De aanname van dit beleid is dat ziekenhuizen met het aantrekken van risicodragend kapitaal de wachtlijsten kunnen terugdringen en betere zorg kunnen leveren. Het huidige kabinet aarzelt echter om de gevolgen van de invoering van marktwerking te accepteren. Met name de PvdA trapt op de rem, terwijl minister Klink gas geeft. Wie tegelijk remt en gas geeft, gaat slippen en daar komen ongelukken van. De aarzelende politiek leidt tot een halfslachtige invoering van marktwerking en veroorzaakt een verlammende onzekerheid bij ziekenhuisbestuurders en potentiële private investeerders. Wie A zegt, moet ook B zeggen. Als je marktwerking wil, moet je accepteren dat investeerders rendement op hun investeringen willen.

In Amerika juist duurdere zorg

De vraag is of de aanname van de NZa klopt dat marktwerking leidt tot betere en efficiëntere zorg. Ervaringen in Amerika wijzen eerder op het tegendeel. De macrokosten voor de zorg zijn daar omhoog gegaan zonder dat de patiëntenzorg is verbeterd. Private ziekenhuizen zijn allerlei zaken gaan aanbieden waarvan niet duidelijk of ze wel zinnig zijn. Niet uit kwaadwilligheid, maar omdat ze winst moeten draaien. Als dat hier ook gaat gebeuren, dan bereikt het kabinet precies het tegenovergestelde van wat ze beoogt.

Oneerlijke concurrentie

Of een experiment hierover uitsluitsel kan geven is nog maar de vraag. De ziekenhuizen die meedoen, krijgen waarschijnlijk een zak geld van private investeerders en zijn opeens eventjes heel rijk. Dat geeft voor de directe buren een oneerlijke concurrentie.

Winst verdwijnt naar aandeelhouders

Voor het maken van winst is marktwerking helemaal niet nodig. Het Universitair Medisch Centrum in Utrecht maakt al vijf jaar winst door gewoon efficiënt te werken. Iedereen die daaraan zijn steentje bijdraagt, weet dat die winst weer terugkomt in de vorm van investeringen in onderzoek, opleidingen en patiëntenzorg. Zouden ze ook zo hard werken als het geld verdwijnt in de zakken van aandeelhouders? (Zorgvisie – Bart Kiers)