Het is dan ook niet verwonderlijk dat zorgverzekeraars, ziekenhuizen en medisch specialisten zich niet echt committeren aan de 2,5 procent. Medisch specialisten en ziekenhuizen gaan in een convenant niet verder dan een inspanningsverplichting, geen resultaatsverplichting. Ze doen hun best, maar als het mislukt, is het niet hun verantwoordelijkheid.
Zorgplicht
Kun je van medisch specialisten verwachten dat ze minder zorg leveren? Het is hun plicht om patiënten te helpen. Ze kunnen er hoogstens op letten dat patiënten geen onnodige zorg krijgen. Van ziekenhuizen hoeven we ook niet veel te verwachten. Een ziekenhuis is een bedrijf, waarvan patiënten klanten zijn. Als een ziekenhuis klanten weigert, gaan ze toch naar een ander ziekenhuis.
Zorgverzekeraars
Zorgverzekeraars willen zich helemaal niet vastleggen op 2,5 procent. Ze zeggen dat dit in strijd is met hun zorgplicht. Zij hebben een wettelijke plicht om patiënten te helpen. Daarom kunnen ze de verantwoordelijkheid dus niet waarmaken. Bovendien zijn zorgverzekeraars ook bedrijven waarvan de verzekerden klanten zijn. Als een verzekeraar nee verkoopt, gaan zijn klanten naar een andere verzekeraar.
Dwaze rollatordiscussie
Kortom, het is heel lastig om op deze manier de groei van de zorguitgaven te beperken. De enige effectieve manier is door het basispakket te beperken binnen het beschikbare budget. Maar daarvoor deinzen politici terug omdat ze bang zijn kiezers te verliezen; zie de dwaze rollatordiscussie in het afgelopen najaar.
Geen partijpolitiek
Natuurlijk heeft het parlement het laatste woord over de samenstelling van het basispakket. Dat raakt immers de toegankelijkheid, betaalbaarheid en kwaliteit van zorg. Maar verantwoord pakketbeheer leent zich niet voor partijpolitiek. Politici zouden alleen een onderdeel van het pakketadvies van het College voor zorgverzekeringen (CVZ) mogen afwijzen als ze daarvoor een alternatieve dekking hebben. Als ze elke keer het advies van de pakketbeheerder onderuit halen, ondermijnen ze het gezag van het CVZ. (Zorgvisie – Bart Kiers)
Lees meer
Rollator
CVZ worstel met ‘lage ziektelast’
Weblog Bart Kiers
Alle webloggers
@Boudewijn. Als mensen hun organisatiebelang altijd voorop stellen, dan kunnen we niet meer met elkaar praten over de problemen die we gezamenlijk moeten oplossen. Hulde voor Bas.
@ Bas Leerink. Met naam en toenaam reageren? Heeft Menzis geen communicatieadviseur? Nu zou er zomaar iemand van pers kunnen vragen naar voorbeelden van Menzis beleid dat het zorgvolume reduceert. En of er werkelijk geen patiënt daarvan de dupe is geworden. Of erger, of de verzekerden van Menzis wel weten dat Menzis zorgaanbieders aanzet om minder zorg te leveren? Een andere journalist zou kunnen vragen of Menzis enkel belang hecht aan gezondheidswinst, en niet aan zaken als patiënttevredenheid. Jij bent vast de nachtmerrie van elke persvoorlichtig 🙂
@Martijn, helemaal eens. Dat moeten wij zeker doen. En gelukkig doen we dat ook al, maar, point taken, dat kan nog vele malen breder, en effectiever.
Overigens gaat het niet zozeer om de vraag wil verantwoordelijk is voor de volumegroei. Het gaat om de vraag hoeveel geld we willen uitgeven aan zorg. Dat is een samenspel waarbij de politiek de kaders trekt, en daarbinnen de zorgverzekeraars de opdracht hebben om zoveel mogelijk gezondheidswinst per premie-euro te realiseren.
Bart schrijft: “Zij (verzekeraars) hebben een wettelijke plicht om patiënten te helpen. Daarom kunnen ze de verantwoordelijkheid dus niet waarmaken.” Dit impliceert dat elke eenheid zorg die wordt geconsumeerd wettelijk geleverd moest worden. Dat is natuurlijk onzin. Een enorm deel van de geconsumeerde zorg voegt niets of nauwelijks iets toe aan de gezondheid. Voorbeelden te over waar zorgaanbieders meer zorg leveren dan in de standaarden is vastgelegd: buisjes bij kleine kinderen zijn meestal overbodig, röntgenfoto’s bij verzwikte enkels idem, preventieve verstandskiesverwijdering idem, een groot deel van de ziekenhuisinfecties idem, vele heropnames idem etc. Zorgverzekeraars hebben wel de taak en de verantwoordelijkheid om de uitgaven te beheersen. Ze moeten zowel op de prijs als de hoeveelheid letten. Vervolgens moeten ze goed uitleggen aan de klant dat die niets tekort komt maar wel een lagere premie betaalt als hij zich bij hen verzekert. Als verzekeraars dat niet kunnen, dan is dit stelsel gedoemd te mislukken.