Patiënten beoordelen zorgverleners via de Consumer Quality (CQ)-index of zorgkaartnederland.nl. Huisartsen beoordelen de zorgverzekeraars. Die beoordelen op hun beurt de zorgaanbieders. Uit concurrentieoverwegingen hanteert elke zorgverzekeraar een aparte combinatie van kwaliteitscriteria en laat daar een eigen weging op los. Zo ontstaan ziekenhuizen met Menzis-topzorgpredi¬caten en ziekenhuizen die voorkeursaanbieder zijn voor Univé, Achmea of CZ. Ten slotte beoordeelt de Inspectie voor de Gezondheidszorg de zorginstellingen.
Wat levert het op?
Wat heeft deze groeiende kwaliteitsbrij tot nu toe opgeleverd? Het terugdringen van het aantal vermijdbare sterfgevallen in ziekenhuizen is nog steeds niet gelukt, integendeel. De cijfers uit het laatste NIVEL-rapport wijzen zelfs op een stijging. Ziekenhuizen voeren nog steeds alle behandelingen uit, al of niet met predicaat. Het enige dat duidelijk is, is dat over kwaliteit nog veel onduidelijkheid bestaat. Voor de individuele patiënt wordt het er allemaal niet gemakkelijker op. Hoe vind je snel het beste ziekenhuis als je bijvoorbeeld een knobbeltje in je borst ontdekt? Waar zit de meest ervaren chirurg? Waar is de behandeling het best en waar is de overlevingskans het grootst?
Voet bij stuk
Steeds meer onderzoek toont aan dat het behandelen van meer patiënten leidt tot betere kwaliteit. Bij borstkanker heeft een meer ervaren chirurg minder patiënten met achtergebleven tumorweefsel, waardoor de overlevingskansen stijgen. Een stap in de goede richting kunnen dus de volumenormen voor operaties zijn die de wetenschappelijke verenigingen moeten ontwikkelen. Maar pas op: de Orde van Medisch Specialisten zegt dat volumenormen alleen niet voldoende zijn. Andere factoren tellen volgens de Orde net zo zwaar. De inspectie dreigde deze week zelf volumenormen te stellen als de specialisten niet snel genoeg zijn. Het is te hopen dat de inspectie voet bij stuk houdt. (Zorgvisie – Carina van Aartsen)
Lees ook:
helaas heeft Door geijk, want al die monitoren en lijsten beperken zich tot ‘meetbare’ aspecten. de kwaliteiten waar het patiënten echt om gaat (vertrouwen, bereikbaarheid, beschikbaarheid, menselijkheid) worden daarin te weinig gevangen. en we moeten niet vergeten dat veel patiënten helemaal de tijd niet hebben om tot uitgebreide productvergelijking te komen.
m.b.t. de volume-eis moet ook een bovengrens gesteld worden. het kan niet zo zijn dat de kwaliteit van het werk van een specialist groter blijft worden als hij meer uren per week maakt. een realistische normering op basis van realistische werkweken (40-45 uur max) ligt meer voor de hand.
Goh de patient centraal, die wil graag snel geholpen worden dichtbij huis en deskundig. Ik hoop wel dat er een bandbreedte kan worden afgesproken over het aantal ingrepen per dokter. Verder kunnen chirurgen het werk/patienten anders verdelen dus de een alleen borst OK’s de ander alleen slokdarm/maag etc.Ik Belgie werkt dit prima vooral in de orthopedie.