en kleine lettertjes( uitzonderingen) te vergelijken. Dan nog kan er een rotte appel tussen zitten. Op de weekmarkt kom ik dan niet meer terug bij deze koopman. Bij de zorgverzekeraar zit ik er een jaar aan vast!
Heeft u ooit een polis helemaal nagelopen en daar kritische vragen over gesteld aan de zorgverzekeraar alvorens het contract te tekenen?